Een maaltijd voor vierduizend mensen
1Er waren veel mensen naar Jezus komen luisteren. Toen Hij zag dat zij geen eten meer hadden, riep Hij zijn leerlingen bij Zich. 2‘Ik heb met die mensen te doen,’ zei Hij. ‘Zij zijn hier al drie dagen en hebben niets meer te eten. 3Ik kan ze zo niet naar huis laten gaan. Sommigen komen van heel ver. Ze zouden onderweg flauwvallen van de honger.’ 4‘Waar halen we hier ooit brood vandaan?’ vroegen zijn leerlingen. ‘Voor al die mensen! Hier woont immers niemand!’ 5‘Hoeveel broden hebben jullie bij je?’ vroeg Hij. 6‘Zeven,’ antwoordden zij. Hij zei dat iedereen op de grond moest gaan zitten. Daarna nam Hij de zeven broden, dankte God ervoor en brak ze in stukken. Zijn leerlingen brachten het brood naar de mensen. 7Er waren ook nog een paar visjes. Hij dankte God ervoor en zei tegen zijn leerlingen dat ze die ook aan de mensen moesten geven. 8Iedereen at tot hij genoeg had. Er bleef zelfs nog over. Zeven manden vol. 9En er waren wel zoʼn vierduizend mensen!
10Jezus stuurde de mensen naar huis. Direct daarna stapte Hij met zijn leerlingen in de boot en stak over naar Dalmanuta. 11Er kwamen Farizeeën naar Jezus toe en gingen met Hem in debat. ‘Kunt U God laten bewijzen dat Hij U heeft gestuurd?’ vroegen zij. Zij wilden Hem op de proef stellen. 12Met een diepe zucht zei Jezus: ‘Waarom wilt u een bewijs hebben? Dat krijgt u niet!’ 13Hij draaide Zich om en liet hen staan. Hij stapte in de boot en ging naar de overkant van het meer. 14Maar zijn leerlingen hadden vergeten eten te kopen. Het enige wat zij bij zich hadden, was één brood.
15Onderweg waarschuwde Hij hen: ‘Pas op voor de gist van Herodes en de Farizeeën!’ 16Zij dachten dat Hij dit zei omdat zij geen brood bij zich hadden. 17Jezus wist wel wat er in hen omging en zei: ‘Waarom maken jullie je zorgen over brood? Begrijpen jullie het dan niet? Heb je het nu nog niet door? 18Jullie hebben nu al zoveel gezien en zoveel gehoord! Het lijkt wel of het jullie niets heeft gedaan. 19Zijn jullie alweer vergeten wat er gebeurde toen Ik vijf broden uitdeelde aan die vijfduizend mensen? Hoeveel manden hadden jullie nodig om het overschot op te halen?’ ‘Twaalf,’ antwoordden zij. 20‘En toen Ik zeven broden aan die vierduizend mensen gaf? Hoeveel bleef er toen over?’ 21‘Zeven manden,’ was hun antwoord. Jezus zei: ‘Begrijpen jullie het nu nog niet?’
De genezing van een blinde man
22Ze kwamen in Betsaïda. Enkele mensen brachten een blinde man bij Jezus en vroegen of Hij hem wilde aanraken. 23Hij pakte de blinde man bij de hand en nam hem mee buiten het dorp. Hij spuugde hem in de ogen, legde zijn handen erop en vroeg: ‘Ziet u al iets?’ 24De man keek om zich heen en zei: ‘Ja, ik zie de mensen lopen. Maar, wat raar, het lijken net bomen.’ 25Jezus legde zijn handen nog eens op de ogen van de man. Hierna kon hij weer normaal zien. Hij was genezen en zag alles duidelijk. 26Jezus stuurde hem naar huis en zei: ‘Ga het dorp niet in.’
