3
1その方は命じました。「人の子よ、わたしが与えるものを食べなさい。さあ、この巻物を食べるのだ。それから出て行って、そのことばをイスラエルの民に告げるのだ。」 2私は巻物を手に取りました。 3「それを残らず食べなさい」と、その方は言います。食べてみると、なんとみつのように甘い味がしました。
4命令はさらに続きます。「人の子よ、あなたをイスラエルの民に遣わす。わたしのことばを携えて行け。 5ことばが通じない遠い外国へ遣わすのではない。 6難しい外国語を話す国に遣わすわけではない。もっとも、そのような国であれば、人々は耳を傾けるだろう。 7わたしがあなたを遣わすのは、イスラエル人のところだ。彼らはわたしの言うことを聞こうとしない。あなたの言うことも聞こうとしないだろう。彼らは強情で、ずうずうしく、頑固なのだ。 8だから、わたしもあなたを彼らと同じように、あつかましい頑固者にした。 9あなたの額を岩よりも堅くした。しかし、彼らがどんなにしぶとい反逆者でも、恐れてはならない。どんなにいやな顔や怒った顔をされても、たじろいではならない。」
10その方は続けて言いました。「人の子よ、まず、わたしのことばをすべて心の奥底に収め、注意深くそれに聞き従いなさい。 11それから、捕囚とされた同胞のところへ行き、彼らが聞いても聞かなくても、『神である主はこう言う』と告げるがいい。」
12すると、御霊が私を持ち上げました。大きな地震のとどろきを伴って、主の栄光が上り始めました。 13それは、生きものたちの翼が互いに触れ合う音と、輪の音でした。 14-15御霊は私を持ち上げると、ケバル川のほとりにある、別のユダヤ人居留地テル・アビブに連れて行きました。私は憤り、苦々しい思いでしたが、神の御手が強く私の上に置かれていました。七日間というもの、私はただ呆然と彼らの中に座っていました。
見張り役としての働き
16七日目の終わりに、主はこう語りました。 17「人の子よ、わたしはあなたをイスラエルの見張り役とした。わたしの民に与える警告をただちに伝えなさい。 18わたしが悪者に、『おまえに死の罰を加える。悔い改めて、自分のいのちを救え』と伝えてほしいとき、そのように警告しないなら、彼らは自分の罪のために死ぬが、わたしはあなたを罰する。彼らの血の責任をあなたに問う。 19だが、あなたがいくら警告しても彼らが罪を犯し続け、いっこうに悔い改めないなら、彼らは自分の罪のために死ぬ。そして、あなたには責任がない。あなたはできるかぎりのことをしたのだから。 20もし善良な人が悪を行っているのに、あなたが警告しないなら、わたしは彼を滅ぼす。以前の善行は何の助けにもならない。彼は自分の罪のために死ぬ。だが、わたしは彼の死の責任をあなたに問い、あなたを罰する。 21もしあなたが警告し、彼が悔い改めるなら、二人とも自分のいのちを救うことになる。」
22私はどうすることもできないで、主の御手の中にありました。主が「さあ、谷間に出て行きなさい。そこであなたと語ろう」と言ったので、 23私はすぐに立って谷間へ出て行きました。すると、ケバル川のほとりで最初に見たのと同じ主の栄光を、そこでも見たのです。私は思わず地面にひれ伏しました。
24それから、御霊が私の中に入り、私を立たせました。主は私に命じました。「行って、家に閉じこもりなさい。 25家から出られないように、あなたの体を動けなくさせる。 26また、あなたの舌を上あごにつかせるので、彼らを責めることができなくなる。彼らは反逆者だからだ。 27だが、わたしがあなたに語るときは、その舌を自由にし、話せるようにする。彼らに『神である主はこう言う』と言いなさい。聞きたい者には聞かせ、聞きたくない者には聞かせてはならない。彼らは反逆者だからだ。
1Unya miingon siya kanako, “Tawo, kan-a kini nga linukot nga basahon, ug lakaw ug sultihi ang katawhan sa Israel.” 2Busa minganga ako, ug gipakaon niya kanako ang linukot nga basahon. 3Miingon siya kanako, “Sige, kaona kana hangtod nga mabusog ka.” Ug sa dihang gikaon ko kini, sama kini katam-is sa dugos.
