1But Job answered and said, 2How hast thou helped him that is without power? how savest thou the arm that hath no strength? 3How hast thou counselled him that hath no wisdom? and how hast thou plentifully declared the thing as it is? 4To whom hast thou uttered words? and whose spirit came from thee?
5Dead things are formed from under the waters, and the inhabitants thereof.26.5 and the…: or, with the inhabitants 6Hell is naked before him, and destruction hath no covering. 7He stretcheth out the north over the empty place, and hangeth the earth upon nothing. 8He bindeth up the waters in his thick clouds; and the cloud is not rent under them. 9He holdeth back the face of his throne, and spreadeth his cloud upon it. 10He hath compassed the waters with bounds, until the day and night come to an end.26.10 until…: Heb. until the end of light with darkness 11The pillars of heaven tremble and are astonished at his reproof. 12He divideth the sea with his power, and by his understanding he smiteth through the proud.26.12 the proud: Heb. pride 13By his spirit he hath garnished the heavens; his hand hath formed the crooked serpent. 14Lo, these are parts of his ways: but how little a portion is heard of him? but the thunder of his power who can understand?
Het antwoord van Job
1Job antwoordde Bildad:
2‘Wat zijn jullie toch waardevolle helpers! Wat ben ik blij dat jullie mij in mijn ellende een hart onder de riem hebt gestoken!
3Wat een wijsheden hebben jullie mij toevertrouwd. Jullie wijze woorden hebben een wereld van inzicht voor mij geopend!
4Hoe komen jullie op zulke briljante antwoorden?
5-6 De doden staan naakt en bevend voor God, evenals de zeeën en alles wat daarin leeft. Het dodenrijk ligt open en bloot voor Hem, in de onderwereld is niets voor Hem verborgen.
7God spreidt de noordelijke hemel uit over een leegte en hangt de aarde op aan het niets.
8Hij verpakt de regen in zijn dikke wolken, zonder dat het wolkendek daardoor scheurt.
9Hij onttrekt met de wolken zijn troon aan het gezicht.
10Hij trekt een cirkel over het wateroppervlak, als een grens tussen licht en donker.
11Als Hij gaat dreigen, wankelen de pijlers van de hemel, geschrokken door zijn toorn.
12En door zijn macht wordt de zee rustig en trefzeker verplettert hij het zeemonster Rahab.
13Door zijn adem werd de hemel helder: zijn hand doorboorde de snel voortglijdende slang.
14Dit is nog maar de buitenste franje van zijn werken, waarvan we alleen maar een zwak gefluister horen. Wie zou dus kunnen standhouden onder het geweld van zijn donder?’
