Psalmen 69 – HTB & NTLR

Het Boek

Psalmen 69:1-37

1Een lied van David voor de koordirigent. Te zingen op de wijs van: ‘De Lelies.’

2Bevrijd mij, o God,

want het water stijgt mij naar de lippen.

3Ik zak weg in het moeras en kan er niet staan.

Ik sta in water waar ik de bodem niet kan voelen

en het stroomt over mijn hoofd.

4Ik ben moe van het roepen

en mijn keel is schor.

Mijn ogen zijn moe van het uitkijken naar mijn God.

5De mensen die mij haten, zijn niet te tellen,

het zijn er meer dan de haren op mijn hoofd.

En er is geen reden voor hun haat.

Mijn tegenstanders, die mij willen vernietigen,

zijn zo machtig.

Ik moet hun teruggeven

wat ik niet van hen heb geroofd.

6O God, U kent mij,

een klein en dwaas mens.

U ziet al mijn zonden.

Niets is voor U verborgen.

7Laten uw volgelingen niet door mij

hun vertrouwen in U kwijtraken,

Oppermachtige Here,

U die Heer bent over de hemelse legers.

O God, laten de mensen die U zoeken,

niet door mijn toedoen in U beschaamd worden.

8Ter wille van U verdraag ik de schande.

Ik bedek mijn gezicht uit schaamte.

9Mijn vrienden kennen mij niet meer

en mijn broers herkennen mij niet.

10Van mijzelf blijft niets over,

omdat ik alles geef voor uw huis.

De beledigingen van hen die U haten,

kwamen op mij terecht.

11Ik huilde terwijl mijn hele hart zich op U richtte,

maar het werd mij als schande aangerekend.

12Ik trok rouwkleding aan,

maar zij lachtten mij uit.

13De leiders van de stad praten met elkaar over mij

en tijdens drinkgelagen drijven zij de spot met mij.

14Maar ik zal op de juiste tijd tot U bidden, Here,

o God, geef mij uw trouwe hulp

als een antwoord daarop in uw goedheid en liefde.

15Trek mij uit dit moeras, voordat ik zink.

Red mij van mijn haters en uit dit diepe water.

16Zorg toch dat het water mij niet boven het hoofd stijgt,

dat ik niet naar de bodem word getrokken en verdrink.

17Geef mij antwoord, Here,

want ik weet hoe groot uw goedheid en trouw zijn.

Kom naar mij toe met uw liefdevolle ontferming.

18Verberg U niet voor mij,

ik ben uw dienaar en ik ben vreselijk bang.

Antwoord mij toch snel!

19Kom naar mij toe en bevrijd mij.

Verlos mij, zodat mijn tegenstanders beschaamd staan.

20U ziet toch hoe ik word bespot,

hoe beschaamd ik ben en tot schande gemaakt.

U weet precies wie mij dit allemaal aandoen.

21De spot breekt mijn hart

en ik ben nog maar heel zwak.

Ik verwachtte medelijden te ontmoeten,

maar vond het niet.

Tevergeefs wachtte ik op iemand die mij troostte.

22Zij gaven mij gif te eten

en lieten mij, toen ik dorst had, azijn drinken.

23Laat het lekkere eten een valstrik voor hen worden

en laat hun tafelgenoten hen verraden.

24Verslechter hun ogen,

zodat zij niets meer kunnen zien.

Geef dat hun heupen verzwakken,

zodat zij niet meer kunnen lopen.

25Stort uw toorn over hen uit,

laat de gloed daarvan hen vernietigen.

26Verander hun woonplaats in een woestenij

en maak hun tenten onbewoond.

27Want wie door U wordt geslagen,

wordt door hen achtervolgd.

Zij sturen verhalen de wereld in

over het verdriet van hen die door U werden getroffen.

28Laat hun schuld maar hand over hand toenemen,

zodat zij geen aanspraak kunnen maken op uw gerechtigheid.

29Verwijder hun namen uit uw boek,

waarin ieder vermeld staat die bij U hoort.

Zorg dat hun naam niet naast die van een gelovige staat.

30Ik verkeer in grote ellende en groot verdriet.

Laat uw heil mij beschermen, o God.

31Ik zal een loflied zingen

en de naam van God prijzen.

Ik zal Hem roemen door de liederen

die ik tot zijn eer zing.

32Dat zal de Here meer vreugde geven

dan een rund of een stier met horens en hoeven.

33Zij die zich dankbaar aan God onderwerpen,

zullen het zien en zich erover verheugen.

U die God zoekt, zult er nieuwe moed uit putten.

34Want de Here luistert wel

naar de armen die Hem aanroepen

en Hij ziet niet neer

op de mensen die gevangen zitten.

35Laat de hele schepping,

hemel, aarde en zeeën,

Hem eer brengen en prijzen.

36Want God zal Jeruzalem bevrijden

en de steden van Juda weer opbouwen.

Dan zullen zij weer daarin wonen

en het land opnieuw bezitten.