4Miingon dayon siya kanako, “Tawo, lakaw na ngadto sa katawhan sa Israel ug isulti ang akong mensahe kanila. 5Wala ko ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug lisod sabton, kondili ngadto sa katawhan sa Israel. 6Kon didto ko pa ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug dili mo masabtan, siguradong mamati gyud sila kanimo. 7Apan ang katawhan sa Israel dili mamati kanimo, kay dili sila buot nga mamati kanako. Tanan sila mga gahig ulo ug tig-ag kasingkasing. 8Apan himuon ko ikaw nga mas gahig ulo ug mas tig-ag kasingkasing kay kanila, 9sama kagahi sa batong bantilis. Busa ayaw gyud kahadlok kanila biskan sila masinupakon lang nga katawhan.”
10Ug siya mi-ingon kanako, “Tawo, pamatia pag-ayo ug tipigi diha sa imo nga kasingkasing ang tanan nga isulti ko kanimo. 11Karon, lakaw! Adtoa ang imo nga mga katawhan nga kauban mo nga gibihag, ug isulti kanila ang mensahe nga gikan kanako, ang Ginoo nga Dios. Buhata kini, mamati man sila o dili.”
12Unya gibayaw ako sa Espiritu, ug nadungog ko ang nagadahunog nga tingog gikan sa akong luyo nga nagaingon, “Dalaygon ang gahom sa Ginoo nga anaa sa langit!” 13Ug nadungog ko usab ang kasikas sa mga nagsinag-hiray nga mga pako sa buhi nga mga binuhat, ug ang nagadahunog nga kasaba sa mga ligid tapad niini. 14Gialsa ako sa Espiritu ug gidala palayo. Naglain ang akong buot ug naglagot, apan gipugngan ako sa Ginoo.
15Nakaabot ako sa Tel Abib, sa daplin sa Suba sa Kebar diin nagapuyo ang mga binihag. Nagpabilin ako didto uban kanila sulod sa pito ka adlaw. Naluya ako tungod sa mga butang nga akong nakita.
16Paglabay sa pito ka adlaw, miingon ang Ginoo kanako, 17“Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay sa katawhan sa Israel. Busa kon may madungog ka nga pasidaan gikan kanako isulti dayon ngadto kanila. 18Kon moingon ako sa usa ka tawo nga daotan nga mamatay gyud siya, apan wala mo siya pasidan-i nga mobiya sa iyang daotan nga binuhatan aron maluwas ang iyang kinabuhi, mamatay ang maong daotan nga tawo tungod sa iyang sala, ug paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon. 19Apan kon gipasidan-an mo siya ug wala siya mobiya sa iyang daotan nga binuhatan, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon. 20Kon ang matarong nga tawo magpakasala, ug pasagdan ko lang siya sa maong kahimtang, mamatay siya. Kon wala mo siya pasidan-i, mamatay siya tungod sa iyang sala, ug dili ko hinumdoman ang mga maayo niya nga binuhatan. Apan paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon. 21Apan kon gipasidan-an mo siya nga dili magpakasala, ug mituman siya kanimo, dili siya mamatay ug wala kay tulubagon.”
22Gigamhan ako sa Ginoo ug miingon siya kanako, “Bangon ug adto sa kapatagan, kay didto may isulti ako kanimo.” 23Busa miadto dayon ako sa kapatagan, ug nakita ko ang gahom sa Ginoo nga sama sa nakita ko didto sa daplin sa Suba sa Kebar, ug mihapa ako. 24Unya gigamhan ako sa Espiritu ug gipatindog, ug giingnan, “Pauli ug panirado sa imo nga balay! 25Didto, gapuson ka ug pisi aron dili ka makapakig-uban sa imo nga mga katawhan. 26Maamang ka aron dili ka makapahimangno niini nga masinupakon nga katawhan. 27Apan sa higayon nga makigsulti ako kanimo, pasultihon ko na ikaw. Ug ako, ang Ginoo nga Dios, magasugo kanimo sa pagsulti sa akong mensahe kanila. Ang uban kanila mamati, apan ang uban dili, kay mga masinupakon sila nga katawhan.”
