De val van Babylon
1Daarna zag ik een andere engel uit de hemel naar beneden komen. Hij had grote macht en de aarde werd door zijn glans verlicht. 2Hij riep met krachtige stem: ‘Gevallen! De grote stad Babylon is gevallen! Zij is een woonplaats geworden voor demonen en een gevangenis voor alle boze geesten. Binnen haar muren wonen alle onreine en verachtelijke vogels. 3Want alle volken zijn dronken gevoerd met haar razende ontucht. De koningen van de aarde hebben ontucht met haar gepleegd en de handelaars van over de hele wereld zijn rijk geworden door haar grote welvaart.’
4Toen hoorde ik een andere stem uit de hemel zeggen: ‘Ga uit die stad weg, mijn volk. Anders wordt u medeplichtig aan haar zonden en zullen u dezelfde rampen treffen als haar. 5God is haar misdaden niet vergeten. Haar zonden hebben zich hemelhoog opgestapeld. 6Zet haar dubbel en dwars betaald wat zij u heeft aangedaan. Giet een brouwsel in haar beker dat tweemaal zo sterk is als wat zij voor u heeft gebrouwen. 7Geef haar evenveel pijn en ellende als de luxe en overdaad waarin ze geleefd heeft. Zij zegt bij zichzelf: “Ik zit hier als een koningin op een troon. Ik ben geen weduwe, ik zal niet weten wat rouw of verdriet is.” 8Omdat zij dat zegt, zal zij op één dag door allerlei rampen worden overvallen: door honger, dood en ellende, en zij zal door het vuur verteerd worden. Dat is de straf die de Here, de sterke God, haar geeft.
9Als de koningen van de aarde, die ontucht met haar hebben bedreven en van haar luxe hebben genoten, haar zien branden, zullen zij huilen en jammeren. 10Uit angst voor de pijniging die zij ondergaat, blijven zij van een afstand toekijken en ze roepen: “Och Babylon! Och, grote en machtige stad, in één uur is uw vonnis voltrokken!” 11Over de hele wereld zullen handelaars huilen en jammeren omdat er niemand meer over is om hun handelswaar te kopen. 12Er is geen handel meer in goud en zilver, edelstenen en parels, fijn linnen, purper, zijde en scharlaken, geurig hout, ivoren en dure houten voorwerpen, 13brons, ijzer en marmer, kaneel en andere specerijen, parfums, zalven en wierook, wijn en olie, fijn meel en graan, lastdieren en schapen, paarden en wagens, en zelfs niet in slaven, levende mensen. 14Al die lekkere en mooie dingen waar u zo naar verlangde, krijgt u niet. Al uw pracht en praal is u voorgoed afgenomen. 15De handelaars die haar deze dingen verkochten en er rijk van werden, zullen huilen en jammeren. Zij zullen op een afstand blijven staan, vol afschuw over de pijniging die zij ondergaat. 16“Och, grote stad!” zullen zij zeggen. “Eerst was u gekleed in fijn linnen, purper en scharlaken en droeg u gouden sieraden, edelstenen en parels, en een uur later was u al die schitterende rijkdom kwijt!” 17Ook alle kapiteins, stuurlui en matrozen, allen die op zee de kost verdienen, stonden vanuit de verte te kijken naar de rook die uit de brandende stad opsteeg. 18“Zoʼn grote en machtige stad vind je nergens meer!” riepen ze. 19Ze wierpen stof over hun hoofd, als teken van hun verdriet en rouw, en schreeuwden: “Och, grote stad! Eerst maakte zij alle scheepseigenaren rijk door haar welvaart, nu ligt zij er binnen een uur ontredderd bij.”
20Hemel, wees blij over haar ondergang! Iedereen die bij God hoort, apostelen en profeten, verheug u! God heeft haar gestraft voor wat zij u heeft aangedaan.’ 21Een sterke engel pakte een steen zo groot als een molensteen en gooide die in zee. ‘Zo zal de grote stad Babylon met één zwaai weggegooid worden,’ zei hij. ‘Zij zal voorgoed van de aardbodem worden weggevaagd. 22Er zal geen muziek meer gehoord worden, geen harp en geen gezang, geen fluit en geen bazuin. Er zullen geen ambachtslui meer werken en geen molen zal meer draaien. 23ʼs Nachts zal er geen lamp meer branden en van bruiloften zal geen sprake meer zijn. Dit alles staat haar te wachten, omdat haar zakenlui de machtigste ter wereld waren en omdat zij met haar toverij alle volken misleidde. Het bloed van de profeten en de gelovigen heeft in deze stad gevloeid. 24Zij is schuldig aan het bloed van alle mensen die op aarde zijn vermoord.’
Ang Pagkagun-ob sa Babilonia
1Human niadto, nakita ko ang lain na usab nga anghel nga mikunsad gikan sa langit. Gamhanan kini nga anghel ug nahayagan ang tibuok kalibotan sa iyang kasulaw. 2Misinggit siyag kusog, “Nagun-ob na! Ang inila nga Babilonia nagun-ob na! Karon nahimo na kining puloy-anan sa mga demonyo o mga daotang espiritu, ug sa tanang matang sa langgam nga daotan ug hugaw. 3Nahitabo kini sa Babilonia tungod kay ang iyang mga lumulupyo mao ang nagtintal sa mga tawo sa tibuok kalibotan nga mosunod sa ilang mga daotang binuhatan nga gikayugtan sa Dios. Ang mga hari sa kalibotan nakighilawas sa Babilonia. Ug ang mga negosyante sa kalibotan nangadato tungod kay diha siya kanila namalit sa iyang mga kinahanglanon aron makapatuyang sa iyang mga bisyo.”
