Psalmen 109 – HTB & NTLR

Het Boek

Psalmen 109:1-31

1Een psalm van David voor de koordirigent.

Mijn God, die ik loof,

blijf niet langer zwijgen.

2Mijn tegenstanders hebben

bedrieglijke taal tegen mij gesproken,

dingen die tegen uw wil ingaan.

Zij liegen.

3De haat druipt van hun woorden af

en zij zijn opstandig tegen mij,

zonder enige reden.

4Ik heb hen liefgehad,

maar als dank keren zij zich tegen mij.

Ik wend mij echter tot U,

alleen door gebed wil ik dit oplossen.

5In plaats van goed

spreken zij kwaad over mij

en geven mij haat

als beloning voor al mijn liefde.

6Stel een ongelovige rechter

over mijn tegenstander aan

en laat de aanklager naast hem staan.

7Laat het hof hem maar schuldig verklaren.

Zijn gebed wordt hem tot zonde.

8Laat hem jong sterven

en laat een ander zijn taak overnemen.

9Zijn kinderen zullen wezen worden

en zijn vrouw gaat het leven verder als weduwe door.

10Laten zijn kinderen maar overal ronddwalen

en bedelen voor de kost,

zij zullen overal weggejaagd worden.

11De man bij wie hij schulden heeft,

zal zijn bezit opeisen,

laten vreemdelingen maar plunderen

wat hij met veel moeite bij elkaar verzamelde.

12Ik hoop dat er niemand is

die hem nog enige liefde bewijst,

dat niemand zorgt

voor zijn tot wees geworden kinderen.

13Zijn nageslacht moet worden uitgeroeid,

zijn naam mag in de volgende generatie al niet meer bestaan.

14De zonden van zijn ouders en voorouders

moeten de Here voor ogen blijven staan.

15Laat de Here Zich deze voortdurend herinneren,

want dan zal Hij elke herinnering aan hen vernietigen.

16Want mijn tegenstander piekerde er niet over

om wie dan ook maar liefde te bewijzen.

Integendeel, hij vervolgde de armen,

de ellendigen en de zwakken om hen te doden.

17Laten de vloeken die hij zo graag uitsprak

maar over hemzelf komen.

Hij wilde niet over de zegen praten:

laat die nu dan ook maar ver van hem blijven.

18De vloek was als een mantel om hem heen:

laat die hem nu helemaal vervullen,

tot hij er ziek van wordt.

19Laat die vloek nu maar helemaal om hem heen zijn,

als een riem die hij dag en nacht draagt.

20Ik hoop dat de Here mijn tegenstanders

op deze manier zal belonen,

dat dit zal gebeuren

met ieder die kwaad van mij spreekt.

21Here, mijn God, wilt U met mij omgaan

tot eer van uw naam?

Red mij toch, want ik weet

hoe groot uw goedheid en liefde zijn.

22Zelf ben ik er ellendig aan toe

en ik ben arm.

Mijn hart ligt als een gewond dier in mijn lichaam.

23Als een langer wordende schaduw

zal ik straks verdwijnen,

ik word weggeschud

alsof ik een lastige sprinkhaan ben.

24Doordat ik niet eet,

trillen mijn knieën

en ik ben mager geworden.

25Ik ben een bespotting voor anderen.

Wie mij ziet,

bekijkt mij hoofdschuddend.

26Here, mijn God,

help mij toch en bevrijd mij.

Dat past immers bij uw goedheid en uw liefde?

27Dan zullen anderen erkennen

dat U dit hebt gedaan.

Here, zij zullen dan zeggen

dat uw hand mij behulpzaam was.

28Ook al vervloeken zij mij,

wilt U mij zegenen?

En als zij zich boven mij willen stellen,

wilt U hen dan te schande zetten?

Laat ik mij in U verheugen.

29Overdek mijn tegenstanders met schaamte

en laat hun schande hen omhullen.

