1Een psalm van de Korachieten voor de koordirigent.
2Luister, alle volken der aarde!
Neem het goed in u op, alle wereldburgers,
3of u nu niets betekent of aanzienlijk bent,
of u arm bent of rijk.
4Uit mijn mond hoort u wijsheid,
wat uit mijn hart voortkomt,
is puur inzicht.
5Ik zal u wijze spreuken laten horen
en u bij het geluid van de citer geheimen vertellen.
6Waarom zou ik bang zijn als er dagen komen
waarop het kwaad lijkt te overheersen?
Als ik word belaagd door mijn vijanden
die mij kwaad willen doen?
7Als mensen
die hun vertrouwen op geld stellen
en zich op hun rijkdom beroemen,
mij naar het leven staan?
8Het is onmogelijk
om een ander vrij te kopen met geld,
om God een losgeld voor hem te betalen.
9De prijs voor een mensenleven
is immers altijd te hoog.
10Het is onmogelijk
dat iemand altijd blijft leven
en nooit zou sterven.
11Steeds weer zien wij
dat wijze mensen sterven
en ook dat onredelijke en domme mensen
allemaal sterven.
Zij moeten hun aardse bezittingen
aan anderen nalaten.
12Het ‘grootste’ wat zij tot stand brengen,
is dat hun huizen jarenlang blijven staan
en dat hun nageslacht daarin zal wonen.
Of zij noemen hun land naar zichzelf.
13Maar hoeveel een mens ook bezit,
hij zal toch eenmaal sterven,
net als de dieren vergaat hij
en er blijft niets over.
14Zo gaat het met degenen
die op zichzelf vertrouwen.
Zo is het einde van hen
die zichzelf zo graag horen praten.
15Ze komen in het dodenrijk terecht
en de dood zelf is daar hun herder.
Wanneer een nieuwe morgen aanbreekt,
zullen de oprechte mensen over hen heersen.
Hun lichaam zal vergaan
zodat zij geen aards huis meer hebben.
16Mijn leven zal echter door God worden bevrijd
uit de macht van het dodenrijk,
want Hij zal mij bij Zich opnemen.
17Maak u niet druk als iemand rijk wordt
en zijn bezittingen alleen maar toenemen.
18Wanneer hij sterft
kan hij niets meenemen
en zijn bezit kan hem niet volgen.
19Al voelt hij zich tijdens zijn leven
de gelukkigste man van de wereld,
al prijst men u
omdat u geniet van al het goede,
20toch zal hij sterven zoals zijn voorouders,
die het licht nooit meer zullen zien.
21De mens
die ondanks al zijn rijkdom
geen inzicht heeft,
is net als de dieren
die tot stof vergaan.
Dwom 49
Koramma dwom.
1Muntie, mo saa nnipa yi nyinaa;
monyɛ aso, mo a mowɔ wiase yi mu nyinaa,
2nea ɔyɛ abomfiaa ne nea odi mu,
adefo ne ahiafo nyinaa.
3Mʼano bɛka anyansasɛm;
nsɛm a efi me koma mu bɛma nhumu.
4Mɛbrɛ mʼaso ase atie mmebusɛm;
na sanku na mede bɛkyerɛ mʼabisae ase.
5Adɛn nti na ɛsɛ sɛ misuro, bere a nna bɔne aba,
bere a amumɔyɛfo nnaadaafo atwa me ho ahyia,
6wɔn a wɔde wɔn ho to wɔn ahonya so
na wɔde wɔn ade dodow hoahoa wɔn ho?
7Onipa biara rentumi nnye ne yɔnko nkwa
na ɔrentumi mfa mpata biara mma Onyankopɔn,
8nkwa ho mpata bo yɛ den,
akatua biara renso,
9sɛ ɛbɛma no atena ase afebɔɔ
a ɔrenhu porɔwee.
10Obiara nim pefee sɛ anyansafo wu;
saa ara na nkwaseafo ne agyimifo nso wu,
na wogyaw wɔn ahonya hɔ ma afoforo.
11Wɔn nna bɛyɛ wɔn afi afebɔɔ,
wɔn atenae wɔ awo ntoatoaso bere a enni awiei mu,
ɛmfa ho sɛ wɔde wɔn din atoto nsase so.
12Na onipa ahonya nyinaa akyi no, ɔrentena hɔ daa;
ɔte sɛ mmoa a wowu no ara.
13Eyi ne nea ɛda hɔ ma wɔn a wogye wɔn ho di,
ne wɔn akyidifo a wɔfoa wɔn nsɛm so.
14Wɔte sɛ nguan, na wɔbɛkɔ ɔda mu,
na owu de wɔn bɛyɛ nʼaduan.
Atreneefo bedi wɔn so anɔpa;
wɔn nipadua bɛporɔw wɔ ɔda mu,
na wɔne wɔn adan akɛse no ntam akwan bɛware.
15Nanso Onyankopɔn begye me afi ɔda mu;
ampa ara, ɔde me bɛkɔ ne nkyɛn.
16Sɛ onipa nya ne ho a, mma ɛnnhaw wo;
na sɛ ne fi anigye yɛ bebree a, mma ɛnnhaw wo;
17efisɛ, sɛ owu a ɔremmfa hwee nkɔ,
nʼanuonyam ne no renkɔ amoa mu.
18Mpo ɔte ase no, ɔfaa no sɛ wɔahyira no,
efisɛ wɔkamfo nnipa bere a wodi yiye,
19nanso ɔbɛkɔ akɔka nʼagyanom ho,
wɔn a wɔrenhu nkwa hann ara da no.
20Onipa a ɔwɔ ahonya na onni nhumu no
te sɛ mmoa a wowu.
