1Now therefore hearken, O Israel, unto the statutes and unto the judgments, which I teach you, for to do them, that ye may live, and go in and possess the land which the LORD God of your fathers giveth you. 2Ye shall not add unto the word which I command you, neither shall ye diminish ought from it, that ye may keep the commandments of the LORD your God which I command you. 3Your eyes have seen what the LORD did because of Baal-peor: for all the men that followed Baal-peor, the LORD thy God hath destroyed them from among you. 4But ye that did cleave unto the LORD your God are alive every one of you this day. 5Behold, I have taught you statutes and judgments, even as the LORD my God commanded me, that ye should do so in the land whither ye go to possess it. 6Keep therefore and do them; for this is your wisdom and your understanding in the sight of the nations, which shall hear all these statutes, and say, Surely this great nation is a wise and understanding people. 7For what nation is there so great, who hath God so nigh unto them, as the LORD our God is in all things that we call upon him for? 8And what nation is there so great, that hath statutes and judgments so righteous as all this law, which I set before you this day? 9Only take heed to thyself, and keep thy soul diligently, lest thou forget the things which thine eyes have seen, and lest they depart from thy heart all the days of thy life: but teach them thy sons, and thy sons’ sons; 10Specially the day that thou stoodest before the LORD thy God in Horeb, when the LORD said unto me, Gather me the people together, and I will make them hear my words, that they may learn to fear me all the days that they shall live upon the earth, and that they may teach their children. 11And ye came near and stood under the mountain; and the mountain burned with fire unto the midst of heaven, with darkness, clouds, and thick darkness.4.11 midst: Heb. heart 12And the LORD spake unto you out of the midst of the fire: ye heard the voice of the words, but saw no similitude; only ye heard a voice.4.12 only…: Heb. save a voice 13And he declared unto you his covenant, which he commanded you to perform, even ten commandments; and he wrote them upon two tables of stone.
14¶ And the LORD commanded me at that time to teach you statutes and judgments, that ye might do them in the land whither ye go over to possess it. 15Take ye therefore good heed unto yourselves; for ye saw no manner of similitude on the day that the LORD spake unto you in Horeb out of the midst of the fire: 16Lest ye corrupt yourselves, and make you a graven image, the similitude of any figure, the likeness of male or female, 17The likeness of any beast that is on the earth, the likeness of any winged fowl that flieth in the air, 18The likeness of any thing that creepeth on the ground, the likeness of any fish that is in the waters beneath the earth: 19And lest thou lift up thine eyes unto heaven, and when thou seest the sun, and the moon, and the stars, even all the host of heaven, shouldest be driven to worship them, and serve them, which the LORD thy God hath divided unto all nations under the whole heaven.4.19 divided: or, imparted 20But the LORD hath taken you, and brought you forth out of the iron furnace, even out of Egypt, to be unto him a people of inheritance, as ye are this day. 21Furthermore the LORD was angry with me for your sakes, and sware that I should not go over Jordan, and that I should not go in unto that good land, which the LORD thy God giveth thee for an inheritance: 22But I must die in this land, I must not go over Jordan: but ye shall go over, and possess that good land. 23Take heed unto yourselves, lest ye forget the covenant of the LORD your God, which he made with you, and make you a graven image, or the likeness of any thing, which the LORD thy God hath forbidden thee. 24For the LORD thy God is a consuming fire, even a jealous God.
