1And I looked, and, lo, a Lamb stood on the mount Sion, and with him an hundred forty and four thousand, having his Father’s name written in their foreheads. 2And I heard a voice from heaven, as the voice of many waters, and as the voice of a great thunder: and I heard the voice of harpers harping with their harps: 3And they sung as it were a new song before the throne, and before the four beasts, and the elders: and no man could learn that song but the hundred and forty and four thousand, which were redeemed from the earth. 4These are they which were not defiled with women; for they are virgins. These are they which follow the Lamb whithersoever he goeth. These were redeemed from among men, being the firstfruits unto God and to the Lamb. 5And in their mouth was found no guile: for they are without fault before the throne of God.
6And I saw another angel fly in the midst of heaven, having the everlasting gospel to preach unto them that dwell on the earth, and to every nation, and kindred, and tongue, and people, 7Saying with a loud voice, Fear God, and give glory to him; for the hour of his judgment is come: and worship him that made heaven, and earth, and the sea, and the fountains of waters. 8And there followed another angel, saying, Babylon is fallen, is fallen, that great city, because she made all nations drink of the wine of the wrath of her fornication. 9And the third angel followed them, saying with a loud voice, If any man worship the beast and his image, and receive his mark in his forehead, or in his hand, 10The same shall drink of the wine of the wrath of God, which is poured out without mixture into the cup of his indignation; and he shall be tormented with fire and brimstone in the presence of the holy angels, and in the presence of the Lamb: 11And the smoke of their torment ascendeth up for ever and ever: and they have no rest day nor night, who worship the beast and his image, and whosoever receiveth the mark of his name. 12Here is the patience of the saints: here are they that keep the commandments of God, and the faith of Jesus. 13And I heard a voice from heaven saying unto me, Write, Blessed are the dead which die in the Lord from henceforth: Yea, saith the Spirit, that they may rest from their labours; and their works do follow them.
14And I looked, and behold a white cloud, and upon the cloud one sat like unto the Son of man, having on his head a golden crown, and in his hand a sharp sickle. 15And another angel came out of the temple, crying with a loud voice to him that sat on the cloud, Thrust in thy sickle, and reap: for the time is come for thee to reap; for the harvest of the earth is ripe. 16And he that sat on the cloud thrust in his sickle on the earth; and the earth was reaped. 17And another angel came out of the temple which is in heaven, he also having a sharp sickle. 18And another angel came out from the altar, which had power over fire; and cried with a loud cry to him that had the sharp sickle, saying, Thrust in thy sharp sickle, and gather the clusters of the vine of the earth; for her grapes are fully ripe. 19And the angel thrust in his sickle into the earth, and gathered the vine of the earth, and cast it into the great winepress of the wrath of God. 20And the winepress was trodden without the city, and blood came out of the winepress, even unto the horse bridles, by the space of a thousand and six hundred furlongs.
Ang Awit sa mga Tinubos
1Human niadto, nakita ko ang Karnero nga nagatindog didto sa Bukid sa Zion. Kauban niya didto ang 144,000 ka mga tawo. Sa ilang agtang nahisulat ang ngalan sa Karnero ug sa iyang Amahan. 2Unya aduna akoy tingog nga nadungog gikan sa langit nga sama sa dahunog sa busay o sama sa kusog nga dalogdog; kini sama usab sa tukar gikan sa daghang mga tawo nga nagtugtog ug mga harpa. 3Ang 144,000 ka mga tawo nagaawit atubangan sa trono, sa upat ka nilalang, ug sa mga pangulo. Ug giawit nila ang bag-o nga awit nga walay laing nakahibalo kondili sila ra nga 144,000 nga mga tinubos gikan sa kalibotan. 4Sila mao ang mga tawo nga wala gayod makighilawas sa mga babaye ug wala gayod magminyo. Nagasunod sila sa Karnero bisan asa siya moadto. Sila ang mga tinubos gikan sa katawhan aron mahimong una nga mga halad ngadto sa Dios ug sa Karnero. 5Walay makaingon nga nakapamakak sila, ug wala gayoy ikasaway kanila.
