1And David spake unto the LORD the words of this song in the day that the LORD had delivered him out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul:
2And he said, The LORD is my rock, and my fortress, and my deliverer; 3The God of my rock; in him will I trust: he is my shield, and the horn of my salvation, my high tower, and my refuge, my saviour; thou savest me from violence. 4I will call on the LORD, who is worthy to be praised: so shall I be saved from mine enemies. 5When the waves of death compassed me, the floods of ungodly men made me afraid;22.5 waves: or, pangs22.5 ungodly…: Heb. Belial 6The sorrows of hell compassed me about; the snares of death prevented me;22.6 sorrows: or, cords 7In my distress I called upon the LORD, and cried to my God: and he did hear my voice out of his temple, and my cry did enter into his ears. 8Then the earth shook and trembled; the foundations of heaven moved and shook, because he was wroth. 9There went up a smoke out of his nostrils, and fire out of his mouth devoured: coals were kindled by it.22.9 out of his nostrils: Heb. by, etc 10He bowed the heavens also, and came down; and darkness was under his feet. 11And he rode upon a cherub, and did fly: and he was seen upon the wings of the wind. 12And he made darkness pavilions round about him, dark waters, and thick clouds of the skies.22.12 dark…: Heb. binding of waters 13Through the brightness before him were coals of fire kindled. 14The LORD thundered from heaven, and the most High uttered his voice. 15And he sent out arrows, and scattered them; lightning, and discomfited them. 16And the channels of the sea appeared, the foundations of the world were discovered, at the rebuking of the LORD, at the blast of the breath of his nostrils. 17He sent from above, he took me; he drew me out of many waters;22.17 many: or, great 18He delivered me from my strong enemy, and from them that hated me: for they were too strong for me. 19They prevented me in the day of my calamity: but the LORD was my stay. 20He brought me forth also into a large place: he delivered me, because he delighted in me. 21The LORD rewarded me according to my righteousness: according to the cleanness of my hands hath he recompensed me. 22For I have kept the ways of the LORD, and have not wickedly departed from my God. 23For all his judgments were before me: and as for his statutes, I did not depart from them. 24I was also upright before him, and have kept myself from mine iniquity.22.24 before: Heb. to 25Therefore the LORD hath recompensed me according to my righteousness; according to my cleanness in his eye sight.22.25 in…: Heb. before his eyes 26With the merciful thou wilt shew thyself merciful, and with the upright man thou wilt shew thyself upright. 27With the pure thou wilt shew thyself pure; and with the froward thou wilt shew thyself unsavoury.22.27 shew thyself unsavoury: or, wrestle 28And the afflicted people thou wilt save: but thine eyes are upon the haughty, that thou mayest bring them down. 29For thou art my lamp, O LORD: and the LORD will lighten my darkness.22.29 lamp: or, candle 30For by thee I have run through a troop: by my God have I leaped over a wall.22.30 run: or, broken 31As for God, his way is perfect; the word of the LORD is tried: he is a buckler to all them that trust in him.22.31 tried: or, refined 32For who is God, save the LORD? and who is a rock, save our God? 33God is my strength and power: and he maketh my way perfect.22.33 maketh: Heb. riddeth, or, looseth 34He maketh my feet like hinds’ feet: and setteth me upon my high places.22.34 maketh: Heb. equalleth 35He teacheth my hands to war; so that a bow of steel is broken by mine arms.22.35 to war: Heb. for the war 36Thou hast also given me the shield of thy salvation: and thy gentleness hath made me great.22.36 made…: Heb. multiplied me 37Thou hast enlarged my steps under me; so that my feet did not slip.22.37 feet: Heb. ankles 38I have pursued mine enemies, and destroyed them; and turned not again until I had consumed them. 39And I have consumed them, and wounded them, that they could not arise: yea, they are fallen under my feet. 40For thou hast girded me with strength to battle: them that rose up against me hast thou subdued under me.22.40 subdued: Heb. caused to bow 41Thou hast also given me the necks of mine enemies, that I might destroy them that hate me. 42They looked, but there was none to save; even unto the LORD, but he answered them not. 43Then did I beat them as small as the dust of the earth, I did stamp them as the mire of the street, and did spread them abroad. 44Thou also hast delivered me from the strivings of my people, thou hast kept me to be head of the heathen: a people which I knew not shall serve me. 45Strangers shall submit themselves unto me: as soon as they hear, they shall be obedient unto me.22.45 Strangers: Heb. Sons of the stranger22.45 submit…: or, yield feigned obedience: Heb. lie 46Strangers shall fade away, and they shall be afraid out of their close places. 47The LORD liveth; and blessed be my rock; and exalted be the God of the rock of my salvation. 48It is God that avengeth me, and that bringeth down the people under me,22.48 avengeth: Heb. giveth avengement for 49And that bringeth me forth from mine enemies: thou also hast lifted me up on high above them that rose up against me: thou hast delivered me from the violent man. 50Therefore I will give thanks unto thee, O LORD, among the heathen, and I will sing praises unto thy name. 51He is the tower of salvation for his king: and sheweth mercy to his anointed, unto David, and to his seed for evermore.
