1Een bedevaartslied.
Here, denk toch aan alle moeite
die David heeft doorstaan.
2Hoe hij heeft gezworen aan de Here
en een belofte heeft gedaan aan de machtige God van Jakob.
3Hij zei: ‘Ik meen het,
ik zal mijn huis niet meer binnengaan
en niet meer naar bed gaan,
4en ik zal de slaap niet vatten
5eer ik voor de Here een plaats heb gevonden,
waar Hij kan wonen.
Een woonplaats voor de machtige God van Jakob.’
6Weet u,
wij hoorden in Efrata al
over zijn woning spreken
en vonden haar in de velden van Jaär.
7Laten wij zijn huis binnengaan
en ons diep voor Hem buigen.
8Here, sta op en ga naar uw rustplaats,
U en de ark die spreekt van uw kracht.
9Laten uw priesters zich kleden in rechtvaardigheid
en uw volgelingen jubelen over uw grootheid.
10Keer U niet af van uw uitverkorene,
ter wille van uw dienaar David.
11De Here heeft David een kostbare belofte gedaan
die Hij nooit zal verbreken.
Hij zei: een van uw eigen nakomelingen
zal Ik koning maken.
12Als uw zonen zich aan mijn wet houden
en spreken over alles wat Ik hun leer,
zullen ook hun kinderen weer regeren.
13Want de Here heeft Jeruzalem uitgekozen.
Daar wilde Hij graag wonen.
14Hij zei: ‘Dit is de plaats
waar Ik altijd rust zal vinden.
Hier wil ik graag wonen.
15Het eten in deze stad zal Ik zegenen
en de armen die er wonen,
zal Ik volop te eten geven.
16De priesters van Jeruzalem
zullen mijn bevrijding kennen
en de gelovigen zullen blij jubelen.
17In Jeruzalem zal Ik David sterk maken.
Door hem die Ik uitkies,
zal het licht schijnen.
18Zijn vijanden zal Ik met schande overladen,
maar hij zelf zal een stralende kroon dragen.’
Psalm 132
A song of ascents.
1Lord, remember David
and all his self-denial.
2He swore an oath to the Lord,
he made a vow to the Mighty One of Jacob:
3‘I will not enter my house
or go to my bed,
4I will allow no sleep to my eyes
or slumber to my eyelids,
5till I find a place for the Lord,
a dwelling for the Mighty One of Jacob.’
6We heard it in Ephrathah,
we came upon it in the fields of Jaar:132:6 Or heard of it in Ephrathah, / we found it in the fields of Jearim. (See 1 Chron. 13:5,6) (and no quotation marks around verses 7-9)
7‘Let us go to his dwelling-place,
let us worship at his footstool, saying,
8“Arise, Lord, and come to your resting-place,
you and the ark of your might.
9May your priests be clothed with your righteousness;
may your faithful people sing for joy.” ’
10For the sake of your servant David,
do not reject your anointed one.
11The Lord swore an oath to David,
a sure oath he will not revoke:
‘One of your own descendants
I will place on your throne.
12If your sons keep my covenant
and the statutes I teach them,
then their sons shall sit
on your throne for ever and ever.’
13For the Lord has chosen Zion,
he has desired it for his dwelling, saying,
14‘This is my resting-place for ever and ever;
here I will sit enthroned, for I have desired it.
15I will bless her with abundant provisions;
her poor I will satisfy with food.
16I will clothe her priests with salvation,
and her faithful people shall ever sing for joy.
17‘Here I will make a horn132:17 Horn here symbolises strong one, that is, king. grow for David
and set up a lamp for my anointed one.
18I will clothe his enemies with shame,
but his head shall be adorned with a radiant crown.’