30Zelf zal ik hardop de Here loven en prijzen,

velen zullen het horen.

31Want God helpt de armen

en verlost hen van hun onderdrukkers.

Nouă Traducere În Limba Română

Psalmii 109:1-31

Psalmul 109

Pentru dirijor. Un psalm al lui David.

1Dumnezeul laudei mele, nu tăcea!

2Iată că gura celui rău și gura celui înșelător

se deschid împotriva mea;

îmi vorbesc cu o limbă mincinoasă.

3Mă împresoară cu niște cuvinte de ură

și se luptă cu mine fără motiv.

4La dragostea mea ei răspund cu dușmănie,

dar eu mă rog.

5Ei îmi răsplătesc binele cu rău,

și dragostea mea – cu ură.

6Pune un om rău împotriva lui

și un acuzator6 Ebr.: satan, care înseamnă vrăjmaș, acuzator. Sau și pe Satan. să stea la dreapta lui!

7Când va fi judecat, să fie găsit vinovat,

iar rugăciunea să‑i fie considerată un păcat.

8Fie‑i zilele puține,

iar slujba lui s‑o ia altul!

9Să‑i rămână fiii orfani,

și soția lui – văduvă!

10Fiii lui să rătăcească cerșind

și căutând printre ruine!

11Cel ce l‑a împrumutat să‑i ia tot ce are,

și străinii să‑l jefuiască de rodul muncii lui!

12Să nu mai fie nimeni care să‑i arate îndurare

și să nu mai fie nimeni care să arate bunăvoință față de orfanii lui!

13Fie ca descendența lui să fie stârpită,

iar în generația următoare să le fie șters numele!

14Să rămână în amintire înaintea Domnului

nelegiuirea părinților lui

și să nu fie șters păcatul mamei lui!

15Să rămână întotdeauna înaintea Domnului,

iar El să le șteargă amintirea de pe pământ!

16Căci nu și‑a amintit să se poarte cu îndurare,

ci l‑a prigonit pe sărac și pe nevoiaș

și l‑a omorât pe cel cu inima zdrobită!

17A iubit blestemul; de el să aibă parte!17 blestemul; de el a avut parte.

Nu i‑a plăcut binecuvântarea; aceasta să stea departe de el!17 binecuvântarea; / aceasta stă departe de el.

18A îmbrăcat blestemul ca pe propria haină,

i‑a intrat în pântec ca apa

și în oasele lui ca uleiul.

19De aceea, el să‑i fie mantaua cu care se acoperă

și brâul cu care se încinge mereu!

20Aceasta să fie răsplata potrivnicilor mei din partea Domnului

și a celor ce mă vorbesc de rău!

21Dar Tu, Stăpâne Doamne,

de dragul Numelui Tău, fă‑Ți lucrarea cu mine!

Pentru că îndurarea Ta este bună, scapă‑mă!

22Căci sunt sărac și nevoiaș,

iar inima mi‑e rănită înăuntrul meu.

23Pier ca o umbră trecătoare;

sunt alungat ca o lăcustă.

24Genunchii îmi sunt slăbiți de post,

iar trupul mi‑e sleit din lipsă de grăsime.

25Am ajuns de disprețul lor;

cei ce mă văd dau din cap.

26Doamne, Dumnezeul meu, ajută‑mă!

În îndurarea Ta, izbăvește‑mă!

27Fă ca ei să recunoască în aceasta mâna Ta,

să recunoască faptul că Tu, Doamne, ai făcut lucrul acesta!

28Ei blestemă, dar Tu binecuvântezi.

Ei se ridică și rămân de rușine, dar robul Tău se va veseli.

29Acuzatorii mei se îmbracă cu batjocura,

se acoperă cu nerușinarea ca și cu o manta.

30Voi mulțumi mult Domnului cu gura mea,

Îl voi lăuda în mijlocul mulțimii.

31Căci El stă la dreapta celui nevoiaș,

ca să‑l izbăvească de judecătorii sufletului său.