1At the same time, saith the LORD, will I be the God of all the families of Israel, and they shall be my people. 2Thus saith the LORD, The people which were left of the sword found grace in the wilderness; even Israel, when I went to cause him to rest. 3The LORD hath appeared of old unto me, saying, Yea, I have loved thee with an everlasting love: therefore with lovingkindness have I drawn thee.31.3 of…: Heb. from afar31.3 with lovingkindness…: have I extended lovingkindness unto thee 4Again I will build thee, and thou shalt be built, O virgin of Israel: thou shalt again be adorned with thy tabrets, and shalt go forth in the dances of them that make merry.31.4 tabrets: or, timbrels 5Thou shalt yet plant vines upon the mountains of Samaria: the planters shall plant, and shall eat them as common things.31.5 eat…: Heb. profane them 6For there shall be a day, that the watchmen upon the mount Ephraim shall cry, Arise ye, and let us go up to Zion unto the LORD our God. 7For thus saith the LORD; Sing with gladness for Jacob, and shout among the chief of the nations: publish ye, praise ye, and say, O LORD, save thy people, the remnant of Israel. 8Behold, I will bring them from the north country, and gather them from the coasts of the earth, and with them the blind and the lame, the woman with child and her that travaileth with child together: a great company shall return thither. 9They shall come with weeping, and with supplications will I lead them: I will cause them to walk by the rivers of waters in a straight way, wherein they shall not stumble: for I am a father to Israel, and Ephraim is my firstborn.31.9 supplications: or, favours
10¶ Hear the word of the LORD, O ye nations, and declare it in the isles afar off, and say, He that scattered Israel will gather him, and keep him, as a shepherd doth his flock. 11For the LORD hath redeemed Jacob, and ransomed him from the hand of him that was stronger than he. 12Therefore they shall come and sing in the height of Zion, and shall flow together to the goodness of the LORD, for wheat, and for wine, and for oil, and for the young of the flock and of the herd: and their soul shall be as a watered garden; and they shall not sorrow any more at all. 13Then shall the virgin rejoice in the dance, both young men and old together: for I will turn their mourning into joy, and will comfort them, and make them rejoice from their sorrow. 14And I will satiate the soul of the priests with fatness, and my people shall be satisfied with my goodness, saith the LORD.
15¶ Thus saith the LORD; A voice was heard in Ramah, lamentation, and bitter weeping; Rahel weeping for her children refused to be comforted for her children, because they were not. 16Thus saith the LORD; Refrain thy voice from weeping, and thine eyes from tears: for thy work shall be rewarded, saith the LORD; and they shall come again from the land of the enemy. 17And there is hope in thine end, saith the LORD, that thy children shall come again to their own border.
18¶ I have surely heard Ephraim bemoaning himself thus; Thou hast chastised me, and I was chastised, as a bullock unaccustomed to the yoke: turn thou me, and I shall be turned; for thou art the LORD my God. 19Surely after that I was turned, I repented; and after that I was instructed, I smote upon my thigh: I was ashamed, yea, even confounded, because I did bear the reproach of my youth. 20Is Ephraim my dear son? is he a pleasant child? for since I spake against him, I do earnestly remember him still: therefore my bowels are troubled for him; I will surely have mercy upon him, saith the LORD.31.20 are…: Heb. sound 21Set thee up waymarks, make thee high heaps: set thine heart toward the highway, even the way which thou wentest: turn again, O virgin of Israel, turn again to these thy cities.
22¶ How long wilt thou go about, O thou backsliding daughter? for the LORD hath created a new thing in the earth, A woman shall compass a man. 23Thus saith the LORD of hosts, the God of Israel; As yet they shall use this speech in the land of Judah and in the cities thereof, when I shall bring again their captivity; The LORD bless thee, O habitation of justice, and mountain of holiness. 24And there shall dwell in Judah itself, and in all the cities thereof together, husbandmen, and they that go forth with flocks. 25For I have satiated the weary soul, and I have replenished every sorrowful soul. 26Upon this I awaked, and beheld; and my sleep was sweet unto me.
