1Hear, O Israel: Thou art to pass over Jordan this day, to go in to possess nations greater and mightier than thyself, cities great and fenced up to heaven, 2A people great and tall, the children of the Anakims, whom thou knowest, and of whom thou hast heard say, Who can stand before the children of Anak! 3Understand therefore this day, that the LORD thy God is he which goeth over before thee; as a consuming fire he shall destroy them, and he shall bring them down before thy face: so shalt thou drive them out, and destroy them quickly, as the LORD hath said unto thee. 4Speak not thou in thine heart, after that the LORD thy God hath cast them out from before thee, saying, For my righteousness the LORD hath brought me in to possess this land: but for the wickedness of these nations the LORD doth drive them out from before thee. 5Not for thy righteousness, or for the uprightness of thine heart, dost thou go to possess their land: but for the wickedness of these nations the LORD thy God doth drive them out from before thee, and that he may perform the word which the LORD sware unto thy fathers, Abraham, Isaac, and Jacob. 6Understand therefore, that the LORD thy God giveth thee not this good land to possess it for thy righteousness; for thou art a stiffnecked people.
7¶ Remember, and forget not, how thou provokedst the LORD thy God to wrath in the wilderness: from the day that thou didst depart out of the land of Egypt, until ye came unto this place, ye have been rebellious against the LORD. 8Also in Horeb ye provoked the LORD to wrath, so that the LORD was angry with you to have destroyed you. 9When I was gone up into the mount to receive the tables of stone, even the tables of the covenant which the LORD made with you, then I abode in the mount forty days and forty nights, I neither did eat bread nor drink water: 10And the LORD delivered unto me two tables of stone written with the finger of God; and on them was written according to all the words, which the LORD spake with you in the mount out of the midst of the fire in the day of the assembly. 11And it came to pass at the end of forty days and forty nights, that the LORD gave me the two tables of stone, even the tables of the covenant. 12And the LORD said unto me, Arise, get thee down quickly from hence; for thy people which thou hast brought forth out of Egypt have corrupted themselves; they are quickly turned aside out of the way which I commanded them; they have made them a molten image. 13Furthermore the LORD spake unto me, saying, I have seen this people, and, behold, it is a stiffnecked people: 14Let me alone, that I may destroy them, and blot out their name from under heaven: and I will make of thee a nation mightier and greater than they. 15So I turned and came down from the mount, and the mount burned with fire: and the two tables of the covenant were in my two hands. 16And I looked, and, behold, ye had sinned against the LORD your God, and had made you a molten calf: ye had turned aside quickly out of the way which the LORD had commanded you. 17And I took the two tables, and cast them out of my two hands, and brake them before your eyes. 18And I fell down before the LORD, as at the first, forty days and forty nights: I did neither eat bread, nor drink water, because of all your sins which ye sinned, in doing wickedly in the sight of the LORD, to provoke him to anger. 19For I was afraid of the anger and hot displeasure, wherewith the LORD was wroth against you to destroy you. But the LORD hearkened unto me at that time also. 20And the LORD was very angry with Aaron to have destroyed him: and I prayed for Aaron also the same time. 21And I took your sin, the calf which ye had made, and burnt it with fire, and stamped it, and ground it very small, even until it was as small as dust: and I cast the dust thereof into the brook that descended out of the mount. 22And at Taberah, and at Massah, and at Kibroth-hattaavah, ye provoked the LORD to wrath. 23Likewise when the LORD sent you from Kadesh-barnea, saying, Go up and possess the land which I have given you; then ye rebelled against the commandment of the LORD your God, and ye believed him not, nor hearkened to his voice. 24Ye have been rebellious against the LORD from the day that I knew you. 25Thus I fell down before the LORD forty days and forty nights, as I fell down at the first; because the LORD had said he would destroy you. 26I prayed therefore unto the LORD, and said, O Lord GOD, destroy not thy people and thine inheritance, which thou hast redeemed through thy greatness, which thou hast brought forth out of Egypt with a mighty hand. 27Remember thy servants, Abraham, Isaac, and Jacob; look not unto the stubbornness of this people, nor to their wickedness, nor to their sin: 28Lest the land whence thou broughtest us out say, Because the LORD was not able to bring them into the land which he promised them, and because he hated them, he hath brought them out to slay them in the wilderness. 29Yet they are thy people and thine inheritance, which thou broughtest out by thy mighty power and by thy stretched out arm.
Pagdaog Pinaagi sa Tabang sa Dios
1“Pamati, katawhan sa Israel. Hapit na kamo motabok sa Jordan aron panag-iyahon ang mga nasod nga mas dagko ug mas gamhanan pa kay kaninyo. Ang ilang mga lungsod dagko ug may tag-as nga mga paril nga daw moabot na sa langit. 2Ang ilang mga lumulupyo kusgan ug tag-as—mga kaliwat ni Anak! Nahibaloan usab ninyo ang bahin sa mga kaliwat ni Anak ug nadungog ninyo nga walay makasukol kanila. 3Apan karon makita ninyo nga ang Ginoo nga inyong Dios magauna kaninyo sa pagtabok. Sama siya sa kalayo nga molamoy sa inyong mga kaaway. Pildihon niya sila aron sayon ninyo silang mapapahawa ug malaglag sumala sa gisaad sa Ginoo kaninyo.
