1Een psalm van Asaf.
God is zeker goed voor zijn volk Israël,
Hij is goed voor alle mensen die een zuiver hart bezitten.
2Wat mijzelf betreft:
bijna had ik het rechte pad verlaten,
bijna was ik uitgegleden.
3Dat komt doordat ik jaloers was op de trotse mensen,
toen ik zag hoe voorspoedig de ongelovigen leefden.
4Zij lijken geen problemen te kennen,
ook lichamelijk niet:
zij zien er gezond en weldoorvoed uit.
5Zij weten niet wat zorgen zijn
en niemand legt hun een strobreed in de weg.
6Daarom dragen zij hun trots als een halsketting
en pronken zij met geweld alsof het dure kleren zijn.
7Hun gezicht is pafferig van het vet.
Zij verbeelden zich van alles.
8Zij steken overal de spot mee
en spreken kwaadaardig
over het onderdrukken van andere mensen.
Hun taal is gezwollen, trots en uit de hoogte.
9Zij zetten een grote mond op tegen God
en verachten de mensen.
10Het volk houdt rekening met hen
en zij profiteren ervan.
11Zij zeggen: ‘God kan niet alles weten.
De Allerhoogste heeft wel iets anders te doen
dan Zich met ons te bemoeien.’
12Kijk, zo leven nu de ongelovigen.
Zonder zorgen worden zij alleen maar rijker en rijker.
13Voor niets heb ik zuiver geleefd,
mij ver gehouden van onrecht.
14De hele dag word ik gekweld,
elke morgen voel ik mijn straf.
15Als ik echter net zo had gehandeld en gesproken,
hoorde ik niet meer bij U.
16Ik heb mij het hoofd gebroken hoe dit mogelijk was.
In mijn ogen was het onbegrijpelijk en onaanvaardbaar.
17Maar uiteindelijk ging ik Gods huis binnen
en zag hoe het met de ongelovigen afliep.
18Werkelijk, U laat hen op gladde wegen lopen en uitglijden.
U laat hen ten slotte ineenstorten en een ruïne worden.
19In een oogwenk veranderen zij
en bekijkt ieder hen met afgrijzen.
Dan zijn ze weg, omgekomen door rampen.
20Zoals een droom na het ontwaken niet echt blijkt te zijn,
zo ontkent U, Here, hun bestaan
als U erbij wordt betrokken.
21Toen bitterheid in mijn hart opkwam
en ik opstandig en geprikkeld was,
22reageerde ik als een dwaas zonder inzicht.
Ik gedroeg mij onredelijk tegenover U.
23Toch zal ik altijd bij U blijven,
U houdt mij stevig vast.
24Door uw raadgevingen zal ik mij laten leiden
en wanneer ik eenmaal sterf,
mag ik in uw heerlijkheid bij U komen.
25Wie of wat heb ik, buiten U, nog nodig?
Als ik U heb, heb ik verder niets nodig
en verlang ik niets meer.
Noch op aarde, noch in de hemel.
26Al zou ik geestelijk en lichamelijk bezwijken,
mijn hart vertrouwt op God,
Hij is mijn rots.
Voor eeuwig houdt Hij mij vast.
27Het is duidelijk: wie niet met U leven,
gaan hun ondergang tegemoet.
U vernietigt ieder die U verlaat en andere goden dient.
28En ik? Ik ben gelukkig als ik dicht bij God ben.
De Almachtige Here is mijn toevluchtsoord.
Ik wil iedereen over uw werk vertellen.
NWOMA A ƐTƆ SO MMIƐNSA
Nnwom 73–89
Dwom 73
Asaf dwom.
1Ampa ara Onyankopɔn yɛ ma Israel,
ɔyɛ ma wɔn a wɔn akoma mu teɛ.
2Nanso me deɛ, anka me nan reyɛ awatiri;
anka merehwere me nnyinasoɔ,
3ɛfiri sɛ, mʼani beree ahantanfoɔ
ɛberɛ a mehunuu amumuyɛfoɔ yiedie no.
4Wɔnhunuu ahokyere da;
na wɔwɔ ahoɔden ne apɔmuden.
5Dadwene a ɛtaa ba nnipa soɔ biara nna wɔn so;
ɔdasani haw biara nna wɔn so.
6Enti, ahantan yɛ wɔn kɔnmuadeɛ,
na wɔde akakabensɛm afira.
7Wɔn akoma a apirim no mu na nnebɔne firie;
na wɔn amumuyɛ adwene nni mma ɔka.
8Wɔsere afoforɔ na wɔka wɔn ho nsɛm a ɛnyɛ;
wɔde nhyɛsoɔ hunahuna afoforɔ wɔ ahomasoɔ mu.
9Wɔn ano ka ɔsoro nsɛm,
na wɔn tɛkrɛma agye asase afa.
10Ɛno enti wɔn nkurɔfoɔ kɔ wɔn nkyɛn
na wonya nsuo bebree nom.
11Wɔbisa sɛ, “Ɛbɛyɛ dɛn na Onyankopɔn ahunu?
Na Ɔsorosoroni no wɔ nhunumu anaa?”
12Sei na amumuyɛfoɔ no teɛ,
hwee mfa wɔn ho, na wɔkɔ so pɛ ahonyadeɛ.
13Ampa ara, mʼakoma a ɛho teɛ no, mannya hwee amfiri mu;
me nsa a ɛnni fɔ no ayɛ kwa.
14Ɛda mu nyinaa mehunu amane;
anɔpa biara wɔtwe mʼaso.
15Sɛ mekaa sɛ, “Mɛkasa saa” a,
anka medii wo mma no hwammɔ.
16Mebɔɔ mmɔden sɛ mɛte yeinom nyinaa ase,
nanso na ɛhyɛ me so
17kɔsii sɛ mekɔɔ Onyankopɔn kronkronbea hɔ;
ɛhɔ na metee deɛ ɛbɛba wɔn so awieeɛ no ase.
18Ampa ara wode wɔn gu baabi a ɛhɔ yɛ toro.
Wode wɔn hwe fam sɛe wɔn pasaa.
19Sɛdeɛ wɔsɛe prɛko pɛ,
na ehu hwim wɔn kɔ no,
20ɛte sɛ daeɛso, ɛberɛ a onipa anyaneɛ,
Ao Awurade, sɛ wokanyane wo ho a,
wobɛbu wʼani agu wɔn so sɛ biribi a ɛnni hɔ.
21Ɛberɛ a awerɛhoɔ hyɛɛ mʼakoma mu
na me sunsum dii yea no,
22meyɛɛ sɛ obi a ɔnnim hwee na ɔnni adwene;
meyɛɛ sɛ aboa gyimifoɔ wɔ wʼanim.
23Nanso, na mene wowɔ hɔ ɛberɛ biara;
na wode wo nsa nifa asɔ me mu.
24Wode wʼafotuo kyerɛ me ɛkwan;
na akyire no, wode me bɛkɔ animuonyam mu.
25Hwan na mewɔ wɔ soro ka wo ho?
Na biribiara nni asase so a mepɛ ka wo ho.
26Me honam, ne mʼakoma bɛdi me hwammɔ,
nanso Onyankopɔn ne mʼakoma ahoɔden
ne me kyɛfa daa nyinaa.
27Wɔn a wɔmmɛn wo no bɛyera.
Wosɛe wɔn a wɔnni wo nokorɛ nyinaa.
28Nanso, me deɛ, menim sɛ ɛyɛ sɛ wɔbɛbɛn Onyankopɔn.
Mede Otumfoɔ Awurade ayɛ me hintabea;
mɛka wo nneyɛɛ nyinaa akyerɛ.