Ang Kanta ni David sa Iya nga Pagdaog
(Salmo 18)
1Nagkanta si David sa Ginoo sang ginluwas siya sang Ginoo sa kamot sang iya mga kaaway kag kay Saul. 2-3Amo ini ang iya kanta:
“Ikaw, Ginoo, ang akon palalipdan nga bato,
ang akon mabakod nga palanaguan kag manughilway.
Bilang palalipdan nga bato, makapanago ako sa imo.
Ikaw ang akon taming kag gamhanan nga manluluwas.
Ikaw ang akon dalangpan kag palanaguan.
Ikaw ang nagaluwas sa akon sa mapintas nga mga tawo.
4Dalayawon ka, Ginoo, kay kon magpangayo ako sang bulig sa imo ginaluwas mo ako sa akon mga kaaway.
5Ang kamatayon daw pareho sa balod nga nagpalibot sa akon.
Ang kalaglagan daw pareho sa mabaskog nga baha nga naglapaw sa akon.
6Ang kamatayon daw pareho man sa lubid nga nagburambod sa akon kag pareho sa siod sa akon alagyan.
7Sa akon kalisod nagpanawag ako sa imo, Ginoo.
Nagpangayo ako sang bulig sa imo nga akon Dios,
kag ginpamatian mo ang akon pangamuyo sa imo templo.
8“Dayon naglinog, kag pati ang mga pundasyon sang langit nag-uyog,
tungod kay naakig ka, Ginoo.
9Nagguwa ang aso sa imo ilong,
kag sa imo baba nagguwa ang makahalalit nga kalayo kag nagadabadaba nga mga baga.
10Ginbuksan mo ang langit pareho sang pagbukas sang kurtina
kag nagpanaog ka nga nagatungtong sa madamol nga gal-om.
11Nagsakay ka sa kerubin, kag madasig ini nga naglupad samtang ginapalid sang hangin.
12Ginhimo mo ang kadulom nga tabon sa imo palibot.
Nagpanago ka sa madamol nga gal-om.
13Nagpangilat sa imo atubangan kag may nagadabadaba nga mga baga.
14Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Mataas nga Dios, nagdaguob sa langit.
15Ginpana mo sang kilat ang imo mga kaaway
kag nagpalalagyo sila nga nagasalasala.
16Sa imo nga pagsabdong kag puwerte nga kaakig nagakahubas ang dagat kag makita ang duta sa idalom sini,
kag makita man ang pundasyon sang kalibutan.
17Halin sa langit gindawat mo ako kag ginkuha sa madalom nga tubig.
18Ginluwas mo ako sa akon gamhanan nga mga kaaway nga indi ko masarangan.
19Ginsalakay nila ako sang nalisdan ako,
pero gin-apinan mo ako, Ginoo.
20Gindala mo ako sa lugar nga wala sing katalagman;
ginluwas mo ako kay nalipay ka sa akon.
21Ginapakamaayo mo ako tungod nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
22Kay ginasunod ko ang imo mga pamaagi
kag wala ako nagbiya sa imo.