4“Kon mapapahawa na sila sa Ginoo nga inyong Dios sa inyong atubangan, ayaw kamo pag-ingon sa inyong kaugalingon, ‘Gidala kita dinhi sa Ginoo sa pagpanag-iya niining yutaa tungod kay matarong kita.’ Dili kana mao. Papahawaon sila sa Ginoo tungod kay daotan sila nga mga nasod. 5Panag-iyahan ninyo ang ilang yuta dili tungod kay matarong o maayo kamong mga tawo kondili tungod kay daotan sila, ug aron matuman sa Ginoo ang iyang gisaad sa inyong mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, ug Jacob. 6Busa hinumdomi ninyo nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios kining maayong yuta nga inyong panag-iyahon, dili tungod kay mga matarong kamo, kay sa tinuod lang, mga gahi kamog ulo.
7“Hinumdomi ninyo kon giunsa ninyo pagpasuko ang Ginoo nga inyong Dios didto sa kamingawan. Gikan sa adlaw nga migawas kamo gikan sa Ehipto hangtod karon kanunay lang kamong nagasupak sa Ginoo. 8Bisan didto sa Bukid sa Sinai,9:8 Bukid sa Sinai: sa Hebreo, Horeb. gipasuko ninyo ang Ginoo, ug sa iyang kalagot kaninyo gusto na unta niya kamong pamatyon. 9Sa dihang mitungas ako sa bukid sa pagdawat sa lagpad nga mga bato diin nasulat ang kasabotan sa Ginoo nga iyang gihimo alang kaninyo, nagpabilin ako didto sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii nga wala mokaon ug moinom. 10Gihatag sa Ginoo kanako ang duha ka lagpad nga bato nga iyang gisulatan sa tanang mga pulong nga gisulti niya kaninyo gikan sa taliwala sa kalayo didto sa Bukid sa Sinai niadtong adlaw nga nagtigom kamo.
11“Pagkahuman sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii, gihatag sa Ginoo kanako ang duha ka lagpad nga bato diin nasulat ang kasabotan. 12Unya miingon ang Ginoo kanako, ‘Kanaog ug pagdali ug lugsong kay ang imong katawhan nga imong gipangulohan sa paggawas sa Ehipto nahimo nang daotan. Dali silang mitalikod sa akong gisugo kanila ug naghimo sila ug dios-dios aron ilang simbahon.’
13“Miingon pa gayod ang Ginoo kanako, ‘Nakita ko kon unsa kagahig ulo kining mga tawhana. 14Pasagdi nga laglagon ko sila aron dili na sila mahinumdoman pa. Unya himuon ko ikaw ug ang imong mga kaliwat nga usa ka nasod nga mas gamhanan ug mas daghan pa kay kanila.’
15“Busa milugsong ako gikan sa nagadilaab nga bukid dala ang duha ka lagpad nga bato diin nasulat ang kasabotan. 16Ug nakita ko kamo nga nagpakasala sa Ginoo nga inyong Dios. Naghimo kamog dios-dios nga toriyong baka. Kadali ninyong mitalikod sa mga gisugo sa Ginoo kaninyo. 17Busa sa inyong atubangan gibundak ko ang duha ka lagpad nga bato ug nangadugmok kini.
18“Unya mihapa ako sa presensya sa Ginoo sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii nga wala mokaon ug moinom, tungod sa tanan ninyong mga sala nga gihimo. Daotan gayod kini atubangan sa Ginoo ug nakapasuko gayod kini kaniya. 19Nahadlok ako sa labihang kasuko sa Ginoo batok kaninyo, kay tingali ug pamatyon niya kamo. Apan gipamatian gihapon ako sa Ginoo. 20Ug labihan usab ang kasuko sa Ginoo kang Aaron ug gusto usab niya kining patyon, apan niadtong panahona nagaampo usab ako alang kaniya. 21Unya gikuha ko ang baka nga inyong gihimo, nga nagtukmod kaninyo sa pagpakasala, ug gitunaw ko kini sa kalayo. Pagkahuman gidugmok ko kini pag-ayo sama kapino sa abog, ug gisabwag sa lugut nga nagadagayday gikan sa bukid.
22“Gipasuko usab ninyo ang Ginoo didto sa Tabera, sa Masa, ug sa Kibrot Hataava.
23“Sa dihang gipabiya kamo sa Ginoo gikan sa Kadesh Barnea miingon siya kaninyo, ‘Lakaw kamo ug panag-iyaha na ninyo ang yuta nga gihatag ko kaninyo.’ Apan misupak kamo; wala ninyo tumana ang sugo sa Ginoo nga inyong Dios. Wala kamo mosalig o motuman kaniya. 24Sukad sa akong pagkaila kaninyo pulos lang pagsupak sa Ginoo ang inyong gihimo.
25“Mao kadto nga mihapa ako didto sa presensya sa Ginoo sulod sa 40 ka adlaw ug 40 ka gabii tungod kay miingon ang Ginoo nga laglagon niya kamo. 26Nagaampo ako sa Ginoo, ‘O Ginoong Dios, ayaw laglaga ang katawhan nga imong gipanag-iya. Giluwas mo sila ug gipagawas gikan sa Ehipto pinaagi sa imong gahom. 27Ayaw tagda ang pagkagahig ulo, ang pagkadaotan, ug ang mga sala niini nga katawhan; hinumdomi hinuon ang imong mga alagad nga si Abraham, Isaac, ug Jacob. 28Kon laglagon mo sila, moingon ang mga Ehiptohanon, “Gilaglag sila sa Ginoo kay dili siya makahimo sa pagdala kanila ngadto sa yuta nga iyang gisaad kanila.” O moingon sila, “Gilaglag sila sa Ginoo tungod kay napungot siya kanila; gipagawas niya sila sa Ehipto ug gidala sa kamingawan aron pamatyon.”
29“ ‘Apan imo silang katawhan. Sila ang katawhan nga imong gipanag-iyahan, nga imong gipagawas gikan sa Ehipto pinaagi sa imong dakong gahom.’
