Spreuken 7 – HTB & NVI-PT

Het Boek

Spreuken 7:1-27

1Mijn zoon, denk aan wat ik heb gezegd en houd mijn geboden voor ogen bij alles wat je doet.

2Gehoorzaamheid aan mijn geboden zal je het leven geven, dus moet mijn wet alles voor je betekenen.

3Leg die wet nooit opzij, maar berg haar diep in je hart.

4Beschouw de wijsheid als je zuster en het verstand als een goede vriend.

5Dan kunnen zij je beschermen tegen die vrouw die niet van jou is, die vreemdelinge die jou met lieve woordjes tracht te paaien.

6Ik keek uit mijn raam, door mijn tralievenster,

7en zag, terwijl ik mijn ogen langs de onverstandigen liet gaan, een jongen die erg dom bezig was.

8Hij liep over straat, naderde haar woning en liep er naartoe.

9Het schemerde, het was bijna nacht.

10Een vrouw kwam hem tegemoet, gekleed zoals bij haar beroep paste, doortrapt en op haar hoede.

11Zij was ongezeglijk en losbandig en verbleef maar zelden in haar eigen huis.

12Soms liep ze door de stad, soms hing ze op een straathoek rond.

13Zij vloog hem om de hals, kuste hem en zei met een stalen gezicht:

14‘Ik had beloofd dankoffers te brengen en vandaag ben ik mijn belofte nagekomen.

15Daarom was ik op zoek naar jou en, gelukkig, ik heb je gevonden!

16Ik heb de mooiste zachte tapijten op mijn bed gelegd, een prachtig bewerkt bed heb ik, met het fijnste Egyptische linnen.

17En daar overheen heb ik mirre, aloë en kaneel gesprenkeld.

18Dus laten we elkaar beminnen, het hoofd op hol jagen, de hele nacht en met plezier de liefde bedrijven.

19Mijn man is niet thuis en komt voorlopig ook niet terug.

20Hij heeft flink wat geld meegenomen en zei mij dat het nog wel even duurde voor hij weer thuiskwam.’

21Voor haar stortvloed van woorden ging hij door de knieën, haar vleiend gepraat miste zijn uitwerking niet.

22Hij liep haar achterna, als een koe naar het slachthuis, als een misdadiger op weg naar het schavot,

23als een vogel die snel op de strik afvliegt, zonder te beseffen dat dat hem het leven kost, totdat de pijn hem als een mes door het lichaam gaat.

24Wel, kinderen, luister naar mij!

25Laat je hart niet afdwalen naar haar levenswijze, zet geen voet op de weg die zij volgt.

26Want zij heeft al heel wat gewonden neergeslagen en de lijst van haar slachtoffers is lang.

27Haar huis leidt rechtstreeks naar de dood.

Nova Versão Internacional

Provérbios 7:1-27

Advertência contra a Mulher Adúltera

1Meu filho, obedeça às minhas palavras

e no íntimo guarde os meus mandamentos.

2Obedeça aos meus mandamentos,

e você terá vida;

guarde os meus ensinos

como a menina dos seus olhos.

3Amarre-os aos dedos;

escreva-os na tábua do seu coração.

4Diga à sabedoria: “Você é minha irmã”,

e chame ao entendimento seu parente;

5eles o manterão afastado da mulher imoral,

da mulher leviana com suas palavras sedutoras.

6Da janela de minha casa

olhei através da grade

7e vi entre os inexperientes,

no meio dos jovens,

um rapaz sem juízo.

8Ele vinha pela rua,

próximo à esquina de certa mulher,

andando em direção à casa dela.

9Era crepúsculo, o entardecer do dia,

chegavam as sombras da noite, crescia a escuridão.

10A mulher veio então ao seu encontro,

vestida como prostituta, cheia de astúcia no coração.

11(Ela é espalhafatosa e provocadora,

seus pés nunca param em casa;

12uma hora na rua, outra nas praças,

em cada esquina fica à espreita.)

13Ela agarrou o rapaz,

beijou-o e lhe disse descaradamente:

14“Tenho em casa a carne dos sacrifícios de comunhão7.14 Ou de paz,

que hoje fiz para cumprir os meus votos.

15Por isso saí para encontrá-lo;

vim à sua procura e encontrei!

16Estendi sobre o meu leito

cobertas de linho fino do Egito.

17Perfumei a minha cama

com mirra, aloés e canela.

18Venha, vamos embriagar-nos de carícias até o amanhecer;

gozemos as delícias do amor!

19Pois o meu marido não está em casa;

partiu para uma longa viagem.

20Levou uma bolsa cheia de prata

e não voltará antes da lua cheia”.

21Com a sedução das palavras o persuadiu

e o atraiu com o dulçor dos lábios.

22Imediatamente ele a seguiu

como o boi levado ao matadouro,

ou como o cervo que vai cair no laço7.22 Hebraico: como o acorrentado que vai para o castigo de um tolo.

23até que uma flecha lhe atravesse o fígado,

ou como o pássaro que salta para dentro do alçapão,

sem saber que isso lhe custará a vida.

24Então, meu filho, ouça-me;

dê atenção às minhas palavras.

25Não deixe que o seu coração

se volte para os caminhos dela,

nem se perca em tais veredas.

26Muitas foram as suas vítimas;

os que matou são uma grande multidão.

27A casa dela é um caminho que desce para a sepultura,

para as moradas da morte.