25¶ When thou shalt beget children, and children’s children, and ye shall have remained long in the land, and shall corrupt yourselves, and make a graven image, or the likeness of any thing, and shall do evil in the sight of the LORD thy God, to provoke him to anger: 26I call heaven and earth to witness against you this day, that ye shall soon utterly perish from off the land whereunto ye go over Jordan to possess it; ye shall not prolong your days upon it, but shall utterly be destroyed. 27And the LORD shall scatter you among the nations, and ye shall be left few in number among the heathen, whither the LORD shall lead you. 28And there ye shall serve gods, the work of men’s hands, wood and stone, which neither see, nor hear, nor eat, nor smell. 29But if from thence thou shalt seek the LORD thy God, thou shalt find him, if thou seek him with all thy heart and with all thy soul. 30When thou art in tribulation, and all these things are come upon thee, even in the latter days, if thou turn to the LORD thy God, and shalt be obedient unto his voice;4.30 are…: Heb. have found thee 31(For the LORD thy God is a merciful God;) he will not forsake thee, neither destroy thee, nor forget the covenant of thy fathers which he sware unto them. 32For ask now of the days that are past, which were before thee, since the day that God created man upon the earth, and ask from the one side of heaven unto the other, whether there hath been any such thing as this great thing is, or hath been heard like it? 33Did ever people hear the voice of God speaking out of the midst of the fire, as thou hast heard, and live? 34Or hath God assayed to go and take him a nation from the midst of another nation, by temptations, by signs, and by wonders, and by war, and by a mighty hand, and by a stretched out arm, and by great terrors, according to all that the LORD your God did for you in Egypt before your eyes? 35Unto thee it was shewed, that thou mightest know that the LORD he is God; there is none else beside him. 36Out of heaven he made thee to hear his voice, that he might instruct thee: and upon earth he shewed thee his great fire; and thou heardest his words out of the midst of the fire. 37And because he loved thy fathers, therefore he chose their seed after them, and brought thee out in his sight with his mighty power out of Egypt; 38To drive out nations from before thee greater and mightier than thou art, to bring thee in, to give thee their land for an inheritance, as it is this day. 39Know therefore this day, and consider it in thine heart, that the LORD he is God in heaven above, and upon the earth beneath: there is none else. 40Thou shalt keep therefore his statutes, and his commandments, which I command thee this day, that it may go well with thee, and with thy children after thee, and that thou mayest prolong thy days upon the earth, which the LORD thy God giveth thee, for ever.
41¶ Then Moses severed three cities on this side Jordan toward the sunrising; 42That the slayer might flee thither, which should kill his neighbour unawares, and hated him not in times past; and that fleeing unto one of these cities he might live: 43Namely, Bezer in the wilderness, in the plain country, of the Reubenites; and Ramoth in Gilead, of the Gadites; and Golan in Bashan, of the Manassites.
44¶ And this is the law which Moses set before the children of Israel: 45These are the testimonies, and the statutes, and the judgments, which Moses spake unto the children of Israel, after they came forth out of Egypt, 46On this side Jordan, in the valley over against Beth-peor, in the land of Sihon king of the Amorites, who dwelt at Heshbon, whom Moses and the children of Israel smote, after they were come forth out of Egypt: 47And they possessed his land, and the land of Og king of Bashan, two kings of the Amorites, which were on this side Jordan toward the sunrising; 48From Aroer, which is by the bank of the river Arnon, even unto mount Sion, which is Hermon, 49And all the plain on this side Jordan eastward, even unto the sea of the plain, under the springs of Pisgah.
موسی قوم را ترغيب به اطاعت میكند
1اكنون ای اسرائيل، به قوانينی كه به شما ياد میدهم به دقت گوش كنيد و اگر میخواهيد زنده مانده، به سرزمينی كه خداوند، خدای پدرانتان به شما داده است داخل شويد و آن را تصاحب كنيد از اين دستورات اطاعت نماييد. 2قوانين ديگری به اينها نيفزاييد و چيزی كم نكنيد، بلكه فقط اين دستورات را اجرا كنيد؛ زيرا اين قوانين از جانب خداوند، خدايتان میباشد. 3ديديد كه چگونه خداوند در بعل فغور همهٔ كسانی را كه بت بعل را پرستيدند از بين برد، 4ولی همگی شما كه به خداوند، خدايتان وفادار بوديد تا به امروز زنده ماندهايد.
5تمام قوانينی را كه خداوند، خدايم به من داده است، به شما ياد دادهام. پس وقتی به سرزمين موعود وارد شده، آن را تسخير نموديد از اين قوانين اطاعت كنيد. 6اگر اين دستورات را اجرا كنيد به داشتن حكمت و بصيرت مشهور خواهيد شد. زمانی كه قومهای مجاور، اين قوانين را بشنوند خواهند گفت: «اين قوم بزرگ از چه حكمت و بصيرتی برخوردار است!» 7هيچ قومی، هر قدر هم كه بزرگ باشد، مثل ما خدايی ندارد كه در بين آنها بوده، هر وقت او را بخوانند، فوری جواب دهد. 8هيچ قومی، هر قدر هم كه بزرگ باشد، چنين احكام و قوانين عادلانهای كه امروز به شما ياد دادم، ندارد.