Ang Tulo ka Anghel
6Ug nakita ko ang usa pa ka anghel nga nagalupad sa kahanginan. Dala niya ang walay pagkabalhin nga Maayong Balita. Gisangyaw niya kini sa mga tawo sa kalibotan, sa tanan nga nasod, tribo, pinulongan, ug kaliwatan. 7Miingon siya sa makusog nga tingog, “Kahadloki ninyo ang Dios ug dayega siya, tungod kay miabot na ang panahon nga hukman niya ang tanang mga tawo. Simbaha ninyo ang Dios nga naghimo sa langit, sa yuta, sa dagat, ug sa mga tuboran sa tubig.”
8May ikaduhang anghel nga misunod ug miingon, “Nagun-ob! Nagun-ob na ang inila nga siyudad sa Babilonia. Kay ang iyang mga lumulupyo mao ang nagtintal sa mga tawo sa tibuok kalibotan nga mosunod sa ilang mga daotang binuhatan nga gikayugtan sa Dios.”
9May ikatulong anghel nga misunod usab ug miingon sa makusog nga tingog, “Ang tanan nga nagasimba sa mananap ug sa iyang rebulto ug nagpamarka sa marka sa mananap diha sa ilang agtang o sa ilang kamot 10makatagamtam gayod sa kapungot sa Dios. Ug silotan gayod sila pinaagi sa nagadilaab nga asupre samtang nagtan-aw ang mga anghel sa Dios ug ang Karnero. 11Ang aso sa kalayo nga mopaantos kanila magapaibabaw sa walay kataposan. Adlaw ug gabii wala gayoy hunong ang pag-antos niadtong mga nagasimba sa mananap ug sa iyang rebulto, ug nagpamarka sa ngalan sa mananap.”
12Busa kamong mga katawhan sa Dios, nga nagatuman sa iyang mga sugo ug nagatuo kang Jesus, kinahanglan nga magmainantuson kamo.
13Human niadto, may nadungog ako nga tingog gikan sa langit nga nagaingon, “Isulat kini: Sukad karon, bulahan ang mga nangamatay nga anaa sa Ginoo!” Ug mitubag ang Espiritu Santo, “Tinuod kini, makapahulay na sila sa ilang mga paghago ug kasakit, kay madawat na nila ang ganti sa ilang mga binuhatan nga maayo.”
Ang Pag-ani sa Kalibotan
14Unya may nakita akong puti nga panganod, ug may nagalingkod didto nga morag tawo.14:14 morag tawo: o, morag Anak sa Tawo. Aduna siyay korona nga bulawan sa iyang ulo ug aduna siyay gikuptang hait nga galab. 15Ug may usa pa gayod ka anghel nga migula gikan sa templo ug misinggit ngadto sa nagalingkod sa panganod, “Gamita na ang imong galab kay ting-ani na, hinog na ang alanihon sa kalibotan.” 16Busa gigalab niadtong nagalingkod sa panganod ang anihonon sa kalibotan.
17Ug may nakita usab akong anghel nga migula gikan sa templo didto sa langit ug may galab usab siya nga hait.
18Ug didto sa halaran may anghel usab nga migula. Siya ang anghel nga nagaatiman sa kalayo didto sa halaran. Misinggit siya ngadto sa anghel nga adunay galab nga hait, “Gamita na ang imong galab ug pamutla ang mga ubas sa kalibotan kay hinog na kini.” 19Busa gipamutol niya ug gitapok dayon didto sa dako nga pug-anan. Kini nga pug-anan nagasimbolo sa kapungot sa Dios. 20Gipuga ang mga ubas didto sa gawas sa siyudad ug gikan sa pug-anan mibaha ug dugo nga may gilay-on nga mga 300 ka kilometro, ug mga usa ka dupa ang kalawomon.
