1And when they came nigh to Jerusalem, unto Bethphage and Bethany, at the mount of Olives, he sendeth forth two of his disciples, 2And saith unto them, Go your way into the village over against you: and as soon as ye be entered into it, ye shall find a colt tied, whereon never man sat; loose him, and bring him. 3And if any man say unto you, Why do ye this? say ye that the Lord hath need of him; and straightway he will send him hither. 4And they went their way, and found the colt tied by the door without in a place where two ways met; and they loose him. 5And certain of them that stood there said unto them, What do ye, loosing the colt? 6And they said unto them even as Jesus had commanded: and they let them go. 7And they brought the colt to Jesus, and cast their garments on him; and he sat upon him. 8And many spread their garments in the way: and others cut down branches off the trees, and strawed them in the way. 9And they that went before, and they that followed, cried, saying, Hosanna; Blessed is he that cometh in the name of the Lord: 10Blessed be the kingdom of our father David, that cometh in the name of the Lord: Hosanna in the highest. 11And Jesus entered into Jerusalem, and into the temple: and when he had looked round about upon all things, and now the eventide was come, he went out unto Bethany with the twelve.
12¶ And on the morrow, when they were come from Bethany, he was hungry: 13And seeing a fig tree afar off having leaves, he came, if haply he might find any thing thereon: and when he came to it, he found nothing but leaves; for the time of figs was not yet. 14And Jesus answered and said unto it, No man eat fruit of thee hereafter for ever. And his disciples heard it.
15¶ And they come to Jerusalem: and Jesus went into the temple, and began to cast out them that sold and bought in the temple, and overthrew the tables of the moneychangers, and the seats of them that sold doves; 16And would not suffer that any man should carry any vessel through the temple. 17And he taught, saying unto them, Is it not written, My house shall be called of all nations the house of prayer? but ye have made it a den of thieves. 18And the scribes and chief priests heard it, and sought how they might destroy him: for they feared him, because all the people was astonished at his doctrine. 19And when even was come, he went out of the city.
20¶ And in the morning, as they passed by, they saw the fig tree dried up from the roots. 21And Peter calling to remembrance saith unto him, Master, behold, the fig tree which thou cursedst is withered away. 22And Jesus answering saith unto them, Have faith in God. 23For verily I say unto you, That whosoever shall say unto this mountain, Be thou removed, and be thou cast into the sea; and shall not doubt in his heart, but shall believe that those things which he saith shall come to pass; he shall have whatsoever he saith. 24Therefore I say unto you, What things soever ye desire, when ye pray, believe that ye receive them, and ye shall have them. 25And when ye stand praying, forgive, if ye have ought against any: that your Father also which is in heaven may forgive you your trespasses. 26But if ye do not forgive, neither will your Father which is in heaven forgive your trespasses.
27¶ And they come again to Jerusalem: and as he was walking in the temple, there come to him the chief priests, and the scribes, and the elders, 28And say unto him, By what authority doest thou these things? and who gave thee this authority to do these things? 29And Jesus answered and said unto them, I will also ask of you one question, and answer me, and I will tell you by what authority I do these things. 30The baptism of John, was it from heaven, or of men? answer me. 31And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then did ye not believe him? 32But if we shall say, Of men; they feared the people: for all men counted John, that he was a prophet indeed. 33And they answered and said unto Jesus, We cannot tell. And Jesus answering saith unto them, Neither do I tell you by what authority I do these things.
Ang Madaogon nga Pagsulod ni Jesus sa Jerusalem
(Mat. 21:1-11; Luc. 19:28-40; Juan 12:12-19)
1Sa dihang duol na sila si Jesus sa Jerusalem ug didto na sa mga baryo sa Betfage ug Betania nga anaa sa Bukid sa mga Olibo, gipauna ni Jesus ang duha niya ka tinun-an ug 2giingnan, “Pag-una kamo didto sa sunod nga baryo. Pagsulod ninyo, may makita kamo nga nating asno nga gihigot. Wala pa gayod kini kasakyi. Hubari ninyo ug dad-a dinhi. 3Kon may mangutana kaninyo, ‘Nganong ginahimo ninyo kini?’ tubaga ninyo, ‘Kinahanglanon kini sa Ginoo ug iuli ra kini dayon.’ ” 4Busa milakaw sila ug pag-abot nila didto sa baryo nakita nila ang nating asno sa daplin sa dalan nga nakahigot sa pultahan sa usa ka balay. Samtang gibadbaran nila kini, 5may mga nagatindog didto nga nangutana kanila, “Hoy, unsa nang inyong gibuhat? Nganong gibadbaran ninyo ang asno?” 6Ug gitubag nila ang mga tawo sumala sa giingon ni Jesus. Busa gipasagdan sila sa mga tawo. 7Pagkahuman niadto gidala nila ang asno kang Jesus. Pag-abot didto gihapinan nila kini sa ilang mga kupo ug gisakyan dayon ni Jesus paingon sa Jerusalem. 8Daghang mga tawo ang mibuklad sa ilang mga kupo sa dalan, ug ang uban mibutang ug mga sangang dahonon nga ilang gipamutol gikan sa uma. 9Ang mga nagauna kang Jesus ug ang mga nagsunod misinggit, “Dayegon ta ang Dios! Gipanalanginan sa Ginoo ang iyang pinadala!11:9 Tan-awa usab ang Salmo 118:26. 10Gipanalanginan sa Dios ang umaabot nga gingharian sa atong katigulangan nga si David! Dayegon ta ang Dios!”
