1Deze psalm is het gebed van iemand die in diepe ellende zit, geen raad meer weet en zijn hart uitstort bij de Here.
2Here, luister toch naar mijn gebed,
ik bid dat mijn hulpgeroep U bereikt.
3Verberg U niet voor mij,
nu het mij allemaal te veel wordt,
luister toch naar mij.
Antwoord mij toch snel, nu ik U roep.
4Want ik word zo snel oud
en mijn botten doen zeer, zij gloeien.
5Mijn hart is dor als dood gras
en alle eetlust is verdwenen.
6Door al mijn verdriet
voel ik mij lichamelijk een wrak.
7Ik voel mij als een pelikaan in de woestijn, hulpeloos.
Alsof ik een steenuil ben die in de ruïnes zit.
8Ik kan niet slapen en lijk op een vogel, alleen op een dak.
9Mijn tegenstanders bespotten mij voortdurend.
Mijn naam geldt als een vloek
voor wie mijn bloed wel kunnen drinken.
10Ik eet as in plaats van brood
en mijn tranen mengen zich met het water dat ik drink.
11Dat komt allemaal doordat U
uw toorn en ergernis over mij hebt uitgegoten,
eerst nam U mij op
en toen gooide U mij weer neer.
12Mijn dagen zijn stil en duister
en ik verga.
13Here, U heerst echter tot in eeuwigheid.
Uw naam zal nooit worden uitgewist en blijft altijd bestaan.
14Eens zult U Zich over Jeruzalem komen ontfermen.
De tijd is aangebroken om uw stad genade te geven.
15Uw dienaren houden van deze stad
en hebben medelijden met de puinhopen die er liggen.
16Dan zullen alle volken ter wereld
eerbied en ontzag hebben voor de naam van de Here.
Alle heersers
zullen uw grootheid erkennen.
17Dan zal de Here Jeruzalem herbouwen
en er met zijn grootheid en macht gaan wonen.
18Dan zal Hij de gebeden van de armen aanhoren
en Zich tot hen overbuigen.
19Laten we dit opschrijven voor de komende generaties.
Het volk dat dan leeft, zal de Here prijzen.
20Want de Here heeft hoog vanuit zijn heilige hemel
neergezien op de aarde.
21Hij hoorde het klagen en huilen van de gevangenen
en bevrijdde hen die ten dode waren opgeschreven.
22Daarom zal men in Jeruzalem over de Here vertellen
en zijn naam groot maken.
23Dan zullen alle volken en koninkrijken bij elkaar komen
en de Here dienen.
24Halverwege mijn leven heeft Hij mijn kracht afgenomen.
Ik leef nog maar kort.
25Ik zeg tegen Hem:
mijn God, laat mij nog niet sterven,
ik ben nog veel te jong.
Maar U bestaat al eeuwen.
26In het begin hebt U de aarde gemaakt
en ook de hemel was uw werk.
27Dit alles zal eenmaal verdwijnen,
maar U blijft altijd aanwezig.
Alles slijt weg als oude kleren,
28maar U blijft dezelfde.
Aan uw bestaan komt geen einde.
29De nakomelingen van uw dienaren kunnen veilig leven.
Het volk dat uit hen voortkomt,
zal altijd veilig onder uw hoede blijven.
Bøn om Herrens indgreb
1Fra en, der lider, men beder om og forventer Herrens hjælp.
2Herre, hør min bøn,
lad mit nødråb nå frem til dig.
3Vend dig ikke bort fra mig,
for jeg lider og er i stor nød.
Hør mig, når jeg kalder på dig,
kom mig hurtigt til hjælp.
4Jeg føler mit liv forsvinde som en røg,
det er, som om jeg blev lagt på et bål.
5Jeg er som afskåret græs, der er ved at visne,
jeg har mistet lysten til at spise.
6Jeg sukker og stønner højlydt,
jeg er snart ikke andet end skind og ben.
7Jeg er mager som en grib i ørkenen,
som en ugle i øde ruiner.
8Om natten ligger jeg vågen og jamrer,
så ulykkelig som en ensom fugl på taget.
9Dagen lang bliver jeg hånet af mine fjender,
de gør nar af mig og forbander mig.
10Den mad, jeg spiser, smager som aske,
min drik er blandet med tårer,
11fordi du udøste din vrede over mig,
du tog mig i kraven og kastede mig bort.
12Mit liv er snart forbi som aftenskyggen,
jeg visner bort som afskåret græs.
13Men du, min Gud, sidder evigt på tronen,
din storhed berømmes fra slægt til slægt.
14Rejs dig og se i nåde til Zion.
Det er tid til at vise din barmhjertighed,
du har jo lovet at komme os til hjælp.
15Selv om Jerusalem ligger i ruiner,
elsker dit folk byens sten og murbrokker.
16Folkeslag skal ære Herrens navn,
og jordens konger skal frygte for hans magt.
17For Herren vil genopbygge Jerusalem,
han vil åbenbare sin magt og herlighed.
18Han vil lytte til de nødstedtes råb,
ikke afvise deres indtrængende bøn.
19Det bliver nedskrevet for efterslægtens skyld,
så kommende generationer må prise Herren.
20Herren ser os fra sin bolig i himlen,
han betragter jorden fra sit himmelske tempel.
21Han hører de tilfangetagne stønne og klage,
han befrier dem, som var dømt til at dø.
22Sådan skal Herrens magt fejres i Zion,
hans frelse skal prises i Jerusalem.
23Da vil nationerne rådslå med hinanden,
og konger skal bøje sig for Herren.
24Herre, du har ramt mig i min bedste alder,
jeg føler, at min livskraft ebber ud.
25Åh, min Gud, du som lever for evigt,
lad mig ikke dø i min bedste alder.
26I begyndelsen grundlagde du jorden,
med egne hænder skabte du himmelrummet.
27Det hele skal forgå, men du vil bestå.
Himmel og jord slides op som en klædning,
du lægger dem væk som et udslidt stykke tøj.
28Men du er altid den samme,
dine leveår får aldrig ende.
29De kommende slægter skal leve i sikkerhed,
de skal få lov at trives i din nærhed.
