Een samenzwering tegen de Israëlieten
1Sanballat werd vreselijk kwaad toen hij hoorde dat wij de muur aan het herbouwen waren. Ja, razend was hij. Hij dreef de spot met ons en lachte ons uit, waar zijn vrienden en het Samaritaanse leger bij waren. 2‘Wat denken die Judeeërs wel dat ze aan het doen zijn? Zij kunnen er niets van,’ zei hij spottend. ‘Denken ze dat dit karwei in één dag is geklaard, dat ze daar offers kunnen brengen? Kijk eens! Zelfs die oude stenen uit het puin proberen zij opnieuw te gebruiken!’ 3Tobia, die naast hem stond, deed er nog een schepje bovenop: ‘Als er maar een vos over die muur loopt, stort hij al in!’ 4Toen bad ik: ‘O God, hoor toch hoe wij worden uitgelachen! Laat hun spot op hun eigen hoofd terechtkomen, laat hen gevangen worden weggevoerd naar een vreemd land! 5Vergeef hun hun zonde niet, maar onthoud wat zij hebben misdaan. Want zij maken U belachelijk door ons die de muur herbouwen, te bespotten.’ 6Uiteindelijk was de muur klaar tot de helft van zijn oorspronkelijke hoogte. Er was heel hard aan gewerkt.
7Sanballat, Tobia, de Arabieren, Ammonieten en Asdodieten hoorden dat het herstel van Jeruzalems muren vorderde en de bressen zich begonnen te sluiten. 8Hierdoor raakten zij buiten zichzelf van woede. Zij smeedden een samenzwering en waren van plan Jeruzalem aan te vallen en paniek te zaaien. 9Maar wij baden tot onze God en wegens het dreigend gevaar lieten wij de muren dag en nacht bewaken. 10Enkele leiders zeiden: ‘Onze werklieden zijn aan het eind van hun krachten. Het is onbegonnen werk al dat puin alléén te verwijderen!’ 11Ondertussen hadden onze vijanden het plan ons onverwacht te overvallen en te vermoorden om zo het werk te verhinderen. 12Maar telkens kwamen er Judeeërs die tussen onze vijanden woonden, bij ons en zij waarschuwden ons wel tien keer voor wat zij tegen ons van plan waren. 13Daarom plaatste ik wachtposten uit elke familie op het laagstgelegen gedeelte van het terrein achter de muur. Deze mannen waren bewapend met zwaarden, speren en bogen. 14Nadat ik de hele situatie in ogenschouw had genomen, zei ik tegen de leiders en het volk: ‘Wees niet bang! Denk aan de Here, die groot en ontzagwekkend is. Vecht voor uw volk, uw vrouw en kinderen en uw huis!’
15Onze vijanden hoorden dat wij op de hoogte waren van hun samenzwering en begrepen dat God hun plan had verijdeld. Nu konden wij allemaal weer aan de slag gaan. Iedereen ging weer terug naar zijn eigen werk. 16Vanaf dat ogenblik werkte de ene helft, terwijl de andere helft, gewapend met speren, schilden, bogen en pantsers, de wacht hield. De leiders stonden als één man achter hen die het werk uitvoerden. 17De sjouwers deden hun werk met één hand en hielden met de andere een werpspies vast. 18De bouwlieden hadden tijdens het bouwen steeds een zwaard aan hun heup hangen. En de hoornblazer bleef voortdurend bij mij om zonodig alarm te blazen. 19‘Het werkterrein is zo uitgestrekt en we zijn zo ver van elkaar bezig,’ zei ik tegen de leiders en het volk, 20‘dat u, zodra u alarm hoort blazen, snel naar mij moet komen, onze God zal Zelf voor ons strijden.’ 21Wij werkten van zonsopgang tot zonsondergang, terwijl steeds de helft van de mannen de wacht hield. 22Ik beval dat alle mensen met hun dienaren in Jeruzalem moesten overnachten. Dan konden de dienaren ʼs nachts wachtlopen en overdag werken. 23Al die tijd kwamen wij niet uit de kleren, ik niet, en mijn broeders, mijn dienaren en de wachters die bij mij waren, ook niet. Ook wij hadden onze wapens voortdurend binnen handbereik.
Gibabagan ang Pag-ayo sa Paril
1Sa dihang nabalitaan ni Sanbalat nga giayo namo ang paril, nasuko siya pag-ayo ug gibiaybiay niya kaming mga Judio. 2Atubangan sa iyang mga kauban ug sa mga sundalo sa Samaria, miingon siya, “Unsa bay ginahimo niining huyang nga mga Judio? Naghunahuna ba sila nga mapatindog nila pag-usab ang paril sa Jerusalem sa usa lang ka adlaw ug makahalad sila pag-usab? Abi tingali nilag magamit pa nila ang mga sunog ug dugmok na nga mga bato sa paril!” 3Mitubag usab si Tobia nga Amonihanon nga diha sa tapad ni Sanbalat, “Bisan ug ihalas nga iro lang ang mokatkat diha matumpag na kana!”
