詩篇 102 – JCB & APSD-CEB

Japanese Contemporary Bible

詩篇 102:1-28

102

悩みに打ちひしがれている人の祈り

1主よ。私の祈りを聞き、

私の訴えに耳を傾けてください。

2この悩みの時にこそ、私を放っておかず、

すみやかに答えてください。

3-4私の日々は、煙のように消えていくからです。

私は肉体ばかりか心も病み、

草のように踏みにじられ、しおれてしまいました。

食欲もなく、何を食べても味けないのです。

5絶望して嘆き、うめき続けたこの身は、

骨と皮だけになりました。

6まるで、はるか遠い荒野に住むはげたかや、

仲間からはずれて荒野をさまようふくろうのようです。

7屋根にとまった一羽の雀のように孤独をかみしめ、

一睡もできずに身を横たえているのです。

8敵は、くる日もくる日も私をののしり、のろいます。

9-10神の激しい御怒りにふれて、

私はパンの代わりに灰を食べ、

涙まじりの飲み物を飲むのです。

私は神から放り出されました。

11私の一生は、夕方の影のように素早く過ぎ去り、

草のようにしおれます。

12それに引き替え、永遠の王である主のご名声は、

いつまでも語り継がれます。

13私は、あなたがエルサレムを

あわれんでくださることを知っています。

今こそ、その時です。

14あなたの国は、城壁の一つ一つの石にも愛着を覚え、

通りの土さえ大切に思っているのです。

15諸国の民や支配者たちは、

主の前で震え上がりますように。

16主が栄光の姿で現れ、

必ずエルサレムを再建してくださるからです。

17神は、苦闘している人の祈りを聞かれます。

主には、忙しくて彼らの願いが耳に入らない

などということはありません。

18このことを記録にとどめるのは、

子孫たちにも神のなさったことをたたえさせ、

次の時代の者に主を賛美させるためです。

19さあ、こう伝えなさい。

主は天から見下ろし、

20奴隷として死ぬ運命にある民のうめきを聞いて、

解放してくださったと。

21-22すると人々はエルサレムの神殿になだれ込み、

主を賛美し、その歌声は都中に広がるでしょう。

世界の国々の王も、

主を拝もうと詰めかけて来ることでしょう。

23主は、寿命を短くして、

人生半ばで私を倒れさせました。

24そこで、こう申し上げました。

「ああ、永遠に生きておられる神よ、

どうか私を、人生半ばで死なせないでください。

25はるか昔、あなたは地の基礎をすえ、

天をお造りになりました。

26それらはやがて消え去りますが、

あなたは永遠に生き続けられます。

着古した着物のようにすり切れたものは、

新しいものと取り替えられますが、

27あなたご自身は永遠に不変です。

28そして私たちの家系も、あなたの守りのもとに

世代から世代へ継承されていくのです。」

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 102:1-28

Salmo 102102:0 Salmo 102 Ang ulohan sa Hebreo: Pag-ampo sa usa ka tawong nagaantos sa dihang luya na siya. Gibutyag niya ang iyang mulo ngadto sa Ginoo.

Ang Pag-ampo sa Tawo nga Nagaantos

1Ginoo, pamatia ang akong pag-ampo.

Pamatia ang akong pagpangayo ug tabang kanimo.

2Ayaw pagtago kanako sa panahon sa akong kalisod.

Pamatia ako kon motawag ako kanimo,

ug tubaga dayon ako.

3Kay ang akong kinabuhi gakahanaw sama sa aso;

ang akong kabukogan daw gisunog.

4Daw sagbot ako nga gitunob-tunoban ug nalaya;

ug nawad-an akog gana sa pagkaon.

5Tungod sa akong kusog nga pag-agulo, bukog na lang ako ug panit.

6Nagainusara ako sama sa langgam sa kamingawan

o sama sa ngiwngiw diha sa guba ug biniyaan nga dapit.

7Dili ako makatulog;

sama ako sa langgam nga nagainusara sa atop sa balay.

8Kanunay akong pakaulawan sa akong mga kaaway.

Gibiaybiay nila ako ug gigamit nila ang akong ngalan sa pagtunglo sa uban.

9Wala na akoy kaon-kaon;

nagayaka na lang ako sa abo102:9 nagayaka na lang ako sa abo: Nagapakita kini sa pagsubo. ug naghilak,

10tungod sa imong labihang kasuko kanako.

Daw sa imo akong gipunit ug gilabay.

11Ang akong kinabuhi sama sa anino nga nagakahanaw.

Ug sama ako sa sagbot nga nagakalaya.

12Apan ikaw, Ginoo, nagahari sa walay kataposan;

hinumdoman ka sa mga katawhan hangtod sa kahangtoran.

13Kaloy-an mo na ang Zion,102:13 Zion: mao usab ang Jerusalem.

tungod kay miabot na ang gitagal nga panahon nga ipakita mo ang imong kaayo kaniya.

14Kay kini nga siyudad gihigugma o gikabalak-an pa gihapon sa imong katawhan nga imong mga alagad bisan guba na kini.

15Ang kanasoran motahod sa Ginoo;

ang tanang hari sa kalibotan motahod sa iyang gahom.

16Kay patindogon pag-usab sa Ginoo ang Zion;

ipakita niya ang iyang gamhanang presensya.

17Tubagon niya ang pag-ampo sa mga makalulooy;

dili niya ipakawalay-bili ang ilang pag-ampo.

18Isulat kini alang sa umaabot nga mga henerasyon,

aron modayeg sila sa Ginoo:

19Gitan-aw sa Ginoo ang kalibotan gikan didto sa iyang balaang dapit sa langit,

20aron madungog niya ang mga pag-agulo sa iyang katawhan nga binihag

ug aron luwason ang iyang katawhan nga gihukman nga patyon.

21Ug tungod niini, ang gipanghimo102:21 gipanghimo: sa literal, ngalan. sa Ginoo imantala sa Jerusalem,102:21 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem.

ug didto pagadayegon siya.

22Mahitabo kini kon magtigom na ang mga katawhan gikan sa mga nasod ug mga gingharian sa pagsimba sa Ginoo.

23Anaa pa lamang ako sa tunga-tunga sa akong kinabuhi,

apan gihimo na akong maluya sa Ginoo;

gipamub-an niya ang akong kinabuhi.

24Busa miingon ako:

“O Dios ko nga nagakinabuhi sa walay kataposan, ayaw una kuhaa ang akong kinabuhi sa dili pa ako matigulang.

25Kaniadto gibuhat mo ang kalibotan ug ang kalangitan.

26Kini sila mangawala apan ikaw magpadayon sa gihapon.

Magabok silang tanan sama sa bisti.

Ilisan mo sila sama sa bisti ug mawala sila.

27Apan ikaw mao lang sa gihapon;

wala kay kataposan.

28Ang mga kaliwat sa imong mga alagad magkinabuhi nga luwas sa katalagman ug imo silang bantayan.”