1Een psalm van David voor de koordirigent. Te zingen op de wijs van ‘De dood van de zoon.’
2Here, ik prijs U
met mijn hele hart.
Ik vertel iedereen
over de geweldige dingen die U doet.
3Ik loop over van blijdschap en vreugde
dankzij U.
Over U wil ik zingen,
U bent God, de Allerhoogste!
4In uw nabijheid zullen al mijn vijanden
neervallen en omkomen.
5U hebt mijn eerherstel bewerkt
en mij bevestiging gegeven.
Vanaf uw troon
hebt U het recht laten zegevieren.
6De volken hebt U bedreigd
en de slechte mensen vernietigd,
zodat hun namen voor eeuwig zijn uitgewist.
7De vijanden zijn voor eeuwig veroordeeld!
De Here zal hun steden vernietigen.
Zelfs de herinnering eraan zal vervagen.
8Maar de Here zal eeuwig leven
9en op zijn rechterstoel
de volken van deze aarde rechtvaardig oordelen.
10Ieder die wordt verdrukt,
mag bij Hem komen.
Hij is een schuilplaats
voor wie in nood is.
11Ieder die uw liefde en genade kent, Here,
zal zich voor hulp tot U richten.
U laat iemand die zijn vertrouwen op U stelt
niet in de steek.
12Prijs de Here
die in Jeruzalem woont.
Laat de hele wereld horen
over zijn onvergetelijke daden.
13Hij die elke moord zal wreken,
heeft een open oor voor hen
die Hem aanroepen om recht te vinden.
Als mensen in de problemen zitten
en zijn hulp inroepen,
negeert Hij hun gebeden niet.
14Here, heb medelijden met mij.
Ziet U wel hoe ik lijd
door hen die mij haten?
Ruk mij weg voor de kaken van de dood,
15dan kan ik weer openlijk uw lof zingen
en vol vreugde in Jeruzalem vertellen
hoe U bevrijding brengt.
16De tegenstanders zijn in de kuil gevallen
die zij voor anderen groeven,
ze zijn in hun eigen val gelopen!
17De Here is beroemd
om de wijze waarop Hij de slechte mensen
met hun eigen wapens straft!
Overdenk dit eens rustig!
18De goddeloze
zal eenmaal naar het dodenrijk gaan.
Zo vergaat het ook de volken
die de Here vergeten.
19De armen
zullen niet langer worden vergeten,
hun verwachting
zal niet meer de bodem ingeslagen worden.
20Kom Here, berecht en straf de volken,
laat hen niet over U zegevieren!
21Laat hen maar beven van angst,
zet ze maar op hun plaats,
zodat zij beseffen dat zij mensen zijn!
Dwom 9
Dawid dwom.
1Awurade, mefi me koma nyinaa mu ada wo ase.
Mɛka wʼanwonwade no nyinaa.
2Mɛma mʼani agye na madi ahurusi wɔ wo mu.
Mɛto ayeyi dwom ama wo din, Ɔsorosoroni.
3Mʼatamfo san wɔn akyi;
wɔtetew hwe, na wowuwu wɔ wʼanim.
4Woadi mʼasɛm ama me, na menya mʼahofadi;
woatena wʼahengua so, abu atɛntrenee.
5Woatwe amanaman no aso, na woasɛe amumɔyɛfo.
Woapepa wɔn din a wɔrenkae wɔn bio.
6Ɔsɛe a enni awiei ato ɔtamfo no,
woatutu wɔn nkuropɔn;
na wɔnkae wɔn bio mpo.
7Awurade di hene daa daa;
wasi nʼatemmu ahengua.
8Ɔde trenee bebu wiase atɛn;
ɔde atɛntrenee bedi nnipa no so.
9Awurade yɛ guankɔbea ma wɔn a wodi wɔn nya no,
ɔyɛ abandennen wɔ ahohia mmere mu.
10Wɔn a wonim wo din no de wɔn ho bɛto wo so,
efisɛ, wo Awurade, wunnyaw obiara a ɔhwehwɛ wo no mu da.
11Monto ayeyi dwom mma Awurade a ɔte ahengua so wɔ Sion;
mompae mu nka nea wayɛ wɔ amanaman no mu.
12Na ɔkae nea ɔtɔ mogya so were no;
ommu nʼani ngu ɔbrɛfo sufrɛ so.
13Awurade, hwɛ sɛnea mʼatamfo teetee me!
Hu me mmɔbɔ na yi me fi owu apon ano,
14na matumi apae mu aka wʼayeyi
wɔ Ɔbabea Sion apon ano,
na madi ahurusi wɔ wo nkwagye no mu hɔ.
15Amanaman mufo atɔ amoa a wɔatu no mu;
afiri a wosum hintaw no ayi wɔn anan.
16Awurade atɛntrenee da no adi;
amumɔyɛfo nsa ano adwuma ayi wɔn.
17Amumɔyɛfo san kɔ ɔda mu,
amanaman a wɔn werɛ fi Onyankopɔn nyinaa.
18Nanso ɛnyɛ daa na ne werɛ befi ohiani,
anaasɛ mmɔborɔni anidaso bɛyera korakora.
19Sɔre! Awurade, mma ɔdesani nni nkonim,
bu amanaman no atɛn wɔ wʼanim.
20Bɔ wɔn hu, Awurade;
na ma wonhu sɛ, wɔyɛ adesa bi kɛkɛ.