27¶ Behold, the days come, saith the LORD, that I will sow the house of Israel and the house of Judah with the seed of man, and with the seed of beast. 28And it shall come to pass, that like as I have watched over them, to pluck up, and to break down, and to throw down, and to destroy, and to afflict; so will I watch over them, to build, and to plant, saith the LORD. 29In those days they shall say no more, The fathers have eaten a sour grape, and the children’s teeth are set on edge. 30But every one shall die for his own iniquity: every man that eateth the sour grape, his teeth shall be set on edge.
31¶ Behold, the days come, saith the LORD, that I will make a new covenant with the house of Israel, and with the house of Judah: 32Not according to the covenant that I made with their fathers in the day that I took them by the hand to bring them out of the land of Egypt; which my covenant they brake, although I was an husband unto them, saith the LORD:31.32 although…: or, should I have continued an husband unto them? 33But this shall be the covenant that I will make with the house of Israel; After those days, saith the LORD, I will put my law in their inward parts, and write it in their hearts; and will be their God, and they shall be my people. 34And they shall teach no more every man his neighbour, and every man his brother, saying, Know the LORD: for they shall all know me, from the least of them unto the greatest of them, saith the LORD: for I will forgive their iniquity, and I will remember their sin no more.
35¶ Thus saith the LORD, which giveth the sun for a light by day, and the ordinances of the moon and of the stars for a light by night, which divideth the sea when the waves thereof roar; The LORD of hosts is his name: 36If those ordinances depart from before me, saith the LORD, then the seed of Israel also shall cease from being a nation before me for ever. 37Thus saith the LORD; If heaven above can be measured, and the foundations of the earth searched out beneath, I will also cast off all the seed of Israel for all that they have done, saith the LORD.
38¶ Behold, the days come, saith the LORD, that the city shall be built to the LORD from the tower of Hananeel unto the gate of the corner. 39And the measuring line shall yet go forth over against it upon the hill Gareb, and shall compass about to Goath. 40And the whole valley of the dead bodies, and of the ashes, and all the fields unto the brook of Kidron, unto the corner of the horse gate toward the east, shall be holy unto the LORD; it shall not be plucked up, nor thrown down any more for ever.
Ang Pagbalik sa mga Israelinhon
1Nagpadayon ang Ginoo sa pag-ingon, “Nianang panahona, mahimo akong Dios sa tanang pamilya sa Israel, ug sila mahimong akong katawhan. 2Ako, ang Ginoo, nagaingon nga atimanon ko ang mga tawo nga nakalingkawas sa kamatayon samtang maglakaw sila sa kamingawan. Mobalik ako sa paghatag ug kapahulayan sa Israel.”
3Kaniadto,31:3 Kaniadto: o, Gikan sa layo. nagpakita ang Ginoo sa mga Israelinhon ug miingon, “Gihigugma ko gayod kamo sa walay kataposan nga gugma. Sa akong kaayo, gipaduol ko kamo kanako. 4Pabarogon ko kamo pag-usab, O katawhan sa Israel nga sama sa putli nga babaye. Gamiton ninyo pag-usab ang inyong mga tamborin ug mosayaw sa kalipay. 5Mananom kamo pag-usab ug mga ubas sa mga bukid sa Samaria, ug magpulos sa bunga niini. 6Moabot ang higayon nga ang mga tigbantay sa siyudad mosinggit gikan sa mga kabungtoran sa Efraim, ‘Dali kamo, motungas kita sa Jerusalem31:6 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. sa pagsimba sa Ginoo nga atong Dios.’ ”
7Miingon pa gayod ang Ginoo, “Pag-awit kamo ug panghugyaw sa kalipay alang sa Israel,31:7 Israel: sa Hebreo, Jacob. ang nagauna sa tanang nasod. Ipadayag ang inyong mga pagdayeg ug moingon, ‘O Ginoo, luwasa ang imong katawhan, ang nahibiling buhi sa mga Israelinhon.’ 8Pamati! Dad-on ko sila pagbalik gikan sa yuta sa amihan ug tigomon gikan sa labing halayo nga bahin sa kalibotan. Uban kanila mao ang mga buta ug mga bakol, ingon man ang mga mabdos ug ang mga hapit nang manganak. Usa ka dakong panon ang mobalik dinhi. 9Dad-on ko sila pagbalik nga nagahilak31:9 nagahilak: o, nagahilak sa paghinulsol. ug nagaampo. Dad-on ko sila sa kasapaan ug moagi sila sa maayong dalan diin dili sila mapandol. Kay ako ang amahan sa Israel, ug si Efraim31:9 Efraim: Ang labing lig-on nga tribo sa amihan nga Israel. Usahay nagarepresentar kini sa gingharian sa Israel. ang akong kamagulangang anak.
