1Een bedevaartslied van David.
Laat Israël het volgende zeggen:
was de Here niet steeds bij ons?
2Was de Here niet steeds bij ons,
toen wij werden aangevallen door vreemde mensen?
3Zij hadden ons wel levend kunnen verslinden,
toen zij in hun woede op ons afkwamen.
4Wij hadden kunnen verdrinken in een woeste rivier.
5Het kolkende water had zich dan boven ons gesloten.
6Maar prijs de Here!
Hij liet dat niet toe.
Dankzij Hem kregen zij ons niet te pakken.
7Wij ontkwamen,
zoals een vogel wegglipt uit het net van de vogelvanger.
De valstrik is kapot
en wij zijn ontsnapt.
8Wij vinden hulp bij de Here.
Hij heeft de hemel en de aarde gemaakt.
Frei!
1Ein Lied von David für Festbesucher, die nach Jerusalem hinaufziehen.
Israel soll bekennen:
Hätte der Herr uns nicht geholfen,
2als die Feinde uns angriffen,
ja, wäre er nicht für uns eingetreten,
3dann hätten sie uns in ihrer Wut
bei lebendigem Leib verschlungen.
4Dann hätten uns mächtige Wogen überschwemmt
und Wildbäche uns fortgerissen.
5Wir alle wären in den tosenden Fluten versunken!
6Gepriesen sei der Herr!
Er hat nicht zugelassen, dass sie uns zerfleischten.
7Wir sind ihnen entkommen
wie ein Vogel aus dem Netz des Fallenstellers.
Das Netz ist zerrissen, und wir sind frei!
8Ja, unsere Hilfe kommt vom Herrn,
der Himmel und Erde erschaffen hat.
