Job 7 – KJV & HLGN

King James Version

Job 7:1-21

1Is there not an appointed time to man upon earth? are not his days also like the days of an hireling?7.1 an appointed…: or, a warfare 2As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for the reward of his work:7.2 earnestly…: Heb. gapeth after 3So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me. 4When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.7.4 the night…: Heb. the evening be measured? 5My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome. 6My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.

7O remember that my life is wind: mine eye shall no more see good.7.7 shall…: Heb. shall not return7.7 see: to see, that is, to enjoy 8The eye of him that hath seen me shall see me no more: thine eyes are upon me, and I am not.7.8 I am…: that is, I can live no longer 9As the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no more. 10He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more. 11Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul. 12Am I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me? 13When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint; 14Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions: 15So that my soul chooseth strangling, and death rather than my life.7.15 life: Heb. bones 16I loathe it; I would not live alway: let me alone; for my days are vanity.

17What is man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him? 18And that thou shouldest visit him every morning, and try him every moment? 19How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle? 20I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself? 21And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I shall not be.

Ang Pulong Sang Dios

Job 7:1-21

1“Ang kabuhi sang tawo diri sa kalibutan mabudlay gid; pareho kabudlay sa adlaw-adlaw nga obra sang isa ka trabahador, 2ukon pareho sa ulipon nga nagahandom nga maghapon na agod makapahuway na siya, ukon pareho sa trabahador nga nagapaabot gid sang iya suweldo. 3Pareho man sina ang akon kahimtangan. Pila na ka bulan ang akon pag-antos nga wala man lang sing pulos. Bisan gab-i nagaantos ako. 4Kon maghigda ako kon gab-i nagahunahuna ako kon san-o pa mag-aga. Kahinay sang paglakat sang mga inoras. Nagabulubaliswa lang ako hasta magpamanagbanag. 5Ang akon lawas puno sang ulod kag kugan. Nagabuluswang ang akon mga hubag kag naganana.”

Nagpanawag si Job sa Dios

6“Nagaligad ang akon mga inadlaw nga wala sing paglaom. Nagaligad ini nga mas madasig pa sa lansadera7:6 lansadera: sa English, shuttle. sang manughabol.7:6 manughabol: sa English, weaver. 7Dumduma, O Dios, nga ang akon kabuhi pareho lang sa hangin nga nagalabay, kag indi na ako makaeksperiensya pa sang kalipay. 8Makita mo pa ako subong pero sa ulihi indi na. Kon mangita ka sa akon indi mo na ako makita. 9Subong nga ang gal-om nagakadula kag indi na makita, ang nagakapatay indi na magbalik pa. 10Indi na siya makapauli sa iya balay, kag malimtan na siya sang mga nakakilala sa iya.

11“Gani indi mahimo nga maghipos lang ako; sugong gid ang akon pamatyag. Ihambal ko ang kalain sang akon buot. 12Ngaa ginabantayan mo gid ako, O Dios? Dragon bala ako sa dagat? 13Kon gusto ko maghigda kag magpahuway agod maghaganhagan ang akon kasakit 14ginapahadlok mo ako paagi sa mga damgo kag palanan-awon. 15Gani maayo pa nga makuga na lang ako kag mapatay sang sa mabuhi sa sining lawas nakon. 16Ginakaugtan ko ang akon kabuhi. Indi ko gusto nga mabuhi pa. Pabay-i na lang ako, kay wala na sing pulos ang akon kabuhi.

17“Ano gid bala ang tawo nga imo ginakabalak-an kag ginahatagan sang importansya? 18Kay ginausisa mo siya kada adlaw, kag ginatilawan sa tanan nga tion. 19Pabay-i lang bala ako bisan dali lang. 20Nakasala bala ako? Ano nga sala ang nahimo ko sa imo, O Manugbantay sang tawo? Ngaa ginapuntirya mo gid ako? Mabug-at bala ako nga palas-anon sa imo? 21Kon nakasala gid man ako, ngaa indi mo na lang ako pagpatawaron? Sa indi madugay mapatay na ako, kag bisan pangitaon mo ako, indi mo na ako makita pa.”