1Run ye to and fro through the streets of Jerusalem, and see now, and know, and seek in the broad places thereof, if ye can find a man, if there be any that executeth judgment, that seeketh the truth; and I will pardon it. 2And though they say, The LORD liveth; surely they swear falsely. 3O LORD, are not thine eyes upon the truth? thou hast stricken them, but they have not grieved; thou hast consumed them, but they have refused to receive correction: they have made their faces harder than a rock; they have refused to return. 4Therefore I said, Surely these are poor; they are foolish: for they know not the way of the LORD, nor the judgment of their God. 5I will get me unto the great men, and will speak unto them; for they have known the way of the LORD, and the judgment of their God: but these have altogether broken the yoke, and burst the bonds. 6Wherefore a lion out of the forest shall slay them, and a wolf of the evenings shall spoil them, a leopard shall watch over their cities: every one that goeth out thence shall be torn in pieces: because their transgressions are many, and their backslidings are increased.5.6 evenings: or, deserts5.6 are increased: Heb. are strong
7¶ How shall I pardon thee for this? thy children have forsaken me, and sworn by them that are no gods: when I had fed them to the full, they then committed adultery, and assembled themselves by troops in the harlots’ houses. 8They were as fed horses in the morning: every one neighed after his neighbour’s wife. 9Shall I not visit for these things? saith the LORD: and shall not my soul be avenged on such a nation as this?
10¶ Go ye up upon her walls, and destroy; but make not a full end: take away her battlements; for they are not the LORD’s. 11For the house of Israel and the house of Judah have dealt very treacherously against me, saith the LORD. 12They have belied the LORD, and said, It is not he; neither shall evil come upon us; neither shall we see sword nor famine: 13And the prophets shall become wind, and the word is not in them: thus shall it be done unto them. 14Wherefore thus saith the LORD God of hosts, Because ye speak this word, behold, I will make my words in thy mouth fire, and this people wood, and it shall devour them. 15Lo, I will bring a nation upon you from far, O house of Israel, saith the LORD: it is a mighty nation, it is an ancient nation, a nation whose language thou knowest not, neither understandest what they say. 16Their quiver is as an open sepulchre, they are all mighty men. 17And they shall eat up thine harvest, and thy bread, which thy sons and thy daughters should eat: they shall eat up thy flocks and thine herds: they shall eat up thy vines and thy fig trees: they shall impoverish thy fenced cities, wherein thou trustedst, with the sword. 18Nevertheless in those days, saith the LORD, I will not make a full end with you.
19¶ And it shall come to pass, when ye shall say, Wherefore doeth the LORD our God all these things unto us? then shalt thou answer them, Like as ye have forsaken me, and served strange gods in your land, so shall ye serve strangers in a land that is not yours.
20Declare this in the house of Jacob, and publish it in Judah, saying, 21Hear now this, O foolish people, and without understanding; which have eyes, and see not; which have ears, and hear not:5.21 understanding: Heb. heart 22Fear ye not me? saith the LORD: will ye not tremble at my presence, which have placed the sand for the bound of the sea by a perpetual decree, that it cannot pass it: and though the waves thereof toss themselves, yet can they not prevail; though they roar, yet can they not pass over it? 23But this people hath a revolting and a rebellious heart; they are revolted and gone. 24Neither say they in their heart, Let us now fear the LORD our God, that giveth rain, both the former and the latter, in his season: he reserveth unto us the appointed weeks of the harvest.
25¶ Your iniquities have turned away these things, and your sins have withholden good things from you. 26For among my people are found wicked men: they lay wait, as he that setteth snares; they set a trap, they catch men.5.26 they lay…: or, they pry as fowlers lie in wait 27As a cage is full of birds, so are their houses full of deceit: therefore they are become great, and waxen rich.5.27 cage: or, coop 28They are waxen fat, they shine: yea, they overpass the deeds of the wicked: they judge not the cause, the cause of the fatherless, yet they prosper; and the right of the needy do they not judge. 29Shall I not visit for these things? saith the LORD: shall not my soul be avenged on such a nation as this?
