1Hoor je de wijsheid niet roepen en klinkt de stem van het verstand niet overal?
2Vanaf verhogingen, langs de wegen en op kruisingen, waar zij staat,
3bij de poort, aan de ingang van de stad, en aan elke deur roept zij:
4‘Ik roep u, mannen, en richt mij tot alle mensenkinderen.
5Kom tot bezinning, onverstandigen, stel uw hart open, onwijzen!
6Luister, ik heb een belangrijke boodschap voor u, ik spreek over eerlijke zaken.
7Mijn mond spreekt alleen maar waarheid, ik verafschuw leugens.
8Uit alles wat ik zeg, spreekt oprechtheid en niets gemeens of verkeerds.
9Het is overduidelijk voor verstandige mensen en mensen die inzicht hebben, zullen mij goed begrijpen.
10Mijn lessen geven u meer dan zilver, deze kennis is kostbaarder dan puur goud.
11Edelstenen vallen in het niet bij de wijsheid, zelfs uw stoutste dromen vallen daarbij in het niet.
12Ik, de wijsheid, ga gepaard met een helder verstand en ik maak mij kennis en bedachtzaamheid eigen.
13Eerbiedig ontzag voor de Here houdt in dat u het kwaad, de trots, de hoogmoed, de goddeloosheid en leugens haat.
14Raad en blijvende wijsheid zijn het mijne, ik ben het verstand en bezit alle kracht.
15Door mij regeren koningen en bepalen bestuurders wat rechtvaardig is.
16Door mij heersen de heersers, de edelen en alle rechters op aarde.
17Ik heb lief wie mij liefhebben en wie mij ijverig zoeken, zullen mij ook vinden.
18Ik ga samen met rijkdom en aanzien, duurzaam bezit en gerechtigheid.
19Wat ik voortbreng, is beter dan zuiver goud, dan het allerpuurste goud en wat ik opbreng, is beter dan het zuiverste zilver.
20Ik laat iemand wandelen op de weg van de gerechtigheid, midden op de goede wegen.
21Zij die mij liefhebben, erven een onvervreemdbaar bezit en ik vul hun schatkamers.
22Ik was het bezit van de Here, toen Hij begon te werken, vanaf het prilste begin.
23Ik ben gemaakt in het begin van de tijd, ik was er al voor de aarde bestond.
24Ik was er al vóór de diepe wateren er waren, de bronnen, met hun overvloed aan water.
25Voordat de bergen werden neergezet en heuvels zich verhieven, ben ik geboren.
26Hij had de aarde en de velden nog niet gemaakt, nog geen zandkorreltje.
27Maar toen Hij de hemelen schiep, was ik erbij en ook toen Hij de diepe wateren maakte.
28Toen Hij de wolken hun plaats gaf en de diepe waterbronnen aan banden legde.
29Toen Hij de zee inperkte, zodat de wateren Hem gehoorzaamden, en Hij de aarde grondvestte.
30Ik was als een zuigeling bij Hem, dag in, dag uit spelend onder zijn oog.
31Spelend in zijn wereld, op zijn aarde, mijn vreugde delend met de mensenkinderen.
32Nu dan, kinderen, luister naar mij! Want gelukkig zijn zij die doen wat ik voorschrijf.
33Luister naar mijn lessen en word wijs, onttrek u niet aan mijn onderwijs.
34Gelukkig is hij die naar mij luistert, die voortdurend in mijn buurt is en mij niet uit het oog wil verliezen.
35Want wie mij vindt, vindt het leven en oogst de goedkeuring van de Here.
36Maar wie tegen mij zondigt, brengt schade toe aan zijn ziel, allen die God en zijn wijsheid haten, hebben de dood lief.’
O apelo da sabedoria
1Não estão a ouvir a voz da sabedoria,
a voz da razão?
2No cimo das elevações que dominam as estradas,
nas encruzilhadas dos caminhos,
3nas entradas das povoações,
à porta de cada habitação, escutem a sua voz:
4“Que toda a gente me escute!
Falo a todo o ser humano!
5Vocês ingénuos, deixem que vos dê entendimento!
Ó loucos, recebam o bom senso que vos dou!
6Ouçam-me, porque tenho coisas bem importantes a comunicar-vos,
7e porque tudo o que vos digo é justo e é a verdade,
pois aborreço o engano e a maldade.
8Tudo o que sai da minha boca é só justiça;
não se encontra aí nada de tortuoso ou fingido.
9Tudo o que digo é simples e claro,
para quem procura entender;
quem abriu a sua mente ao conhecimento
verá que se trata de palavras retas.
10Aceitem a minha instrução,
pois o conhecimento vale mais do que a prata e o ouro da melhor qualidade.
11O valor da sabedoria está muito acima do das pedras preciosas;
nada se lhe pode comparar.
12Eu, a sabedoria e o entendimento vivemos juntos
e disponho de conhecimento e conselhos.
13Quem teme ao Senhor aborrece o mal.
Eu odeio o orgulho e a arrogância,
assim como a corrupção e o engano.
14Eu, a sabedoria, dou entendimento e bom senso;
meu é o poder.
15Pois com a minha força têm reinado reis;
mostro aos juízes o que é certo e errado.
16Os governantes dirigem os destinos de povos com a minha ajuda.
17Amo todos os que me amam;
os que me procuram com zelo hão de, seguramente, encontrar-me.
18Tenho comigo riquezas que nunca se acabam
e dignidade para distribuir por toda a gente.
Sim, riquezas em honra e em retidão!
19Os dons que reparto são mais preciosos
do que o ouro mais puro e do que a melhor prata.
20Faço as pessoas andarem pelo caminho da justiça,
pela estrada do direito.
21Os que me amam possuem riquezas permanentes
e têm as suas reservas cheias.
22O Senhor adquiriu-me logo no princípio de tudo,
antes mesmo do princípio das suas obras mais antigas.
23Já desde a eternidade sou o que sou;
existo antes da Terra ter começado a sua existência;
24antes que os grandes oceanos se formassem
e que existissem fontes carregadas de água;
25antes das altas cordilheiras e das montanhas.
26Sim, eu nasci antes que Deus tivesse feito
tudo o que há na superfície do nosso planeta!
27Eu estava presente quando ele estabeleceu os céus,
quando delineou o horizonte sobre a face do oceano;
28quando formou as nuvens no céu,
e encheu os abismos com grandes mares.
29Eu estava lá quando impôs limites aos oceanos
e determinou que não se estendam além das fronteiras estabelecidas.
Estava presente quando fazia os cálculos
e os planos fundamentais deste mundo maravilhoso.
30Eu ali estava, como um aluno junto do seu mestre.
Eu era, a cada momento, as suas delícias,
brincando na sua presença.
31Como me sentia feliz no seu vasto mundo,
no meio de toda a humanidade!
32Agora então, ouçam, meus filhos,
porque bem felizes serão todos os que seguem as minhas instruções.
33Escutem os meus conselhos!
Não os rejeitem, sejam inteligentes!
34Feliz aquele que está tão ansioso por me ter consigo,
que me espera diariamente na entrada da minha casa,
diante da minha morada!
35Porque quem me encontrar achará a verdadeira vida
e tem a aprovação do Senhor.
36Mas quem me ofender violenta-se a si mesmo, irreparavelmente;
e quem me desprezar é como se amasse a própria morte!”