9ولی مواظب باشيد و دقت كنيد مبادا در طول زندگیتان آنچه را كه با چشمانتان ديدهايد فراموش كنيد. همهٔ اين چيزها را به فرزندان و نوادگانتان تعليم دهيد. 10به ياد آوريد آن روزی را كه در كوه حوريب در برابر خداوند ايستاده بوديد و او به من گفت: «مردم را به حضور من بخوان و من به ايشان تعليم خواهم داد تا ياد بگيرند هميشه مرا احترام كنند و دستورات مرا به فرزندانشان بياموزند.» 11شما در دامنهٔ كوه ايستاده بوديد. ابرهای سياه و تاريكی شديد اطراف كوه را فرا گرفته بود و شعلههای آتش از آن به آسمان زبانه میكشيد. 12آنگاه خداوند از ميان آتش با شما سخن گفت. شما كلامش را میشنيديد، ولی او را نمیديديد. 13او قوانينی را كه شما بايد اطاعت كنيد يعنی «ده فرمان» را اعلام فرمود و آنها را بر دو لوح سنگی نوشت. 14آری، در همان وقت بود كه خدا به من دستور داد قوانينی را كه بايد بعد از رسيدن به سرزمين موعود اجرا كنيد به شما ياد دهم.
نهی از بتپرستی
15شما در آن روز در كوه حوريب وقتی كه خداوند از ميان آتش با شما سخن میگفت، شكل و صورتی از او نديديد. پس مواظب باشيد 16مبادا با ساختن مجسمهای از خدا خود را آلوده سازيد، يعنی با ساختن بتی به هر شكل، چه به صورت مرد يا زن، 17و چه به صورت حيوان يا پرنده، 18خزنده يا ماهی. 19همچنين وقتی به آسمان نگاه میكنيد و خورشيد و ماه و ستارگان را كه خدا برای تمام قومهای روی زمين آفريده است میبينيد، آنها را پرستش نكنيد. 20خداوند شما را از مصر، از آن كورهٔ آتش، بيرون آورد تا قوم خاص او و ميراث او باشيد، چنانكه امروز هستيد. 21ولی به خاطر شما نسبت به من خشمناک گرديد و به تأكيد اعلام فرمود كه من به آن سوس رود اردن يعنی به سرزمين حاصلخيزی كه به شما به ميراث داده است نخواهم رفت. 22من اينجا در اين سوی رودخانه خواهم مرد، ولی شما از رودخانه عبور خواهيد كرد و آن زمين حاصلخيز را تصرف خواهيد نمود. 23هوشيار باشيد مبادا عهدی را كه خداوند، خدايتان با شما بسته است بشكنيد! اگر دست به ساختن هرگونه بتی بزنيد آن عهد را میشكنيد، چون خداوند، خدايتان اين كار را به کلی منع كرده است. 24او آتشی سوزنده و خدايی غيور است.
25حتی اگر سالها در سرزمين موعود ساكن بوده، در آنجا صاحب فرزندان و نوادگان شده باشيد، ولی با ساختن بت خود را آلوده كرده با گناهانتان خداوند را غضبناک سازيد، 26زمين و آسمان را شاهد میآورم كه در آن سرزمينی كه با گذشتن از رود اردن آن را تصاحب خواهيد كرد، نابود خواهيد شد. عمرتان در آنجا كوتاه خواهد بود و به کلی نابود خواهيد شد. 27خداوند شما را در ميان قومها پراكنده خواهد كرد و تعدادتان بسيار كم خواهد شد. 28در آنجا، بتهايی را كه از چوب و سنگ ساخته شدهاند پرستش خواهيد كرد، بتهايی كه نه میبينند، نه میشنوند، نه میبويند و نه میخورند.