10“O mga nasod, paminawa ninyo ang isulti sa Ginoo, ug ibalita kini sa mga isla: Gipatibulaag ko ang mga Israelinhon, apan tigomon ko sila, ug bantayan sama sa gibuhat sa magbalantay sa mga karnero. 11Luwason ko ang mga kaliwat ni Jacob gikan sa kamot sa mga tawong mas gamhanan pa kay kanila. 12Moadto sila sa Bukid sa Zion ug manghugyaw sa kalipay. Maglipay sila tungod sa akong kaayo kanila—sa abunda nga trigo, bino, lana, ug mga kahayopan. Mahisama sila sa tanaman nga kanunayng gibisbisan, ug dili na sila maguol pag-usab. 13Ang ilang mga putli nga babaye ug mga batan-ong lalaki, apil ang mga tigulang, mosayaw sa kalipay. Pulihan ko ug kalipay ang ilang paghilak. Dasigon ko sila ug lipayon sa ilang kasubo. 14Busgon ko ang mga pari sa kaabundansya sa lamiang mga pagkaon. Tagbawon ko ang akong katawhan sa mga maayong butang. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
15Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang Ginoo, “Madungog ang paghilak ug pagminatay sa lungsod sa Rama. Nagahilak si Raquel tungod sa iyang mga anak. Nagabakho siya ug wala gayoy makahupay sa iyang kasubo kay nangamatay ang iyang kabataan.”
16Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Ayaw na paghilak kay gantihan ko ikaw sa imong mga binuhatan. Mobalik ang imong mga anak gikan sa yuta sa mga kaaway. 17Busa may paglaom pa alang sa imong kaugmaon. Kay mobalik ang imong mga anak sa ilang kaugalingong yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
18Nadungog ko gayod ang mga pagbakho sa mga taga-Efraim. Miingon sila, “O Ginoo, sama kami sa nating baka nga wala mamanso. Gidisiplina mo kami ug nakakat-on kami. Ipasig-uli kami diha kanimo kay ikaw ang Ginoo nga among Dios. 19Mibiya kami kanimo, apan naghinulsol kami. Sa dihang nakaamgo kami sa among sala, nakapanghinuktok kami sa kasubo.31:19 nakapanghinuktok kami sa kasubo: sa Hebreo, gihapak nako ang akong paa (timailhan sa kasubo). Naulaw kaayo kami sa among gipanghimo niadtong mga batan-on pa kami.”
20Mitubag ang Ginoo, “Kamong katawhan sa Efraim pinalangga ko nga mga anak. Nalipay ako kaninyo. Bisan ug nagsige akog sulti batok kaninyo, nagahunahuna gihapon ako kaninyo. Gimingaw ako ug nalooy gayod kaninyo.
21“Pagbutang kamog mga ilhanan o mga ugsok nga mogiya kaninyo diha sa dalan. Timan-i ninyo pag-ayo ang inyong giagian kay mao kini ang dalan nga inyong pagaagian sa inyong pagbalik. O katawhan sa Israel nga sama sa putli nga babaye, balik na kamo sa inyong mga lungsod. 22Hangtod kanus-a kamong maglatagaw, O mga anak ko nga nahisalaag? Maghimo akog kabag-ohan sa kalibotan—ang babaye mao nay manalipod sa lalaki.”