4Ug may nadungog akong lain usab nga tingog gikan sa langit nga nagaingon:
“Kamo nga akong katawhan, gawas kamo gikan nianang siyudad,
aron dili kamo makasunod sa iyang daotang buhat,
ug aron dili kamo malakip sa silot nga alang kaniya.
5Kon tapukon ang iyang mga sala sangko na kini sa langit,
kay daghan kaayo ang iyang mga gibuhat nga daotan.
Ug dili gayod kini kalimtan sa Dios.
6Kon unsa ang iyang gibuhat nga daotan ngadto sa uban mao usab ang buhaton diha kaniya,
ug doble pa gayod ang balos kaniya.
Kon unsa ang iyang gisilot sa uban, doblehon pa kana isip balos kaniya.
7Kon giunsa niya pagpasigarbo ug pagpatuyang sa iyang bahandi, mao usab ang ibalos nga kalisod ug kasubo kaniya.
Nagtuo siya nga rayna siya ug dili gayod magsubo sama sa mga biyuda.
8Tungod niini, moabot kaniya ang mga katalagman: mga kasakit, mga kasubo ug kagutom, sulod lang sa usa ka adlaw.
Human niini, sunogon siya,
tungod kay gamhanan ang Ginoong Dios nga nagahukom kaniya.
9“Ang mga hari sa kalibotan nga nakighilawas kaniya ug nagpatuyang lang sa iyang bahandi manghilak kon makita nila ang aso sa iyang pagkasunog. 10Magalantaw sila sa halayo tungod kay mahadlok sila nga maapil sa silot nga alang kaniya. Moingon sila, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon sa inila ug gamhanan nga siyudad sa Babilonia. Kay sa hamubo ra nga panahon18:10 hamubo ra nga panahon: sa literal, sulod sa usa ka oras. nasilotan siya!’
11“Mohilak ug maguol ang mga negosyante sa tibuok kalibotan tungod sa nahitabo niadto nga siyudad, kay wala nay mopalit sa ilang mga baligya. 12Wala nay mopalit sa ilang bulawan, plata, mahalong mga bato, ug mga perlas; ug sa ilang mahalon nga mga panapton nga puti, pulahon o seda. Wala nay mopalit sa ilang kahoy nga humot, sa ilang galamiton nga hinimo gikan sa bangkil sa elepante, sa mga mahalon nga kahoy, sa bronsi, sa puthaw, ug sa marmol. 13Ug wala nay mopalit sa ilang mga baligya nga mga pahumot nga sama sa cinamon, insenso, mira, ug uban pa. Wala nay mopalit sa ilang bino, lana, harina ug trigo; sa ilang mga baka, karnero, kabayo, ug karwahe; ug bisan sa ilang mga ulipon. 14Moingon ang mga negosyante sa siyudad sa Babilonia, ‘Ang tanang mga butang nga imong gipanghandom nga maangkon nangawala na. Ang tanan mong mga bahandi ug kabtangan nga gipasigarbo nawala, ug kining tanan dili mo na makita pag-usab!’ 15Ang mga negosyante nga nangadato tungod sa ilang negosyo niadtong siyudad manindog didto sa halayo tungod kay mahadlok sila nga maapil sa silot nga alang kaniya. Mohilak sila ug maguol, 16ug moingon, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon nianang inila nga siyudad! Kaniadto ang mga tawo diha nagsul-ob ug mahalon nga mga panapton nga puti ug pulahon, ug nagsul-ob usab silag bulawan, mahalong mga bato, ug mga perlas! 17Apan sa hamubo lang nga panahon nawala ang tanan niya nga bahandi!’
“Molantaw sa halayo ang mga kapitan sa mga barko ug ang ilang mga tripulante, hasta ang mga pasahero ug ang tanan nga nanginabuhi diha sa dagat. 18Samtang naglantaw sila sa aso tungod sa pagkasunog sa siyudad mosinggit sila, ‘Wala gayoy siyudad nga sama niana kainila nga siyudad!’ 19Tungod sa ilang kasubo sabwagan nilag abog ang ilang mga ulo ug manghilak nga mag-ingon, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon nianang inila nga siyudad! Tungod sa iyang bahandi nangadato ang tanan nga adunay mga sakyanan sa dagat! Apan sa hamubo lang nga panahon nawala ang tanan!’
20“Busa kamong tanan nga anaa sa langit, paglipay kamo tungod sa nahitabo niadtong siyudad. Paglipay usab kamong mga propeta, mga apostoles, ug mga katawhan sa Dios, tungod kay gihukman na siya sa Dios sa iyang gipangbuhat kaninyo!”
21Unya, may usa ka anghel nga gamhanan nga mipunit ug bato nga ang gidak-on sama sa dako nga galingan, ug gilabay ngadto sa dagat ug miingon, “Sama niini ang pagkawala sa inila nga siyudad sa Babilonia, kay dili na gayod kini makita pa pag-usab. 22Dili na gayod madungog sa maong siyudad ang mga tugtog sa mga mag-aalpa, mga magpaplawta, mga magtutrumpeta, ug tingog sa mga mag-aawit. Dili na usab makita nga adunay nagatrabaho sa bisan unsa nga matang sa trabaho. Ug wala nay madungog didto nga nagagaling. 23Wala na gayoy suga nga makita. Wala nay madungog nga tingog sa mga bag-ong kinasal. Gisilotan ang Babilonia tungod kay ang iyang mga negosyante hilabihan ka mapahitas-on, ug ang mga salamangkiro nanglimbong sa mga tawo sa tibuok kalibotan.
24“Ug dili kay kana lang, sila usab ang sad-an sa pagpatay sa mga propeta, sa mga katawhan sa Dios, ug ingon man niadtong tanang mga tawo nga gipamatay sa tibuok kalibotan.”