30¶ A wonderful and horrible thing is committed in the land;5.30 A wonderful…: or, Astonishment and filthiness 31The prophets prophesy falsely, and the priests bear rule by their means; and my people love to have it so: and what will ye do in the end thereof?5.31 bear…: or, take into their hands
Ang mga Sala sang Jerusalem
1Nagsiling ang Ginoo, “Mga pumuluyo sang Jerusalem, kadto kamo sa inyo mga dalan! Tan-awa ang mga plasa! Kon may makita kamo bisan isa lang ka tawo nga matarong kag masaligan, patawaron ko ang inyo siyudad. 2Bisan nagasumpa kamo sa akon ngalan, nagabutig gihapon kamo.”
3Dayon nagsiling ako, “O Ginoo, indi bala nga nagapangita ka sang tawo nga masaligan? Ginsakit mo ang imo katawhan pero wala sila masakitan. Ginsilutan mo sila, pero indi sila gusto disiplinahon. Nagkabalan na ang ila mga guya, kag indi na sila maghinulsol.
4“Abi ko mga imol lang ini sila nga wala makatuon, gali mga buang-buang sila. Kay wala sila makahibalo sang mga pamaagi sang Ginoo nga ila Dios nga ginapatuman sa ila. 5Gani makadto ako sa ila mga pangulo kag magpakighambal sa ila. Sigurado nga nahibaluan nila ang mga pamaagi sang Ginoo nga ila Dios nga ginapatuman sa ila.” Pero bisan sila nagsikway man sa mga ginapatuman sang Dios.5:5 nagsikway man sa mga ginapatuman sang Dios: sa literal, ginbali nila ang gota kag ginbugto ang mga gapos. 6Gani salakayon sila sang ila mga kaaway nga pareho sang leon nga halin sa kagulangan ukon pareho sang mabangis nga ido5:6 mabangis nga ido: sa English, wolf. nga halin sa kamingawan, ukon pareho sang sapat nga leopardo nga nagabantay malapit sa ila mga banwa sa paggus-ab sa kay bisan sin-o nga magguwa. Matabo ini sa ila kay puwerte na ang ila pagrebelde sa Dios kag madamo na nga beses nga nagtalikod sila sa iya.
7Nagsiling ang Ginoo, “Ngaa patawaron ko kamo? Kay bisan ang inyo mga kabataan nagsikway sa akon kag nagsumpa sa ngalan sang indi matuod nga mga dios. Ginhatag ko ang ila mga kinahanglanon pero nahimo pa nila ang pagpanginbabayi kag ang pagdinas-ok sa mga balay sang mga babayi nga nagabaligya sang ila lawas. 8Pareho sila sa mga mapagros nga kabayo nga lalaki, nga ginsagod sing maayo. Kada isa sa ila nagakaibog sa asawa sang iban. 9Indi bala nga dapat lang nga silutan ko sila tungod sini? Indi bala nga dapat lang nga balusan ko ang nasyon nga pareho sini? Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.
10“Kamo nga mga kaaway sang mga Israelinhon, laglaga ninyo ang ila mga talamnan sang ubas, pero indi lang pag-ubusa. Pangtapsa ninyo ang mga sanga sini, kay ang ini nga katawhan indi na akon. 11Ako, ang Ginoo, nagasiling nga ang mga katawhan sang Israel kag sang Juda indi na gid matutom sa akon. 12Wala sila naghambal sing matuod parte sa akon. Siling nila, ‘Indi kita pag-anhon sang Ginoo! Wala sing katalagman nga magaabot sa aton. Indi kita makaeksperiensya sang inaway ukon gutom. 13Wala sing pulos ang mga ginahambal sang mga propeta kay ang ila mga mensahi wala naghalin sa Dios. Kabay pa nga matabo sa ila ang mga kalaglagan nga ila gintagna.’ ”
14Gani amo ini ang ginsiling sa akon sang Ginoong Dios nga Makagagahom: “Tungod kay amo ini ang ginhambal sang sini nga mga tawo, hatagan ko ikaw sang mensahi nga pareho sang kalayo nga magasunog sa ila. Mangin pareho sila sa kahoy nga nasunog.”
