1Why standest thou afar off, O LORD? why hidest thou thyself in times of trouble?
2The wicked in his pride doth persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.10.2 The wicked…: Heb. In the pride of the wicked he doth persecute
3For the wicked boasteth of his heart’s desire, and blesseth the covetous, whom the LORD abhorreth.10.3 heart’s: Heb. soul’s10.3 blesseth…: or, the covetous blesseth himself, he abhorreth the LORD
4The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.10.4 God is…: or, all his thoughts are, There is no God
5His ways are always grievous; thy judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffeth at them.
6He hath said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.10.6 never: Heb. unto generation and generation
7His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.10.7 deceit: Heb. deceits10.7 vanity: or, iniquity
8He sitteth in the lurking places of the villages: in the secret places doth he murder the innocent: his eyes are privily set against the poor.10.8 are…: Heb. hide themselves
9He lieth in wait secretly as a lion in his den: he lieth in wait to catch the poor: he doth catch the poor, when he draweth him into his net.10.9 secretly: Heb. in the secret places
10He croucheth, and humbleth himself, that the poor may fall by his strong ones.10.10 He…: Heb. He breaketh himself10.10 by…: or, into his strong parts
11He hath said in his heart, God hath forgotten: he hideth his face; he will never see it.
12Arise, O LORD; O God, lift up thine hand: forget not the humble.10.12 humble: or, afflicted
13Wherefore doth the wicked contemn God? he hath said in his heart, Thou wilt not require it.
14Thou hast seen it; for thou beholdest mischief and spite, to requite it with thy hand: the poor committeth himself unto thee; thou art the helper of the fatherless.10.14 committeth: Heb. leaveth
15Break thou the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till thou find none.
16The LORD is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.
17LORD, thou hast heard the desire of the humble: thou wilt prepare their heart, thou wilt cause thine ear to hear:10.17 prepare: or, establish
18To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.10.18 oppress: or, terrify
Salmo 10
Pangamuyo para sa Bulig sang Ginoo
1Ginoo, ngaa bala kalayo sa imo?
Ngaa bala nagapanago ka sa tion sang kalisod?
2Tungod sang pagkamatinaas-taason sang mga malaot, ginapaantos nila ang mga kubos.
Kabay pa nga matabo sa ila mismo ang ila ginaplano nga malain sa iban.
3Kay ginapabugal nila ang ila malaot nga mga handom.
Sila nga mga dalok nagapakamalaot kag nagayaguta sa imo, Ginoo.10:3 Sila… Ginoo: ukon, Ginapakamaayo nila ang mga dalok, pero ginayaguta ka nila, Ginoo.
4Tungod sang pagkahambog nila nga mga malaot, wala sila nagadangop sa imo.
Wala gid sila nagahunahuna parte sa imo.
5Mauswagon sila permi, kag ginabaliwala lang nila ang imo paghukom.
Ginahikayan pa nila ang tanan nila nga kaaway.
6Nagahunahuna sila nga indi gid sila matublag,
kundi mangin malipayon sila permi kag wala sing malain nga matabo sa ila.
7Ang ila ginahambal puro pagpasipala, binutig, kag pamahog.
Nagahambal man sila sing malain nga mga pulong nga makahalit sa iban.
8Sa mga banwa nagahulat sila sa ila palanaguan nga nagabantay sa mga inosente nga magaagi agod patyon nila.
9Nagahulat sila nga nagapalipod pareho sa leon agod dakpon ang mga kubos,
kag kon madakop na gani nila ginaguyod nila dayon.
10Paagi sa ila kusog ginadugmok nila ang mga makaluluoy hasta nga indi na ini makabangon.
11Nagahunahuna sila nga wala nagasapak ang Dios kag wala gid niya makita ang ila ginahimo.
12Sige na Ginoong Dios, siluti na ang mga malaot!
Indi pagpabay-i ang mga kubos.
13O Dios, ngaa nga ginayaguta ka sang mga malaot?
Nagasiling pa sila nga indi mo kuno sila pagsilutan.
14Pero nakita mo ang mga nagaantos kag ang mga nalisdan,
kag handa ka sa pagbulig sa ila.
Nagadangop sa imo ang mga makaluluoy nga pareho sa mga ilo,
kag ginabuligan mo sila.
15Dulaa ang kusog sang malaot nga mga tawo.
Siluti sila sa ila mga kalautan hasta nga untatan na nila ini.
16Ginoo, hari ka sa wala sing katapusan.
Madula ang malaot nga mga nasyon sa kalibutan nga imo gintuga.
17Nabatian mo, Ginoo, ang pangamuyo sang mga kubos.
Sabta ang ila pangamuyo kag palig-una sila.
18Hatagi sang hustisya ang mga ilo kag mga ginapigos,
agod indi na sila pagpahugon sang tawo nga halin man lang sa duta.
