ヨブ 記 39 – JCB & TCB

Japanese Contemporary Bible

ヨブ 記 39:1-30

39

1おまえは、野やぎがどのようにして子を産むのか

知っているか。その光景を見たことがあるか。

2-3それが身をかがめて子を産み落とし、

体内の重荷から解放されるまでに、

何か月みごもっているのか知っているか。

4野やぎの子らが野原で成長すると、

親のもとを離れ、二度と帰って来ない。

5だれが野ろばを野生にしたか。

6このわたしが、それを荒れ地に放ち、

住みかとして不毛の地を与えたのだ。

7野ろばはにぎやかな町を嫌い、

追い手の叫び声を聞くことをいやがる。

8山や丘が彼らの牧場だ。

彼らはそこで、ありとあらゆる緑の草を探す。

9野牛はおまえに素直に仕えるだろうか。

飼い葉おけのそばに寄って来るだろうか。

10おまえは野牛を使って畑を耕せるか。

野牛は馬鍬を引いてくれるだろうか。

11野牛は力が強いからといって、

おまえは頼りにするだろうか。

野牛に、どこで働くかを自由に決めさせるだろうか。

12野牛を使いに出したら、

打ち場から穀物を運んで来てくれるだろうか。

13だちょうは誇らし気にはばたくが、

母親の愛は持ち合わせていない。

14地面の上に産んだ卵を、砂に温めさせるだけだ。

15だれかに踏まれたり、

野獣につぶされたりするのを忘れている。

16まるで自分の子ではないかのように冷淡にあしらい、

死んでもいっこうに気にしない。

17わたしが知恵を奪ったからだ。

18ところが、だちょうはいったん跳びはねて走りだすと、

どんなに速い馬をも追い越す。

19おまえが馬に力を与えたのか。

風になびくたてがみを、その首につけたのか。

20馬をいなごのように跳びはねさせることができるか。

そのすさまじいいななきは、なかなかのものだ。

21-23馬は地面を前足でかき、自分の力を誇る。

いったん戦場に出ると何ものをも恐れず、

矢が雨あられと降って来ようと、

光る槍と投げ槍が飛んで来ようと逃げ出さない。

24戦闘ラッパが鳴り渡ると、前足で激しく地面をかき、

疾風のように敵陣へと駆けて行く。

25ラッパの鳴るたびにヒヒーンといななき、

遠くから戦いの匂いを嗅ぎつける。

ときの声と、命令を伝える指揮官の怒号を聞くと喜ぶ。

26おまえは、鷹がどのようにして高く舞い上がり、

南方をさして翼を広げるかを知っているか。

27鷲が崖の上に高くのぼって巣を作るのは、

おまえの指図によるのか。

28鷲は崖の上に住み、自然の要害を住みかとする。

29そこから、はるか遠くにいる獲物をうかがう。

30鷲は死んだ動物を見つけて運び、

ひなはその血を吸う。」

Tagalog Contemporary Bible

Job 39:1-30

1“Alam mo ba kung kailan nanganganak ang mga kambing-gubat? Nakakita ka na ba ng usa na nanganganak? 2Binibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang pagbubuntis hanggang sa sila ay manganak? At alam mo rin ba kung kailan sila manganganak? 3Nakayukyok silaʼt nagtitiis ng hirap hanggang sa makapanganak. 4Paglaki ng kanilang mga anak sa kagubatan, umaalis sila at hindi na bumabalik.

5“Sino ang nagpalaya sa asnong-gubat? 6Ibinigay ko sa kanya ang ilang para kanyang tirhan, pinatira ko siya sa lupaing pinabayaan. 7Lumalayo siya sa maingay na bayan at ayaw niyang siya ay mapaamo. 8Paikot-ikot siya sa mga kabundukan para maghanap ng sariwang pastulan.

9“Mapagtatrabaho mo ba ang bakang-gubat? Mapapanatili mo kaya siya sa kanyang kulungan kung gabi? 10Matatalian mo kaya siya at mapag-aararo sa iyong bukid? 11Makakaasa ka kaya sa lakas niya para gawin ang mabibigat na gawain? 12Maaasahan mo kaya siyang tipunin at hakutin ang iyong ani papunta sa giikan?

13“Napakagandang tingnan ng pakpak ng malaking ibong39:13 malaking ibon: o, “ostrich.” Ganito rin sa talatang 14. kapag itoʼy pumapagaspas, pero hindi nito mapantayan ang ganda ng pakpak ng tagak. 14Iniiwanan ng malaking ibong ito ang kanyang mga itlog sa lupa para mainitan. 15Hindi siya nag-aalalang baka matapakan ito o madaganan ng mga hayop sa gubat. 16Malupit siya sa kanyang mga sisiw, parang hindi kanya kung ituring. Hindi siya nag-aalala na ang pinaghirapan niya ay mawawalan ng kabuluhan. 17Sapagkat hindi ko siya binigyan ng karunungan at pang-unawa. 18Pero kapag tumakbo na siya, tinatawanan niya ang kabayo at ang sakay nito.

19Job, ikaw ba ang nagbibigay ng lakas sa kabayo? Ikaw din ba ang naglagay ng kanyang kiling?39:19 kiling: o, buhok ng kabayo sa kanyang leeg. 20Ikaw ba ang nagpapalukso sa kanya gaya ng isang balang at nagpapatakot sa mga tao kapag siya ay sumisinghal? 21Kumakahig siya sa lupa na parang ipinagmamalaki ang kanyang lakas. Pagkatapos ay tumatakbo siya papunta sa digmaan. 22Wala siyang kinatatakutan, ni hindi siya natatakot sa espada.39:22 espada: o, labanan. 23Kumakalansing at kumikislap ang mga sandata ng sumasakay sa kanya. 24Lumilipad ang alikabok sa bilis ng kanyang pagtakbo. Hindi na siya mapigilan kapag tumunog na ang trumpeta. 25Sumisinghal siya kapag naririnig ang trumpeta. Naaamoy niya ang digmaan kahit sa malayo, at naririnig niya ang ingay ng digmaan at ang sigaw ng mga kumander.

26“Ikaw ba ang nagtuturo sa lawin na lumipad at pumunta sa timog? 27Ikaw ba ang nag-uutos sa agila na lumipad at gumawa ng kanyang pugad sa mataas na dako? 28Nakatira ang agila sa mataas na bato. Ang matarik na lugar ang kanyang taguan. 29Mula roon naghahanap siya ng madadagit, kahit ang malayo ay naaabot ng kanyang paningin. 30At kapag may nakita siyang bangkay ay pinupuntahan niya, at ang dugo nito ang iniinom ng kanyang mga inakay.”