29ولی اگر شما دوباره شروع به طلبيدن خداوند، خدايتان كنيد، زمانی او را خواهيد يافت كه با تمام دل و جانتان او را طلبيده باشيد. 30وقتی در سختی باشيد و تمام اين حوادث برای شما رخ دهد، آنگاه سرانجام به خداوند، خدايتان روی آورده، آنچه را كه او به شما بگويد اطاعت خواهيد كرد. 31خداوند، خدايتان رحيم است، پس او شما را ترک نكرده، نابود نخواهد نمود و عهدی را كه با پدران شما بسته است فراموش نخواهد كرد.
32در تمامی تاريخ، از وقتی كه خدا انسان را روی زمين آفريد، از يک گوشهٔ آسمان تا گوشهٔ ديگر جستجو كنيد و ببينيد آيا میتوانيد چيزی شبيه به اين پيدا كنيد كه 33قومی صدای خداوند را كه از ميان آتش با آنها سخن گفته است مثل شما شنيده و زنده مانده باشد! 34در كجا میتوانيد هرگز چنين چيزی را پيدا كنيد كه خداوند با فرستادن بلاهای ترسناک و بوسيلهٔ معجزات عظيم و جنگ و وحشت، قومی را از بردگی رها ساخته باشد؟ ولی خداوند، خدايتان همهٔ اين كارها را در مصر پيش چشمانتان برای شما انجام داد. 35خداوند اين كارها را كرد تا شما بدانيد كه فقط او خداست و كسی ديگر مانند او وجود ندارد. 36او هنگامی كه از آسمان به شما تعليم میداد اجازه داد كه شما صدايش را بشنويد؛ او گذاشت كه شما ستون بزرگ آتشش را روی زمين ببينيد. شما حتی كلامش را از ميان آتش شنيديد.
37چون او پدران شما را دوست داشت و اراده نمود كه فرزندانشان را بركت دهد، پس شخص شما را از مصر با نمايش عظيمی از قدرت خود بيرون آورد. 38او قومهای ديگر را كه قويتر و بزرگتر از شما بودند پراكنده نمود و سرزمينشان را به طوری كه امروز مشاهده میكنيد، به شما بخشيد. 39پس امروز به خاطر آريد و فراموش نكنيد كه خداوند، هم خدای آسمانها و هم خدای زمين است و هيچ خدايی غير از او وجود ندارد! 40شما بايد قوانينی را كه امروز به شما میدهم اطاعت كنيد تا خود و فرزندانتان كامياب بوده، تا به ابد در سرزمينی كه خداوند، خدايتان به شما میبخشد زندگی كنيد.
شهرهای پناهگاه در شرق رود اردن
41آنگاه موسی سه شهر در شرق رود اردن تعيين كرد 42تا اگر كسی تصادفاً شخصی را بكشد برای فرار از خطر به آنجا پناه ببرد. 43اين شهرها عبارت بودند از: باصر واقع در اراضی مسطح بيابان برای قبيلهٔ رئوبين، راموت در جلعاد برای قبيلهٔ جاد، و جولان در باشان برای قبيلهٔ منسی.
ابلاغ قوانين خدا به قوم اسرائيل
44-46وقتی قوم اسرائيل از مصر خارج شده و در شرق رود اردن در كنار شهر بيتفغور اردو زده بودند، موسی قوانين خدا را به آنها داد. (اين همان سرزمينی بود كه قبلاً اموریها در زمان سلطنت سيحون پادشاه كه پايتختش حشبون بود در آنجا سكونت داشتند و موسی و بنیاسرائيل وی را با مردمش نابود كردند. 47آنها بر سرزمين او و بر سرزمين عوج، پادشاه باشان كه هر دو از پادشاهان اموریهای شرق رود اردن بودند غلبه يافتند. 48اين سرزمين از عروعير در كنار رود ارنون تا كوه سريون كه همان حرمون باشد، امتداد میيافت 49و شامل تمام منطقهٔ شرق رود اردن كه از جنوب به دريای مرده و از شرق به دامنهٔ كوه پيسگاه منتهی میشد، بود.)
