1This second epistle, beloved, I now write unto you; in both which I stir up your pure minds by way of remembrance: 2That ye may be mindful of the words which were spoken before by the holy prophets, and of the commandment of us the apostles of the Lord and Saviour: 3Knowing this first, that there shall come in the last days scoffers, walking after their own lusts, 4And saying, Where is the promise of his coming? for since the fathers fell asleep, all things continue as they were from the beginning of the creation. 5For this they willingly are ignorant of, that by the word of God the heavens were of old, and the earth standing out of the water and in the water: 6Whereby the world that then was, being overflowed with water, perished: 7But the heavens and the earth, which are now, by the same word are kept in store, reserved unto fire against the day of judgment and perdition of ungodly men. 8But, beloved, be not ignorant of this one thing, that one day is with the Lord as a thousand years, and a thousand years as one day. 9The Lord is not slack concerning his promise, as some men count slackness; but is longsuffering to us-ward, not willing that any should perish, but that all should come to repentance. 10But the day of the Lord will come as a thief in the night; in the which the heavens shall pass away with a great noise, and the elements shall melt with fervent heat, the earth also and the works that are therein shall be burned up. 11Seeing then that all these things shall be dissolved, what manner of persons ought ye to be in all holy conversation and godliness, 12Looking for and hasting unto the coming of the day of God, wherein the heavens being on fire shall be dissolved, and the elements shall melt with fervent heat? 13Nevertheless we, according to his promise, look for new heavens and a new earth, wherein dwelleth righteousness. 14Wherefore, beloved, seeing that ye look for such things, be diligent that ye may be found of him in peace, without spot, and blameless. 15And account that the longsuffering of our Lord is salvation; even as our beloved brother Paul also according to the wisdom given unto him hath written unto you; 16As also in all his epistles, speaking in them of these things; in which are some things hard to be understood, which they that are unlearned and unstable wrest, as they do also the other scriptures, unto their own destruction. 17Ye therefore, beloved, seeing ye know these things before, beware lest ye also, being led away with the error of the wicked, fall from your own stedfastness. 18But grow in grace, and in the knowledge of our Lord and Saviour Jesus Christ. To him be glory both now and for ever. Amen.
Ang Pagbalik sa Ginoo
1Mga hinigugma, ikaduha ko na kini nga sulat kaninyo. Niining duha ka mga sulat gipaningkamotan ko nga pukawon ang inyong hinlo nga panghunahuna pinaagi sa pagpahinumdom kaninyo mahitungod sa pipila ka mga butang. 2Buot ko nga hinumdoman ninyo kanunay ang giingon sa mga balaang propeta kaniadto ug ang sugo sa atong Ginoo ug Manluluwas nga iyang gihatag pinaagi sa mga apostoles nga gipadala kaninyo. 3Una sa tanan, kinahanglang masayran ninyo nga sa kataposang mga adlaw motungha ang mga bugalbugalon nga magbuhat sa bisan unsa nga gusto nilang buhaton. 4Mag-ingon sila, “Dili ba nagsaad man si Cristo nga mobalik siya? Karon, asa na man siya? Ang among mga ginikanan nangamatay na, apan mao lang gihapon ang kahimtang sa tanan sukad pa sa pagmugna sa kalibotan.” 5Gituyo niining mga tawhana nga kalimtan ang kamatuoran nga pinaagi sa pulong sa Dios nabuhat ang langit. Ug pinaagi usab sa iyang pulong nabuhat ang yuta gikan sa tubig.3:5 Ang buot ipasabot, ang yuta mitim-aw sa dihang gitingob sa Dios ang tubig sa usa ka lugar (Gen. 1:9-10). 6Ug pinaagi usab sa tubig gipalunopan niya ug gilaglag ang daan nga kalibotan. 7Pinaagi usab sa pulong sa Dios, ang langit ug ang yuta nga atong makita karon gitagana na nga sunogon sa adlaw nga ang daotang mga tawo pagahukman ug pagalaglagon.
8Apan mga hinigugma, ayaw ninyo kalimti nga alang sa Ginoo walay kalainan ang usa ka adlaw ug ang usa ka libo ka tuig. Alang kaniya kini managsama ra. 9Ang uban naghunahuna nga gilangay-langay sa Ginoo ang pagtuman sa iyang saad. Apan ang tinuod, wala siya maglangay-langay kondili nagahulat siya nga maghinulsol ang mga tawo sa ilang mga sala, tungod kay dili niya buot nga may mawala.
10Mobalik gayod ang Ginoo, ug kanang adlawa moabot sama sa pag-abot sa kawatan nga dili mo masayran kon kanus-a. Madunggan dayon nga naay magdahunog, ug mawala ang langit.3:10 ang langit: Ang buot ipasabot, ang adlaw, bulan, ug ang mga bitoon. Masunog ang yuta, ug ang tanan nga anaa sa yuta mawala. 11Tungod kay ang tanan mawala man sa ingon niini nga pamaagi, kinahanglan nga magkinabuhi kita nga balaan ug diosnon, 12samtang nagapaabot kita sa adlaw nga siya mobalik, ug samtang gibuhat nato ang kutob sa atong mahimo aron mapadali nato ang iyang pagbalik. Nianang adlawa, sunogon ang langit ug mawala kini, ug mangatunaw sa kainit ang tanan nga anaa sa yuta. 13Apan nagahulat kita sa gisaad sa Dios kanato nga bag-o nga langit ug bag-o nga yuta, diin anaa ang pagkamatarong.
14Busa mga hinigugma, samtang nagapaabot kamo niana, paningkamoti ninyo nga magkinabuhi nga hinlo ug dili salawayon atubangan sa Dios, ug kinahanglan maayo ang inyong relasyon kaniya. 15Hinumdomi ninyo nga ang atong Ginoo nagahatag pa ug kahigayonan ngadto sa mga tawo aron maluwas sila. Mao kini ang hinungdan nga wala pa siya mobalik. Dili ba mao man kini ang mga gihisgotan sa atong pinalanggang igsoon nga si Pablo diha sa iyang sulat kaninyo, sumala sa kaalam nga gihatag sa Dios kaniya? 16Ug mao usab kini ang iyang gihisgotan sa tanan niya nga mga sulat. Hinuon may mga lisod sabton sa iyang mga sinulat. Busa may mga tawo nga huyang sa pagtuo ug wala masayod sa kamatuoran nga nagahatag ug sayop nga kahulogan niining mga sinulat ni Pablo. Ug mao usab kini ang ilang gibuhat sa uban nga bahin sa Kasulatan. Busa sila mismo ang nagadala ug kalaglagan sa ilang kaugalingon.
17Apan mga hinigugma, dugay na ninyo kining nasayran. Busa pagbantay kamo aron dili kamo madala sa sayop nga mga pagtulon-an niining mga tawo nga walay mga baroganan. Kay kon mosunod kamo kanila, mawala ang inyong pagkalig-on diha sa Dios. 18Ang inyong buhaton, magpadayon kamo sa pagtubo diha sa kaalam nga gihatag ni Jesu-Cristo nga atong Ginoo ug Manluluwas. Siya ang angay natong dayegon karon ug sa panahon nga walay kataposan! Amen.
