Obadja 1 – HTB & ASCB

Het Boek

Obadja 1:1-21

De toekomst van het land Edom

1De Oppermachtige Here liet Obadja in een visioen de toekomst van het land Edom zien. ‘De Here heeft ons laten weten,’ zei hij, ‘dat Hij een bode naar de volken heeft gestuurd met het bevel: Kom, laten we ten strijde trekken tegen Edom! 2Ik zal u klein maken onder de volken en u zult diep worden veracht. 3U bent trots, omdat u in die hoge, ontoegankelijke rotskloven woont. U bluft: “Wie zou ons hier ooit kunnen bereiken?” 4Bedrieg uzelf niet! Al vloog u zo hoog als een arend en bouwde u een nest tussen de sterren, Ik zou u daarvandaan naar beneden laten tuimelen,’ zegt de Here. 5‘Het zou voor u veel beter zijn geweest als er ʼs nachts dieven waren gekomen om u te beroven. Want die zouden niet alles hebben meegenomen. Als er druivenplukkers kwamen, zouden die dan niets overlaten? 6Alle verborgen schatten van Esauʼs nakomelingen zullen worden opgespoord en meegenomen.

7Al uw bondgenoten zullen zich tegen u keren en u uit uw land zetten. Zij zullen vrede beloven, maar zijn in werkelijkheid op uw ondergang uit. Uw beste vrienden zullen valstrikken voor u spannen en uw tegenmaatregelen zullen niets uithalen. 8Op die dag,’ zegt de Here, ‘zal in Edom geen enkele wijze man meer worden gevonden. Want Ik zal de wijze mannen van Edom vullen met onverstand. 9Ook de dappere soldaten uit Teman zullen verbijsterd zijn en niets kunnen doen om de slachtpartij op de bergen van Edom te voorkomen. 10U hebt uw broeder Israël vreselijke dingen aangedaan. Beschaamd en weerloos zult u daarom voorgoed worden uitgeroeid. 11Want in tijden van nood liet u Israël in de steek. U ging aan de kant staan en stak geen hand uit om te helpen toen binnenvallende troepen haar soldaten als krijgsgevangenen meenamen en Jeruzalem door loting onder elkaar verdeelden. U was geen haar beter dan al die vijanden. 12Dat had u niet moeten doen. U had geen leedvermaak mogen hebben, toen zij uw broeder naar vreemde landen wegvoerden. U had zich niet mogen verheugen over zijn ongeluksdag. U had niet de spot met hem mogen drijven toen hij in nood verkeerde. 13Kom niet naar Israël op die rampzalige dag. Maak u niet meester van de buit en heb geen leedvermaak over haar ondergang. 14Ga niet op de kruispunten staan om degenen die proberen te vluchten, te vermoorden. Neem de overlevenden niet gevangen om hen uit te leveren aan hun vijanden in die tijd van barre ellende. 15Binnenkort zal de Here een oordeel vellen over alle heidense volken. Wat u Israël hebt aangedaan, zal u nu zelf overkomen. U krijgt uw verdiende loon.

16Zoals u op mijn heilige berg hebt gedronken, zo zullen alle omringende volken onophoudelijk drinken uit de beker met mijn straf en worden alsof ze nooit hadden bestaan. 17Maar de berg Sion zal een toevluchtsoord zijn, een afgezonderde, heilige plaats. Het volk Israël zal het land weer in bezit nemen. 18Israël zal zijn als een vuur dat de stoppelvelden van Edom in brand steekt. Er zullen geen overlevenden in Edom zijn, omdat de Here het zo heeft bevolen. 19Dan zal mijn volk dat in de Negev woont, het berggebied van Edom in bezit nemen. Die in het laagland wonen, zullen het land van de Filistijnen innemen en weer beslag leggen op de velden van Efraïm en Samaria. En het volk van Benjamin zal Gilead weer in bezit nemen. 20De Israëlitische ballingen zullen terugkeren en het land van de Kanaänieten tot Zarfath in het noorden bezetten. En de mensen uit Jeruzalem die in ballingschap waren in Sefarad in Klein-Azië, zullen terugkeren naar hun vaderland en de steden aan de rand van de Negev veroveren. 21Want verlossers zullen naar de berg Sion komen en heersen over heel Edom. En de Here zal koning zijn!’

Asante Twi Contemporary Bible

Obadia 1:1-21

Edom Atemmuo Ho Nkɔmhyɛ

1Anisoadehunu a Awurade Onyankopɔn daa no adi faa Edom asase ho kyerɛɛ Obadia nie:

Yɛate asɛm a ɛfiri Awurade nkyɛn.

Wɔsomaa ɔnanmusini bi kɔɔ aman so kɔkaa sɛ,

“Monsɔre na momma yɛnkɔko ntia Edom.”

2Awurade ka kyerɛ Edom sɛ:

“Hwɛ mɛbrɛ wo ase,

mɛyɛ wo akumaa wɔ aman no mu,

na wɔabu wo animtia.

3Wayɛ ahantan adaadaa wo ho,

Wo a wote abotan ntokuro mu

na wayɛ wʼatenaeɛ wɔ mmepɔ so,

na woka kyerɛ wo ho sɛ,

‘Hwan na ɔbɛtumi ayi me asi fam?’