11Pag-abot ni Jesus sa Jerusalem, misulod siya sa templo. Mitan-aw siya sa tanang mga butang didto sa sulod. Pagkahuman, migawas siya tungod kay hapit na mosalop ang adlaw, ug miadto sa Betania uban sa iyang dose ka mga apostoles.
Gitunglo ni Jesus ang Kahoy nga Igos
(Mat. 21:18-19)
12Pagkaugma, sa pagbiya nila sa Betania balik sa Jerusalem, gigutom si Jesus. 13Sa unahan, aduna siyay nakita nga kahoy nga igos nga labong ug dahon. Busa giadtoan niya aron sa pagsusi kon may bunga kini, apan wala siyay nakita nga bunga kondili pulos lang dahon, kay dili pa kadto tingbunga sa igos. 14Unya miingon si Jesus sa kahoy nga igos, “Gikan karon wala nay tawo nga makakaon sa imong bunga!” Nadungog sa iyang mga tinun-an ang iyang gisulti.
Ang Pag-abog ni Jesus sa mga Tawo Didto sa Templo
(Mat. 21:12-17; Luc. 19:45-48; Juan 2:13-22)
15Pag-abot nila sa Jerusalem, misulod si Jesus sa templo. Giabog niya ang mga tawo nga namaligya ug namalit didto sulod sa templo. Gipangtikwang niya ang mga lamisa sa mga nagapang-ilis ug kuwarta ug ang mga lingkoranan sa mga namaligya ug mga salampati nga ighahalad. 16Wala siya motugot ni bisan kinsa nga magdala ug mga baligya agi sa hawanan sa templo. 17Ug gitudloan niya ang mga tawo didto sulod sa templo nga naga-ingon, “Dili ba nga miingon man ang Dios diha sa Kasulatan, ‘Ang akong balay tawgon nga balay nga alampoanan alang sa tanan nga nasod’?11:17 Tan-awa usab ang Isa. 56:7. Apan gihimo hinuon ninyo kini nga tagoanan sa mga tulisan.”11:17 Tan-awa usab ang Jer. 7:11.
18Kadtong gihimo ni Jesus nadungog sa kadagkoan sa mga pari ug sa mga magtutudlo sa Kasugoan. Busa nangita sila ug pamaagi aron patyon siya. Apan nahadlok sila kaniya kay nahibulong gayod ang mga tawo sa iyang gipanudlo.
19Sa pagkakilomkilom na, mibiya sa siyudad si Jesus ug ang iyang mga tinun-an.
Ang Pagtulon-an bahin sa Kahoy nga Igos
(Mat. 21:20-22)
20Pagkabuntag, sa dihang namalik sila padulong sa Jerusalem, didto na usab sila nangagi dapit sa kahoy nga igos, ug nakita nila nga nalaya kini ug patay na. 21Nahinumdoman ni Pedro ang nahitabo. Busa miingon siya kang Jesus, “Magtutudlo, tan-awa ang kahoy nga igos nga imong gitunglo! Nalaya na!” 22Miingon si Jesus kanila, “Tuo kamo sa Dios! 23Ang tinuod, kon may pagtuo kamo, makamando kamo niining bukid, ‘Balhin ngadto sa dagat,’ ug kon nagatuo kamo nga kini mahitabo ug wala kamo magduhaduha, matuman kana sumala sa inyong gisulti. 24Busa sultihan ko kamo nga bisan unsa ang inyong pangayoon sa Dios pinaagi sa pag-ampo, tuohi nga nadawat na ninyo, ug madawat gayod ninyo kini. 25Ug kon kamo mag-ampo, pasayloa una ninyo ang mga nakasala kaninyo aron ang inyong mga sala pasayloon usab sa inyong Amahan sa langit. 26[Kay kon dili kamo mopasaylo sa uban, dili usab kamo pasayloon sa inyong Amahan nga anaa sa langit.]”
Ang Pagpangutana sa Katungod ni Jesus
(Mat. 21:23-37; Luc. 20:1-8)
27Sa pag-abot nila sa Jerusalem, mibalik si Jesus sa templo. Ug samtang naglakaw siya sulod sa templo, miduol kaniya ang kadagkoan sa mga pari, mga magtutudlo sa Kasugoan, ug ang mga pangulo sa mga Judio. 28Nangutana sila kang Jesus, “Unsa ba ang imong katungod sa pagbuhat niining mga butanga dinhi sa templo? Ug kinsa ang naghatag kanimo ug katungod sa pagbuhat niini?” 29Mitubag si Jesus kanila, “Mangutana usab ako kaninyo. Tubaga una ninyo ako, pagkahuman tubagon ko usab kamo kon unsay akong katungod sa pagbuhat niining mga butanga. 30Kang kinsa ba naggikan ang katungod ni Juan sa pagbautismo, sa Dios ba o sa tawo? Tubaga ninyo ako!” 31Naglalisay sila kon unsa ang ilang itubag, “Kon moingon kita nga ‘Gikan sa Dios,’ moingon siya, ‘Nganong wala kamo motuo kang Juan?’ 32Apan kon moingon kita nga ‘Gikan sa tawo,’ masuko kanato ang mga tawo.” (Nahadlok sila sa mga tawo kay mituo man ang mga tawo nga si Juan propeta sa Dios.) 33Busa mitubag sila kang Jesus, “Wala kami masayod.” Ug miingon si Jesus kanila, “Kon mao kana dili ko usab kamo sultihan kon diin gikan ang akong katungod sa pagbuhat niini.”
