Psalmen 32 – HTB & APSD-CEB

Het Boek

Psalmen 32:1-11

1Een leerzaam gedicht van David.

Gelukkig is hij wiens misstap vergeven wordt

en wiens zonden vergeten worden.

2Gelukkig is hij

aan wie de Here zijn zonde niet toerekent

en wiens innerlijk eerlijk en oprecht is.

3Zolang ik mijn zonde niet beleed,

kwijnde ik weg.

Ik was de hele dag tot tranen toe bewogen.

4Dag en nacht voelde ik

hoe U tot mijn geweten sprak.

Ik schrompelde in elkaar als bij grote hitte.

5Toen heb ik U al mijn zonden beleden

en niets voor U verborgen gehouden.

Ik zei: ‘Ik zal de Here alles opbiechten’

en toen hebt U mijn schuld vergeven.

6Laat iedere gelovige veel tot U bidden,

nu U Zich nog laat vinden.

Zelfs al komt grote ellende op hem af,

dan nog zult U hem beschermen.

7U verbergt mij.

U spaart mij voor moeilijke omstandigheden.

U vult mijn hart met lofliederen over mijn bevrijding.

8‘Ik, de Here, laat u zien

welke weg u moet gaan.

Ik geef u raad

en houd mijn oog op u gericht.

9Gedraag u dus niet als een paard of een muildier,

dat met bit en teugels in bedwang moet worden gehouden.

Dat wil Ik niet.’

10Iemand die zonder God leeft,

krijgt veel zorgen en moeite te verduren.

Maar wie op de Here vertrouwt,

wordt door zijn liefde en goedheid omringd.

11Wees blij in de Here en zing een loflied, alle gelovigen!

Laten allen die oprecht tegenover God staan het uitjubelen.

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 32:1-11

Salmo 3232:0 Salmo 32 Ang ulohan sa Hebreo: Ang “maskil” ni David.

Pagsulti sa Sala ug Pagpangayo ug Pasaylo sa Dios

1Bulahan ang tawo kansang mga kalapasan gipasaylo,

kansang mga sala gipanas.

2Bulahan ang tawo nga wala na isipang sad-an sa Ginoo

ug walay gitagoang sala sa iyang kasingkasing.

3Sa wala ko pa masulti ang akong mga sala, nagluya ako,

daw sa nangagupok ang akong mga bukog tungod sa akong pag-agulo sa tibuok adlaw.

4Kay adlaw ug gabii gisilotan mo ako;

nawad-an na akog kusog nga daw sa nabulad ako sa init sa adlaw.

5Unya gisulti ko ang akong mga sala kanimo;

wala akoy gitago.

Miingon ako sa akong kaugalingon, “Isulti ko sa Ginoo ang akong mga sala,”

ug gipasaylo mo ako.

6Busa ang tanang matinud-anon kanimo angayng mag-ampo sa panahon sa kalisod aron dili sila maunsa,

labi na kon moabot kini nga daw usa ka baha.

7Ikaw ang akong tagoanan;

panalipdan mo ako sa panahon sa kalisod,

ug palibotan mo ako sa mga tawong nagahugyaw sa kalipay tungod sa imong pagluwas kanako.

8Miingon ka kanako,

“Tudloan ko ikaw sa dalan nga angay mong agian.

Tambagan ko ikaw samtang nagabantay ako kanimo.

9Ayaw pagpakasama sa kabayo o mula nga walay pagsabot,

nga kinahanglan pa unang busalan ug rendahan aron motuman.”

10Daghan ang mga kalisdanan nga moabot sa mga daotan,

apan ang nagasalig sa Ginoo higugmaon ug panalipdan gayod niya.

11Busa kamong mga matarong,

pagmaya kamo tungod sa gihimo sa Ginoo kaninyo!

Kamong nagkinabuhing matarong,

panghugyaw kamo sa kalipay!