Ang Umaabot nga Kauswagan sa Israel
23Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Kon mapabalik ko na sa ilang yuta ang katawhan sa Juda moingon na usab sila, ‘Hinaut nga panalanginan sa Ginoo ang balaan nga bukid sa Jerusalem, diin siya nagapuyo.’ 24Magpuyo ang mga tawo sa Juda ug sa mga lungsod niini, apil ang mag-uuma ug ang mga bakero. 25Kay dasigon ko ang nagmagul-anon ug tagbawon ko ang nangaluya tungod sa kagutom. Busa moingon ang mga tawo,31:25 Busa moingon ang mga tawo: Ang ubang maalamon sa Biblia miingon nga si Jeremias ang misulti. 26‘Sa akong pagmata gibati ko nga nakaayo kanako ang akong pagkatulog.’ ”
27Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo, “Moabot ang higayon nga padaghanon ko gayod ang katawhan sa Israel ug Juda ug ang ilang kahayopan. 28Kaniadto gilaglag, giguba, ug gipukan ko sila. Apan karon sigurohon ko nga mapabarog sila, ug lig-onon ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 29Nianang higayona ang mga tawo dili na moingon, ‘Mikaon ug aslom nga ubas ang mga ginikanan, ug ang mga anak ang gingilohan.’ 30Tungod kay ang tawo nga mikaon ug aslom nga ubas, mao lang ang mangilohan. Ang tawo lang nga nakasala mao ang mamatay.”
31Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang Ginoo, “Moabot ang adlaw nga maghimo akog bag-ong kasabotan sa mga taga-Israel ug mga taga-Juda, 32ug dili kini sama niadtong unang kasabotan nga akong gihimo sa ilang mga katigulangan sa dihang gigiyahan ko sila pagawas gikan sa Ehipto. Gipakawalay-bili nila ang maong kasabotan bisan ug nahisama ako sa usa ka bana ngadto kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
33Midugang pag-ingon ang Ginoo, “Ang bag-ong kasabotan nga akong himuon sa mga taga-Israel sa umaabot nga mga adlaw mao kini: Ibutang ko ang akong mga sugo sa ilang hunahuna, ug isulat ko kini sa ilang kasingkasing. Mahimo nila akong Dios, ug sila mahimong akong katawhan. 34Dili na kinahanglan nga tudloan pa nila ang ilang katagilungsod o igsoon nga moila sa Ginoo tungod kay silang tanan moila kanako—gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon. Kay pasayloon ko sila sa ilang mga kalapasan, ug dili ko na hinumdoman ang ilang mga sala. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
35Unya miingon ang Ginoo, “Ako ang nagmando sa adlaw nga mohatag ug kahayag inigkaadlaw, ug sa bulan ug sa mga bitoon nga mohatag ug kahayag sa panahon sa kagabhion. Ug ako ang nagakutaw sa dagat aron modahunog ang mga balod. Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan. 36Samtang anaa pa ang langit ug ang kalibotan, magpabilin usab nga usa ka nasod ang Israel. 37Maingon nga dili masukod ang langit ug dili matugkad ang pundasyon sa kalibotan, dili ko usab isalikway sa hangtod ang tanang kaliwat ni Israel tungod sa daotan nilang mga binuhatan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
38Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo, “Moabot ang adlaw nga ang siyudad sa Jerusalem tukoron pag-usab alang kanako gikan sa Tore ni Hananel paingon sa pultahan nga gitawag ug Eskina. 39Gikan nianang mga lugara, magpadayon kini ngadto sa bungtod sa Gareb dayong liko sa Goa. 40Ang tibuok lugut nga labayanan sa mga patayng lawas ug sa mga abo sa mga halad—apil ang tanang kaumahan sa lugut sa Kidron sa sidlakan, hangtod sa pultahan nga ginaagian sa mga kabayo didto sa amihan—igahin alang kanako. Dili na gayod malaglag o mapukan pag-usab kini nga siyudad.”