37De kinderen van zijn dienaren zullen het land erven

en het zal worden bewoond door mensen

die zijn naam liefhebben.

Nouă Traducere În Limba Română

Psalmii 69:1-36

Psalmul 69

Pentru dirijor. De cântat ca și „Crinii“. Al lui David.

1Izbăvește‑mă, Dumnezeule,

căci mi‑au ajuns apele până la gât.

2Mă afund în mlaștina cea adâncă,

nu mai găsesc loc tare.

Intru în adâncurile apelor

și se revarsă peste mine șuvoiul.

3Am obosit strigând,

mi s‑a uscat gâtul.

Mi se topesc ochii

așteptându‑L pe Dumnezeul meu.

4Cei ce mă urăsc fără motiv

sunt mai numeroși decât perii capului meu.

Mulți sunt cei ce vor să mă piardă,

dușmani ai mei fără temei.

Trebuie să dau înapoi ce n‑am furat.4 Sau, sub forma unei zicale: Trebuie dat înapoi / ceea ce nu am furat?

5Dumnezeule, Tu‑mi cunoști nebunia,

și greșelile mele nu‑Ți sunt ascunse.

6Să nu se rușineze din cauza mea cei ce nădăjduiesc în Tine,

Doamne, Stăpânul Oștirilor.

Să nu roșească din cauza mea cei ce Te caută,

Dumnezeul lui Israel.

7Căci din cauza Ta port eu disprețul,

și rușinea mi‑a acoperit fața.

8Am ajuns un străin pentru frații mei

și un necunoscut pentru fiii mamei mele.

9Căci zelul pentru Casa Ta m‑a mistuit

și insultele celor ce Te insultă au căzut asupra mea.

10Plâng în timp ce postesc,

și ei mă disprețuiesc.

11Când fac din sacul de jale îmbrăcămintea mea,

devin pentru ei un proverb.

12Cei ce stau la poartă vorbesc despre mine;

am ajuns în cântecele celor ce beau băutură tare.

13Totuși, eu tot Ție mă voi ruga, Doamne,

pentru vremea bunăvoinței Tale.

Dumnezeule, în marea Ta îndurare,

răspunde‑mi cu izbăvirea Ta sigură!

14Scapă‑mă din noroi, să nu mă afund!

Să fiu scăpat de cei ce mă urăsc și din adâncurile apei!

15Să nu se reverse peste mine șuvoiul apelor,

să nu mă înghită adâncul,

să nu se închidă deasupra‑mi gura gropii!

16Doamne, răspunde‑mi, căci îndurarea Ta este atât de bună16 Sau: plăcută.!

După mila Ta cea mare, întoarce‑Ți fața spre mine!

17Nu‑Ți ascunde fața de robul Tău, căci sunt în necaz,

ci răspunde‑mi degrabă!

18Apropie‑Te de sufletul meu și răscumpără‑mi‑l!

Din cauza dușmanilor mei, scapă‑mă!

19Tu cunoști disprețul, rușinea și insulta de care am parte;

toți vrăjmașii mei sunt înaintea Ta.

20Disprețul mi‑a frânt inima,

mi‑a îmbolnăvit‑o.

Tânjesc după compasiune, dar nu este,

după mângâietori, dar nu găsesc niciunul.

21Ci ei îmi pun fiere în mâncare,

iar pentru setea mea îmi dau să beau oțet.

22Să li se prefacă masa dinaintea lor într‑o cursă,

iar bunăstarea – într‑un laț!

23Să li se întunece ochii ca să nu mai vadă!

Să li se clatine mereu coapsele!

24Varsă‑Ți furia peste ei

și să‑i ajungă mânia Ta aprinsă!

25Fie‑le locuința pustiită

și nimeni să nu mai locuiască în corturile lor!

26Și aceasta pentru că ei urmăresc pe cel lovit de Tine

și povestesc suferința celor răniți de Tine.

27Adaugă alte nelegiuiri la nelegiuirile lor

și fă să nu ajungă la dreptatea Ta!

28Șterge‑i din Cartea celor vii

și nu‑i scrie alături de cei drepți!

29Eu însă sunt necăjit și îndurerat.

Fie ca izbăvirea Ta, Dumnezeule,

să mă pună la adăpost într‑un loc înalt!

30Voi lăuda prin cântare Numele lui Dumnezeu

și‑L voi mări cu mulțumiri!

31Acest lucru va fi mai plăcut Domnului decât un bou,

decât un taur cu coarne și copite.

32Cei necăjiți văd și se bucură.

Trăiască inima voastră, a celor ce căutați pe Dumnezeu,

33căci Domnul îi ascultă pe cei nevoiași

și nu‑i disprețuiește pe cei luați captivi dintre ai Lui.

34Să‑L laude cerurile și pământul,

mările și tot ce mișună în ele,

35căci Dumnezeu va izbăvi Sionul

și va construi cetățile lui Iuda!

Ei vor locui acolo și le vor moșteni;

36sămânța robilor Săi le va moșteni

și cei ce iubesc Numele Lui vor locui acolo.