1Een psalm van David voor de koordirigent.
2Gelukkig is wie voor de zwakken zorgt.
Als hemzelf eens onheil treft,
zal de Here hem helpen.
3De Here zal hem beschermen
en in leven laten.
Anderen zullen hem prijzen.
Zijn vijanden krijgen hem er niet onder.
4Als hij ziek wordt,
zal de Here hem steunen.
Tijdens zijn ziekte zal Hij zijn toestand verbeteren.
5Ik zei: ‘Here, geef mij uw genade.
Genees mij, want ik ben U niet gehoorzaam geweest.’
6Mijn tegenstanders roddelen over mij en zeggen:
‘Wanneer denk je dat hij sterft?
Eindelijk is hij dan verdwenen.’
7Wanneer iemand mij opzoekt,
spreekt hij met gladde tong.
In zijn hart haat hij mij
en zodra hij weer weg is,
vertelt hij links en rechts leugens.
8Zij die mij haten,
steken hun hoofden bij elkaar
en fluisteren over mij:
9‘Heb je het al gehoord?
Hij heeft een dodelijke ziekte.
Hij zal nooit meer van zijn ziekbed afkomen.’
10Zelfs mijn beste vriend,
die ik volledig vertrouwde
en die regelmatig bij mij at,
heeft zich tegen mij gekeerd.
11Here, wilt U mij genade schenken
en mij beter maken?
Dan zal ik het hun vergelden!
12Wanneer mijn tegenstander
geen plezier meer over mij heeft,
is dat voor mij de bevestiging
dat U met liefde voor mij zorgt,
13en dat U mij kracht geeft,
omdat ik niet tegen U gezondigd heb,
en dat U mij voor altijd dicht bij U laat wonen.
14Geprezen zij de Here, de God van Israël!
Tot in alle eeuwigheid. Amen.
Вторая книга
Песнь 41Песнь 41 Во многих рукописях песни 41 и 42 объединены в одну песнь.
1Дирижёру хора. Наставление потомков Кораха.
2Как стремится лань к воде,
так стремится душа моя к Тебе, Аллах.
3Душа моя жаждет Аллаха, живого Бога.
Когда я приду и пред Ним предстану?
4Слёзы были мне пищей
и днём, и ночью,
когда говорили мне непрестанно:
«Где твой Бог?»
5Сердце моё болит, когда я вспоминаю,
как ходил к дому Аллаха,
впереди многолюдного собрания,
ходил в праздничной толпе
с криками радости и хвалы.
6Что унываешь, моя душа?
Зачем тревожишься?
Возложи надежду на Аллаха,
ведь я ещё буду славить Его –
Спасителя и Бога моего.
7Душа моя унывает во мне,
поэтому я вспоминаю Тебя
с земли иорданской,
с высот Хермона, с горы Мицар.
8Шумят горные потоки,
словно перекликаясь друг с другом;
все волны Твои, все Твои валы
прошли надо мною.
9Днём Вечный являет мне Свою любовь,
ночью я пою Ему песню –
молитву Богу моей жизни.
10Скажу я Аллаху, моей Скале:
«Почему Ты меня забыл?
Почему я скитаюсь, плача,
оскорблённый моим врагом?»
11В самое сердце ранят меня враги,
когда глумятся, спрашивая меня каждый день:
«Где твой Бог?»
12Что унываешь, моя душа?
Зачем тревожишься?
Возложи надежду на Аллаха,
ведь я ещё буду славить Его –
моего Спасителя и моего Бога.