15Nagsiling ang Ginoo, “Mga katawhan sang Israel, magapadala ako sang mga tawo halin sa malayo nga nasyon sa pagsalakay sa inyo. Ini isa ka madugay na gid nga nasyon, nga ang ila lingguahe indi ninyo maintiendihan. 16Ang ila mga armas makamamatay, kag sila tanan mga mangangaway. 17Ubuson nila ang inyo mga patubas, mga pagkaon, pati ang inyo mga ubas kag mga higera. Pamatyon nila ang inyo mga kasapatan kag mga kabataan. Gub-on nila ang inyo napaderan nga mga banwa, nga ginasaligan ninyo nga makadepensa sa inyo. 18Pero bisan sa sina nga mga inadlaw, indi ko kamo paglaglagon sing bug-os. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 19Kon mamangkot ang mga tawo, ‘Ngaa ginhimo ini tanan sa aton sang Ginoo nga aton Dios?’ Silinga sila, ‘Kay ginsikway ninyo ang Ginoo kag nag-alagad kamo sa iban nga mga dios sa inyo mismo duta. Gani karon magaalagad kamo sa mga taga-iban nga lugar sa duta nga indi inyo.’
20“Ipahibalo ini sa mga katawhan sang Israel5:20 katawhan sang Israel: sa Hebreo, balay ni Jacob. kag sang Juda: 21Pamatii ninyo ini, kamo nga mga buang-buang kag balingag nga mga katawhan. May mga mata kamo pero indi makakita, may mga dulunggan pero indi makabati. 22Ako, ang Ginoo, nagasiling: Wala bala kamo sang kahadlok sa akon? Ti ngaa wala kamo nagakurog sa akon atubangan? Ginhimo ko ang baybayon nga dulunan sang dagat. Ini permanente nga dulunan nga indi malapawan. Mahampak ini sang mga balod pero indi nila ini malapawan. 23Pero ini nga mga katawhan matig-a sing ulo kag mga rebelde. Nagtalikod sila kag nagpalayo sa akon. 24Wala gid sila nagahambal halin sa ila tagipusuon nga, ‘Tahuron naton ang Ginoo nga aton Dios nga nagahatag sang ulan sa husto nga tion kag nagahatag sa aton sang patubas sa tion sang tig-alani.’ 25Ang inyo mga kalautan amo ang nagpalayo sang sini nga mga butang sa inyo. Ang inyo mga sala amo ang kabangdanan nga indi ninyo mabaton ini nga mga pagpakamaayo.
26“May malaot nga mga tawo sa akon katawhan nga nagahulat sang ila mabiktima pareho sang tawo nga nagapaniod sang pispis. Nagabutang sila sang mga siod para sa iban nga mga tawo. 27Pareho sang hawla nga puno sang mga pispis, ang balay sining malaot nga mga tawo puno man sang manggad halin sa ila pagpanunto. Gani nagmanggaranon sila kag nangin gamhanan. 28Nagtalambok sila kag nagbalakod ang ila mga lawas. Wala sing pugong-pugong ang ila paghimo sang mga kalautan. Wala nila ginahatagan sang hustisya ang mga ilo, kag wala nila ginapangapinan ang kinamatarong sang mga imol. 29Ako, ang Ginoo, nagasiling: Indi bala nga dapat lang nga silutan ko sila tungod sini? Indi bala nga dapat lang nga balusan ko ang nasyon nga pareho sini? 30Makahaladlok kag makakulugmat nga butang ang natabo sa sini nga duta: 31Ang mga propeta nagpanagna sing butig. Ang mga pari nagadumala sa ila lang kaugalingon nga awtoridad. Kag gusto ini sang akon katawhan. Pero ano ang ila himuon kon mag-abot na ang katapusan?”