4Sɛ wotu kɔ ewiem sɛ akɔdeɛ,

na woyɛ wo pirebuo wɔ nsoromma ntam mpo a,

ɛhɔ na mɛba abɛtwe wo adwera fam.”

Sɛdeɛ Awurade seɛ nie.

5“Sɛ akorɔmfoɔ ba wo so a,

anaa adwotwafoɔ ba wo so anadwo a,

atoyerɛnkyɛm bɛn na ɛrento wo?

Na wɔrenwia wo nneɛma dodoɔ a wɔpɛ anaa?

Sɛ bobe abatefoɔ ba wo so a,

ɛnyɛ bobe aba kakra bi pɛ na wɔbɛgya wo anaa?

6Na wo Esau deɛ wɔbɛwia wʼademudeɛ

a wode asie na wɔayɛ wo dosodoso.

7Wɔn a wo ne wɔn wɔ nkabom nyinaa

bɛdi wo hwammɔ.

Wɔn a wʼadwene yɛ wo sɛ

wo ne wɔn te asomdwoeɛ mu no

bɛdaadaa wo adi wo so,

wɔn a wɔdi wʼaduane no asum wo afidie,

nanso, wonhunuiɛ.

8“Saa ɛda no,” Awurade na ɔseɛ,

“Merensɛe anyansafoɔ a ɛwɔ Edom anaa,

mmarima a wɔte asɛm ase

a wɔwɔ Esau mmepɔ so anaa?

9Ao Teman1.9 Teman: Teman kyerɛ Edom nyinaa sɛdeɛ Yeremia ka wɔ Yer 49.7,20. Teman asekyerɛ yɛ “anafoɔ”. Saa din yi tumi yɛ Edom a ɛyɛ anafoɔ asase. Ebinom nso kyerɛ Teman ase sɛ Tawilan a ɛda borɔfokwansin mmiɛnsa wɔ Petra apueeɛ fam. wʼakofoɔ bɛbɔ hu

ne obiara a ɔwɔ Esau bepɔ so no,

wɔbɛtwitwa mo atɔre mo ase.

10Esiane basabasayɛ a woyɛ tiaa wo nua Yakob no enti

aniwuo bɛka wo,

na wɔbɛsɛe wo koraa.

11Ɛda a wogyinaa ntentenso hwɛɛ no haa,

na ananafoɔ faa nʼahonyadeɛ kɔeɛ

na ahɔhoɔ hyɛnee ne kuro apono mu,

na wɔbɔɔ Yerusalem so ntonto no,

na wote sɛ wɔn mu baako.

12Anka ɛnsɛ sɛ wobu wo nua animtiaa

ɛberɛ a ɔwɔ asaneɛ mu,

anaa sɛ wodi ahurisie wɔ Yudafoɔ so

ɛberɛ a wɔwɔ ɔsɛeɛ mu,

na mpo wohoahoa wo ho

ɛberɛ a wɔwɔ ahohiahia mu no.

13Anka ɛnsɛ sɛ wode nsrabɔ

hyɛne me nkurɔfoɔ kuro apono no mu

wɔ wɔn amanehunu ɛda,

anka ɛnsɛ sɛ wosere wɔ ɛberɛ a

wɔwɔ ɔhaw mu.

Afei nso anka ɛnsɛ sɛ

wode wo nsa to wɔn ahodeɛ so gye

wɔ ɛberɛ a wɔwɔ amanehunu mu.

14Anka ɛnsɛ sɛ wotɛ wɔn nkwantanan soɔ

kunkumm nʼadwanefoɔ

Na woyi wɔn a aka no ma

wɔ wɔn amanehunu ɛda no mu.

15Awurade ɛda no abɛn

ama amanaman nyinaa.

Na hwɛ, Edom sɛdeɛ woyɛeɛ no

saa ara na wɔbɛyɛ woɔ.

Wo nneyɛeɛ bɛsane abɛgu wo tiriso.

16Sɛdeɛ mononom nsã wɔ me bepɔ kronkron so no,

saa ara na amanaman no nyinaa bɛkɔ so anom,

saa ara na ɛbɛkɔ so ɛda biara

na wɔbɛyɛ te sɛ deɛ wonni hɔ.

17Na ɔgyeɛ bɛba Sion bepɔ so

na ɛbɛyɛ kronkron beaeɛ,

na Yakob efie nsa

bɛsane aka nʼagyapadeɛ.

18Yakob efie bɛyɛ ogya

na Yosef efie ayɛ ogyaframa;

Esau efie deɛ ɛbɛyɛ adehunu bi

na wɔde ogya bɛto mu ahye no a

obiara renka wɔ efie hɔ.”

Deɛ Awurade seɛ nie.

19Nkurɔfoɔ a wɔfiri Negeb no

bɛtena Esau mmepɔ so,

Na wɔn a wɔfiri nkokoɔ no ase no,

bɛfa Filistia asase no,

na wɔbɛfa Efraim ne Samaria mfuo atena so,

na Benyamin nso afa Gilead.

20Nipakuo a wɔyɛ Israel atukɔfoɔ

bɛfa Kanaan asase no akɔsi Sarefat;

na atukɔfoɔ a wɔfiri Yerusalem a

wɔte Safarad no bɛfa Negeb nkuro no adi so.

21Agyefoɔ bɛkɔ Sion bepɔ so,

akɔdi Edom mmepɔ so.

Na ahennie no bɛyɛ Awurade dea!