23Ginatuman ko ang tanan mo nga sugo
kag wala ko ginalapas ang imo mga pagsulundan.
24Nakahibalo ka nga wala sing kasawayan ang akon kabuhi
kag ginalikawan ko nga makasala.
25Ginapakamaayo mo ako tungod nga nakita mo nga matarong ang akon kabuhi
kag wala ako sing may nahimo nga sala.
26Matutom ka sa mga matutom sa imo,
kag maayo sa mga tawo nga maayo man.
27Sinsero ka sa mga sinsero sa imo,
kag maayo ka magpadihot sa mga malaot.
28Huo, ginaluwas mo ang mga mapainubuson,
pero ginapaubos mo ang mga matinaas-taason.
29“Ginoo, ikaw ang akon kasanag.
Sa kadulom ikaw ang akon suga.
30Sa imo bulig masarangan ko nga salakayon ang panong sang mga soldado
kag masarangan ko nga sakaon ang pader nga nagapalibot sa siyudad.
31Ang imo pamaagi, O Dios, wala sing sayop.
Ang imo pulong masaligan gid.
Pareho ka sa taming sa tanan nga nagapangayo sang proteksyon sa imo.
32Ikaw lang, Ginoo, amo ang Dios;
ikaw lang ang amon palalipdan nga bato.
33Ikaw ang nagahatag sa akon sang kusog22:33 Ikaw… kusog: Amo ini sa Dead Sea Scrolls, Latin Vulgate, Syriac, kag sa iban nga mga kopya sang Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang akon mabakod nga dalangpan.
kag ang nagabantay sa akon dalanon.
34Ginapabaskog mo ang akon tiil pareho sa tiil sang usa,
agod maagwanta ko ang pagtaklad sa mataas nga mga lugar.
35Ginahanas mo ako sa pagpakig-away, pareho abi sa pagbinat sa mabakod nga pana.
36Ginaprotektaran mo ako pareho sa taming.
Paagi sa imo bulig nangin bantog ako.
37Ginahatagan mo ako sang matawhay nga alagyan,
gani wala nagakasandad ang akon mga tiil.
38Ginlagas ko ang akon mga kaaway kag napierdi ko sila.
Kag wala gid ako magbalik hasta nga nalaglag ko sila.
39Ginlaglag ko gid sila kag natumba sila sa akon tiilan
kag indi na sila makabangon pa.
40Ginhatagan mo ako sang kusog sa pagpakig-away
kag ginpadaog sa akon mga kaaway.
41Ginpatal-as mo ang akon mga kaaway
kag ginlaglag ko sila.
42Nagpangayo sila sang bulig,
pero wala sing may nagluwas sa ila.
Nagpanawag sila sa imo,
pero wala mo sila ginsabat.
43Gindugmok ko sila hasta nga daw pareho na lang sila sa yab-ok.
Gintasak-tasak ko sila nga daw sa lunang sa dalan.
44Ginluwas mo ako sa akon rebelde nga katawhan.
Ginhimo mo ako nga pangulo sang mga nasyon.
Ang mga taga-iban nga lugar nagaalagad sa akon.
45Nagaluhod sila sa akon sa kahadlok kag nagatuman dayon sang akon mando.
46Nadulaan sila sang kaisog,
gani nagaguwa sila sa ila mga palanaguan nga nagakurog sa kahadlok.
47Buhi ka, Ginoo!
Dalayawon ka nga akon palalipdan nga bato.
Ginapakataas ko ikaw tungod nga ikaw ang Dios nga akon manluluwas.
48Ginabalusan mo ang akon mga kaaway,
kag ginapasakop mo ang mga nasyon sa akon.
49Ginaluwas mo ako sa akon mapintas nga mga kaaway,
kag ginapadaog mo ako sa ila.
50Gani padunggan ko ikaw sa mga nasyon, O Ginoo.
Kantahan ko ikaw sang mga pagdayaw.
51Ginahatagan mo sang dalagko nga mga kadalag-an ang imo pinili nga hari.
Ginahigugma mo si David kag ang iya mga kaliwat sa wala sing katapusan.”