4Unya nagaampo ako, “O Dios namo, pamatia kami kay ginabiay-biay kami. Mahitabo unta kanila ang mga pagbiaybiay nila kanamo. Hinaut pa nga bihagon sila ngadto sa ubang dapit. 5Ayaw sila pasayloa tungod kay giinsulto ka nila4:5 giinsulto ka nila: o, giinsulto nila kami. atubangan kanamo nga nagatrabaho sa paril.”
6Napatindog namo ang katunga na sa kahabugon sa paril tungod kay ang mga tawo nagtrabaho gayod ug maayo. 7-8Apan sa dihang nabalitaan nila ni Sanbalat, Tobia, ug sa mga Arabo, taga-Ammon, ug mga taga-Ashdod nga padayon ang pagpatindog sa paril sa Jerusalem ug ang mga bangag niini natapakan na, nasuko sila pag-ayo. Nagplano silang tanan nga sulongon ang Jerusalem ug samokon kami. 9Apan nagaampo kami sa among Dios ug nagbutang ug mga guwardya adlaw ug gabii sa pagpanalipod sa among kaugalingon.
10-11Apan miingon ang mga taga-Juda, “Gikapoy na kami sa pagtrabaho ug daghan pa gayod ang mga hakotonon nga mga salin sa pagkaguba, unsaon namo pagtrabaho sa paril?”
Samtang sa laing bahin, miingon ang among mga kaaway, “Pakalitan nato silag sulong ug pamatyon, ug unya maundang ang ilang trabaho.”
12Ang mga Judio nga nagapuyo duol kanila nagpasidaan kanamo sa makadaghang higayon mahitungod sa ilang mga plano nga pagsulong. 13Busa nagbutang ako ug mga tawo sa pagguwardya sa pinakamubo ug wala pa mahuman nga mga bahin sa paril. Gipaguwardya ko sila didto nga naggrupo sumala sa ilang tagsa-tagsa ka pamilya, ug may mga armas sila nga mga espada, bangkaw, ug pana. 14Gitan-aw ko ang sitwasyon ug unya, giadtoan ko ang mga opisyal ug ang mga lumulupyo ug giingnan, “Ayaw kamo kahadlok sa mga kaaway. Hinumdomi ninyo ang makagagahom ug katingalahan nga Ginoo, ug pakiggira kamo alang sa kaluwasan sa inyong mga katagilungsod, mga anak, mga asawa, ug mga panimalay.”
15Sa dihang nabalitaan sa among mga kaaway nga nahibaloan namo ang ilang plano sa pagsulong kanamo, ug nakaamgo sila nga giguba sa Dios ang ilang plano, namalik kami sa among pagtrabaho sa paril. 16Apan gikan niadtong adlawa, katunga lang sa akong mga tawo ang nagtrabaho sa paril, kay ang katunga nagguwardya nga nagsul-ob ug mga panagang sa lawas, ug nagdalag mga bangkaw, taming, ug pana. Ang mga opisyal mitindog sa luyo sa katawhan sa Juda 17nga nagtrabaho sa paril. Ang mga tighakot ug mga materyales naghimo sa ilang trabaho sa usa nila ka kamot samtang ang pikas kamot naggunit ug armas. 18Ang matag trabahante nagtakin sa ilang espada samtang nagtrabaho. Ang tigpatingog sa budyong diha kanunay sa akong tapad.
19Giingnan ko ang mga pangulo, mga opisyal, ug ang katawhan, “Halapad ang atong ginatrabaho ug lagyo ang atong distansya sa usag usa. 20Busa kon madungog ninyo ang tingog sa budyong, magtigom kamo dinhi kanako. Ang atong Dios mao ang makiggira alang kanato.”
21Busa padayon ang among pagtrabaho gikan sa sayo sa buntag hangtod sa pagkagabii, ug ang katunga sa mga tawo nagaguwardya nga armado. 22Niadtong higayona, miingon usab ako sa mga tawo nga nagpuyo sa gawas sa Jerusalem nga sila ug ang ilang mga sulugoon kinahanglan mosulod sa siyudad kon gabii aron magguwardya, ug sa adlaw makatrabaho na usab sila. 23Ako ug ang akong mga paryente, mga tawo, ug mga guwardya dili na mag-ilis sa among mga bisti. Ug bisan moadto sa tubig dala namo ang among mga armas.
