De kritiek van Mirjam en Aäron
1Op een dag spraken Mirjam en Aäron er Mozes op aan dat hij met een Ethiopische vrouw was getrouwd. 2Zij zeiden: ‘Heeft de Here soms alleen via Mozes gesproken? Heeft Hij ook niet via ons gesproken?’ De Here hoorde dat. 3Mozes was echter de zachtmoedigste man op aarde. 4Onmiddellijk ontbood de Here Mozes, Aäron en Mirjam in de tabernakel: ‘Kom hier, jullie drieën,’ was zijn bevel. Zo stonden zij daar voor de Here. 5Toen daalde de Here neer in de wolk en stond bij de ingang van de tabernakel. ‘Aäron en Mirjam, doe een stap naar voren,’ beval Hij, zij deden een stap naar voren. 6De Here zei: ‘Luister naar wat Ik u zeg: met een profeet zou Ik alleen spreken door middel van visioenen en dromen, 7-8 maar zo spreek Ik niet met mijn dienaar Mozes. Hij is trouw in alles wat mijn huis aangaat. Ik spreek persoonlijk met hem. Hij ziet de gestalte van God! Hoe hebben jullie het gedurfd kritiek te hebben op mijn knecht Mozes?’ 9Toen richtte de toorn van de Here zich tegen hen en Hij verliet hen. 10Terwijl de wolk boven de tabernakel wegtrok, werd Mirjam plotseling helemaal wit van de melaatsheid. Toen Aäron zag wat er was gebeurd, 11riep hij smekend naar Mozes: ‘Och heer, straf ons niet voor onze zonde, het was dwaas van ons zoiets te doen. 12Laat haar toch niet zijn als een doodgeborene, van wie het vlees al half is weggerot bij de geboorte.’ 13Mozes riep naar de Here: ‘O, God, genees haar toch! Ik smeek het U!’ 14De Here zei tegen Mozes: ‘Als haar vader haar in het gezicht had gespuugd, zou zij zich dan niet zeven dagen lang schamen en haar vader niet onder ogen komen? Sluit haar zeven dagen buiten het kamp, daarna kan zij weer terugkomen.’ 15Zo werd Mirjam zeven dagen uit het kamp verstoten en het volk wachtte op het einde van die periode voordat het verder trok. 16Daarna verlieten zij Chaserot en sloegen hun kamp op in de Paran-woestijn.
Quejas de Miriam y de Aarón
1Moisés había tomado por esposa a una egipcia,12:1 egipcia. Lit. cusita. así que Miriam y Aarón empezaron a murmurar contra él por causa de ella. 2Decían: «¿Acaso no ha hablado el Señor con otro que no sea Moisés? ¿No nos ha hablado también a nosotros?» Y el Señor oyó sus murmuraciones.
3A propósito, Moisés era muy humilde, más humilde que cualquier otro sobre la tierra.
4De pronto el Señor les dijo a Moisés, Aarón y Miriam: «Salid los tres de la Tienda de reunión». Y los tres salieron. 5Entonces el Señor descendió en una columna de nube y se detuvo a la entrada de la Tienda. Llamó a Aarón y a Miriam y, cuando ambos se acercaron, 6el Señor les dijo: «Escuchad lo que voy a deciros:
»Cuando un profeta del Señor
se levanta entre vosotros,
yo le hablo en visiones
y me revelo a él en sueños.
7Pero esto no ocurre así
con mi siervo Moisés,
porque en toda mi casa
él es mi hombre de confianza.
8Con él hablo cara a cara,
claramente y sin enigmas.
Él contempla la imagen del Señor.
¿Cómo os atrevéis a murmurar
contra mi siervo Moisés?»
9Entonces la ira del Señor se encendió contra ellos, y el Señor se marchó. 10Tan pronto como la nube se apartó de la Tienda, a Miriam se le puso la piel blanca12:10 blanca. Lit. leprosa. como la nieve. Cuando Aarón se volvió hacia ella, vio que tenía una enfermedad infecciosa. 11Entonces le dijo a Moisés: «Te suplico, mi señor, que no nos tomes en cuenta este pecado que hemos cometido tan neciamente. 12No la dejes como un abortivo, que sale del vientre de su madre con el cuerpo medio deshecho».
Moisés intercede por Miriam
13Moisés le rogó al Señor: «¡Oh Dios, te ruego que la sanes!»
14El Señor le respondió a Moisés: «Si su padre le hubiera escupido el rostro, ¿no habría durado su humillación siete días? Que se le confine siete días fuera del campamento, y después de eso será readmitida».
15Así que Miriam quedó confinada siete días fuera del campamento. El pueblo no se puso en marcha hasta que ella se reintegró. 16Después el pueblo partió de Jazerot y acampó en el desierto de Parán.
