Op weg met God
1-2 Nu zei de Here tegen Mozes: ‘Maak twee trompetten van gedreven zilver. Die moeten worden gebruikt om het sein “verzamelen” en “opbreken” te blazen. 3Als op twee trompetten wordt geblazen, is dat het teken dat het hele volk zich moet verzamelen bij de ingang van de tabernakel. 4Als één trompet wordt geblazen, moeten alleen de stamhoofden zich bij u verzamelen. 5-7Er zullen verschillende trompetsignalen nodig zijn om onderscheid te maken tussen het sein “verzamelen” en “opbreken en verder trekken”. Als het vertreksignaal wordt geblazen, moeten de stammen die aan de oostkant van de tabernakel hun kamp hebben, het eerst vertrekken. Bij het volgende signaal vertrekken de stammen aan de zuidkant. 8Alleen de priesters mogen de trompet blazen. Dit is een vaste instelling die van generatie op generatie moet worden nageleefd. 9Wanneer u aankomt in het beloofde land en oorlog voert tegen uw vijanden, zal de Here u horen en u te hulp komen als u in nood alarm blaast op de trompetten. 10Gebruik de trompetten ook in tijden van blijdschap: tijdens de jaarlijkse feesten en aan het begin van elke maand om uw vreugde over de brandoffers en vredeoffers te laten blijken. God zal dan steeds weer denken aan zijn verbond met u. Want Ik ben de Here, uw God.’
11De wolk steeg op boven de tabernakel op de twintigste dag van de tweede maand van het tweede jaar na Israëls uittocht uit Egypte. 12De Israëlieten verlieten de Sinaï-woestijn en volgden de wolk naar de woestijn Paran. 13Dit was hun eerste reis sinds de Here aan Mozes de reisopdrachten had gegeven.
14Aan het hoofd van de stoet liep de stam Juda, gegroepeerd achter de stambanier, onder leiding van Nachson, de zoon van Amminadab. 15Daarachter kwamen de stam van Issachar, onder leiding van Netanel, de zoon van Suar, 16en de stam van Zebulon, geleid door Eliab, de zoon van Chelon. 17De tabernakel was afgebroken en de Gersonieten en Merarieten waren de volgende groep in de stoet. Zij droegen de tabernakel op hun schouders. 18Daarachter kwam de banier van Ruben, waar Elisur, de zoon van Sedeür zijn mensen leidde. 19De volgende stammen waren die van Simeon, onder leiding van Selumiël, de zoon van Surisaddai, 20en die van Gad, onder leiding van Eljasaf, de zoon van Deüel. 21Achter deze twee stammen liepen de Kehatieten, die de voorwerpen uit het Heilige droegen. Wanneer zij op de nieuwe kampplaats aankwamen, hadden de anderen de tabernakel al opgezet. 22Achter deze Levieten kwamen de stam van Efraïm, onder leiding van Elisama, de zoon van Ammihud, 23de stam van Manasse, onder leiding van Gamliël, de zoon van Pedasur, 24en die van Benjamin, onder leiding van Abidan, de zoon van Gidoni. 25De achterhoede van de stoet bestond uit de stam van Dan, onder leiding van Achiëzer, de zoon van Ammisaddai, 26de stam van Aser, onder leiding van Pagiël, de zoon van Ochran, 27en ten slotte de stam van Naftali, onder leiding van Achira, de zoon van Enan. 28Dat was de volgorde waarin de stammen reisden.
29Op een dag zei Mozes tegen zijn zwager Chobab, de zoon van zijn schoonvader Jetro: ‘Wij zijn nu eindelijk echt op weg naar het beloofde land. Ga toch met ons mee, er zal goed voor je gezorgd worden. Want de Here heeft Israël veel goeds beloofd.’ 30Maar zijn zwager antwoordde: ‘Nee, ik wil terug naar mijn eigen land en mijn familie.’ 31‘Blijf toch bij ons,’ drong Mozes aan, ‘want jij kent de weg in de woestijn en je zou ons goed kunnen helpen. 32Als je meegaat, kun je ook genieten van al het goede dat de Here ons gaat geven.’
33Nadat de Israëlieten bij de berg Sinaï waren opgebroken, trokken zij drie dagreizen verder. De ark ging voorop om de volgende stopplaats aan te wijzen. 34Het was dag toen zij vertrokken en de wolk ging voor hen uit toen zij zich in beweging zetten. 35Wanneer de ark werd opgenomen en verder gedragen, riep Mozes luid: ‘Sta op, Here, en sla uw vijanden uiteen, laten zij voor U op de vlucht slaan!’ 36En wanneer de ark werd neergezet, zei hij: ‘Keer terug, Here, en zegen de stammen van Israël.’
