1Een psalm van David voor de koordirigent.
2O Here, nee, straf mij niet
in het vuur van uw toorn!
3Heb medelijden met mij, Here,
want ik ben maar een zwak mens.
Genees mij,
want mijn lichaam is ziek
4en mijn geest verward.
Laat mij toch snel weer tot mijzelf komen!
5Kom, Here, red mijn ziel,
red mij door uw goedheid.
6Want doden kunnen u geen eer bewijzen
en in het dodenrijk kan niemand U loven.
7Het verdriet put mij uit,
elke nacht wordt mijn kussen nat van de vele tranen.
8Mijn ogen staan dof
en mijn blik is duister
omwille van mijn vijanden.
9Verdwijn uit mijn ogen, zondaars,
want de Here heeft mijn tranen gezien
10en mijn smeken gehoord.
Hij zal mijn gebeden beantwoorden.
11Al mijn vijanden zullen voor schut staan,
onverwachts in verwarring raken
en beschaamd de aftocht blazen.
Herr, strafe mich nicht länger!
1Ein Lied von David, mit einem tief gestimmten6,1 Oder: achtsaitigen. – Das hebräische Wort ist nicht sicher zu deuten. So auch in Psalm 12,1. Saiteninstrument zu begleiten.
2Herr, du lässt mich deinen Zorn spüren.
Ich flehe dich an: Strafe mich nicht länger!
3Hab Erbarmen mit mir, Herr, ich sieche dahin!
Heile mich, denn ich bin am Ende meiner Kraft!
4Ich weiß weder aus noch ein.
Herr, wie lange willst du dir das noch ansehen?
5Wende dich mir wieder zu, Herr, und rette mich!
Hilf mir, du bist doch ein barmherziger Gott!
6Wenn ich tot bin, kann ich dir nicht mehr danken.
Wie soll ich dich denn im Totenreich loben?
7-8Ach, ich bin müde vom Stöhnen.
Nachts im Bett weine ich, bis die Kissen durchnässt
und meine Augen ganz verquollen sind.
Daran sind nur meine Feinde schuld,
sie haben mich in die Enge getrieben.
9Ihr Verbrecher, verschwindet,
denn der Herr hat meine Tränen gesehen!
10Ja, der Herr hat mein Schreien gehört,
er nimmt mein Gebet an.
11Meine Feinde aber werden zu Tode erschrecken,
sie werden mit Schimpf und Schande überhäuft.
Ehe sie damit rechnen, müssen sie die Flucht ergreifen!