1Een bedevaartslied.
Here, denk toch aan alle moeite
die David heeft doorstaan.
2Hoe hij heeft gezworen aan de Here
en een belofte heeft gedaan aan de machtige God van Jakob.
3Hij zei: ‘Ik meen het,
ik zal mijn huis niet meer binnengaan
en niet meer naar bed gaan,
4en ik zal de slaap niet vatten
5eer ik voor de Here een plaats heb gevonden,
waar Hij kan wonen.
Een woonplaats voor de machtige God van Jakob.’
6Weet u,
wij hoorden in Efrata al
over zijn woning spreken
en vonden haar in de velden van Jaär.
7Laten wij zijn huis binnengaan
en ons diep voor Hem buigen.
8Here, sta op en ga naar uw rustplaats,
U en de ark die spreekt van uw kracht.
9Laten uw priesters zich kleden in rechtvaardigheid
en uw volgelingen jubelen over uw grootheid.
10Keer U niet af van uw uitverkorene,
ter wille van uw dienaar David.
11De Here heeft David een kostbare belofte gedaan
die Hij nooit zal verbreken.
Hij zei: een van uw eigen nakomelingen
zal Ik koning maken.
12Als uw zonen zich aan mijn wet houden
en spreken over alles wat Ik hun leer,
zullen ook hun kinderen weer regeren.
13Want de Here heeft Jeruzalem uitgekozen.
Daar wilde Hij graag wonen.
14Hij zei: ‘Dit is de plaats
waar Ik altijd rust zal vinden.
Hier wil ik graag wonen.
15Het eten in deze stad zal Ik zegenen
en de armen die er wonen,
zal Ik volop te eten geven.
16De priesters van Jeruzalem
zullen mijn bevrijding kennen
en de gelovigen zullen blij jubelen.
17In Jeruzalem zal Ik David sterk maken.
Door hem die Ik uitkies,
zal het licht schijnen.
18Zijn vijanden zal Ik met schande overladen,
maar hij zelf zal een stralende kroon dragen.’
Herrens bolig
1En valfartssang.
Herre, du husker Davids hengivenhed.
2Han gav et højtideligt løfte,
han sagde til Israels mægtige Gud:
3„Jeg under mig ikke ro,
jeg vil ikke lægge mig til hvile,
4jeg vil ikke sove,
jeg vil ikke lukke et øje,
5før jeg har bygget Herren et hus,
en værdig bolig for Israels vældige Gud!”
6Vi hørte i Betlehem,132,6 På hebraisk: Efrata, et andet navn for Betlehem, Davids hjemby. Ja’ar er et andet navn for Jearim, jf. 1.Sam. 7,1 og 2.Sam. 6,2. at pagtens ark var blevet set,
vi tog til Ja’ars marker og fandt den.
7Lad os nu bringe den til helligdommen,
så vi kan tilbede Gud ved hans fodskammel.
8Kom, Herre, indtag din bolig,
på den Ark, der viser din magt.
9Må præsterne altid gøre det rette,
og dit trofaste folk juble af glæde.
10Du gav et løfte til David og hans slægt.
Forkast derfor ikke din udvalgte konge.
11Du lovede David med en ed,
et løfte, som ikke kan brydes:
„Jeg vil gøre din søn til konge,
han skal regere efter dig.
12Og hvis dine efterkommere vil holde min pagt
og adlyde mine befalinger,
skal din slægt blive ved at regere,
sidde på tronen til evig tid.”
13Herren har udvalgt Zion,
dér ønsker han at bo.
14„Dette er mit blivende hjem,
det er her, jeg har valgt at bo.
15Jeg velsigner byen med overflod,
jeg giver de fattige mad at spise.
16Jeg udruster præsterne til deres gerning,
mine trofaste tjenere skal råbe af glæde.
17Derfra skal en mægtig konge spire frem,
fra Davids slægt, som jeg har udvalgt.
18Hans fjender vil blive til skamme,
men han selv skal regere i herlighed.”