As duas trombetas de prata
1Então o Senhor disse a Moisés: 2“Faz duas cornetas de prata batida, para com elas convocares o povo para uma reunião, ou para levantarem o acampamento. 3Quando ambas as trombetas tocarem ao mesmo tempo, o povo ficará a saber que deverá juntar-se à entrada da tenda do encontro. 4Se for uma só a tocar, então é porque são só convocados os chefes das tribos para virem ter contigo.
5-7Serão também precisos toques diferentes para distinguir entre a convocação de toda a assembleia do povo e o sinal de levantar o acampamento e continuar a marcha. Quando se tratar do sinal de prosseguir a deslocação, as tribos que estão a oriente do tabernáculo serão as primeiras a partir; ao segundo sinal, seguirão as que estão a sul.
8Só aos sacerdotes é permitido tocar as cornetas. É uma ordem permanente, a ser seguida por toda as gerações vindouras.
9Quando chegarem à terra prometida e tiverem de combater, o Senhor, vosso Deus, vos ouvirá e vos salvará dos vossos inimigos, quando tocarem em sinal de alarme, com estas duas cornetas. 10Usem-nas igualmente em tempos de alegria, como por exemplo nas vossas festividades anuais, assim como no início de cada mês, para se alegrarem com os vossos holocaustos e sacrifícios de paz, como memorial para o povo de Israel da aliança que Deus fez convosco. Eu sou o Senhor, o vosso Deus.”
Os israelitas deixam o Sinai
11A nuvem ergueu-se então sobre o tabernáculo no dia 20 do segundo mês do segundo ano após a saída de Israel do Egito; 12e foi assim que os Israelitas deixaram o deserto de Sinai, seguindo a nuvem até se deter sobre o deserto de Parã. 13Esta foi a sua primeira deslocação após terem recebido as instruções que o Senhor deu a Moisés respeitantes às viagens que teriam de realizar.
14À cabeça da coluna ia a tribo de Judá, agrupada atrás do seu pendão, conduzida por Nassom, o filho de Aminadabe. 15Logo a seguir vinha a tribo de Issacar, chefiada por Netanel, filho de Zuar; 16após eles, a tribo de Zebulão, com Eliabe, filho de Helom, à frente.
17O tabernáculo fora desarmado e os homens dos grupos de Gerson e de Merari, da tribo de Levi, vinham logo a seguir na linha de marcha, transportando o tabernáculo aos ombros.
18Vinha a seguir a bandeira do campo de Rúben, com Elizur, filho de Sedeur, conduzindo o povo. 19E depois a tribo de Simeão, trazendo à cabeça Selumiel, filho de Zurisadai; 20após eles, a tribo de Gad, comandados por Eliasafe, filho de Deuel.
21Seguiam-se os coatitas, carregando os objetos que lhes competiam, do interior do santuário. Quando estes chegavam ao novo local, já os outros tinham montado a estrutura do tabernáculo.
22A seguir, na ordem da coluna, vinha a tribo de Efraim, sob a sua bandeira, conduzida por Elisama, filho de Amiude; 23e depois a tribo de Manassés, com Gamaliel, filho de Pedazur, à frente, 24e a tribo de Benjamim, conduzida por Abidã, filho de Gideoni.
25A coluna fechava com as seguintes três tribos, ordenadas assim: Dan sob a chefia de Aiezer, filho de Amisadai; 26Aser, com Pagiel, filho de Ocrã, como chefe; 27e Naftali, conduzida por Airá, filho de Enã.
28Esta era a ordem pela qual se deslocavam as tribos.
29Um dia, Moisés disse para o seu cunhado Hobabe, filho de Reuel, midianita, sogro de Moisés: “Estamos, enfim, a caminhar para a terra prometida! Vem connosco e te faremos bem. Olha que o Senhor fez promessas maravilhosas a Israel!”
30Mas ele respondeu-lhe: “Eu tenho de regressar à minha terra e à minha família.”
31“Fica connosco”, insistiu Moisés, “porque como conheces bem todos os caminhos do deserto, serias uma grande ajuda para nós. 32Já sabes, se vieres, partilharás de todas as boas coisas que o Senhor nos der e fizer.”
33E assim viajaram durante três dias, após terem deixado o monte do Senhor, levando a arca da aliança do Senhor à cabeça da coluna, para lhes mostrar o local onde deviam parar. 34Era dia quando iniciaram a marcha, com a nuvem deslocando-se à sua frente. 35Quando a arca partia, Moisés dizia:
“Levanta-te, Senhor, e dispersa os teus inimigos!
Que fujam diante de ti!”
36Assim também, quando a arca tornava a ser posta no chão, dizia:
“Volta, Senhor, para os milhares de milhares de Israel!”