27Later gingen Jezus en zijn leerlingen naar de dorpen rondom de stad Caesarea Filippi. Onderweg vroeg Hij: ‘Wat zeggen de mensen eigenlijk van Mij? Wie ben Ik volgens hen?’ 28‘Sommigen zeggen dat U Johannes de Doper bent,’ antwoordden de leerlingen. ‘Anderen dat U Elia bent of een andere profeet.’ 29‘En jullie dan?’ vroeg Hij. ‘Wat denken jullie van Mij? Wie ben Ik?’ 30Petrus antwoordde: ‘U bent de Christus.’ Jezus zei dat zij dit aan niemand mochten vertellen. 31Hij begon hun te vertellen over de verschrikkelijke dingen die Hij, de Mensenzoon, zou moeten doormaken. Hij zei dat de verantwoordelijke oudsten, priesters en bijbelgeleerden Hem zouden veroordelen, dat men Hem zelfs zou doden en dat Hij na drie dagen weer levend zou worden. 32Omdat Hij hier ronduit met hen over sprak, nam Petrus Hem apart. ‘Zulke dingen moet U niet meer zeggen,’ zei hij. 33Jezus keerde Zich om. Met zijn gezicht naar de andere leerlingen vermaande Hij Petrus: ‘Satan, maak dat je wegkomt! Jij bekijkt de zaak van de menselijke kant en niet van Gods kant!’
34Hij riep zijn leerlingen en de vele mensen die waren toegestroomd bij Zich en zei: ‘Wie bij Mij wil horen, moet zichzelf niet belangrijk vinden. Hij moet zijn kruis opnemen en Mij volgen. 35Want wie zijn leven wil behouden, zal het verliezen. Maar wie zijn leven vanwege Mij en voor Gods plan verliest, zal het behouden. 36Wat hebt u eraan de hele wereld te winnen en uw leven te verspelen? 37Wat kan een mens geven in ruil voor zijn leven? 38Wie zich in deze tijd van ontrouw en misdaad voor Mij en mijn woorden schaamt, voor hem zal Ik, de Mensenzoon, Mij ook schamen als Ik met de heilige engelen in de heerlijkheid van mijn Vader kom.’
Насыщение четырёх тысяч человек
(Мат. 15:32-39)
1В те же дни, когда опять собралась большая толпа и у людей не было еды, Исо подозвал учеников и сказал:
2– Мне жаль этих людей, они со Мной вот уже три дня, и у них не осталось еды. 3Если Я отпущу их по домам голодными, то они в дороге ослабеют, ведь некоторые пришли издалека.
4– Как же здесь, в этой пустыне, найти достаточно хлеба, чтобы их накормить? – удивились ученики.
5– Сколько у вас лепёшек? – спросил Исо.
– Семь, – ответили ученики.
6Исо велел людям возлечь на землю. Затем Он взял семь лепёшек и, поблагодарив за них Всевышнего, стал разламывать на куски, передавая ученикам, а те раздавали хлеб народу. 7Было у них и несколько рыбок; Исо благословил их и тоже велел раздать. 8Люди ели и насытились, а когда собрали оставшиеся куски, то их набралось семь корзин. 9А было там около четырёх тысяч человек. Исо отпустил народ 10и сразу же, сев вместе с учениками в лодку, отправился в Далмануфские земли.
Религиозные вожди требуют знамения с неба
(Мат. 16:1-4)
11К Исо подошли блюстители Закона и стали с Ним спорить. Они хотели испытать Его и требовали от Него знамения с неба. 12Исо глубоко вздохнул и спросил:
– Почему это поколение ищет знамения? Говорю вам истину, ему не будет дано никакого знамения.
13И, оставив их, Он снова сел в лодку и отправился на другую сторону озера.
Предостережение от ложных учений
(Мат. 16:5-12)
14Ученики забыли взять с собой хлеба, и в лодке у них была всего одна лепёшка. 15А Исо предостерегал их:
– Смотрите, берегитесь закваски блюстителей Закона и закваски Ирода8:15 Это Ирод Антипа (см. сноску на 6:14)..
16Ученики стали рассуждать между собой:
– Он говорит это потому, что у нас нет хлеба.
17Зная, о чём они говорят, Исо сказал:
– Почему вы рассуждаете о том, что у вас нет хлеба? Неужели вы всё ещё не сознаёте и не понимаете? Неужели сердца ваши совсем закрыты? 18У вас есть глаза, и вы не видите? Есть уши, и вы не слышите?8:18 См. Иер. 5:21; Езек. 12:2. Неужели вы не помните? 19Когда Я разделил пять лепёшек на пять тысяч человек, сколько полных корзин остатков вы набрали?
– Двенадцать, – ответили ученики.
20– А когда семь лепёшек на четыре тысячи, сколько полных корзин остатков вы набрали?
– Семь, – ответили те.
21– Так неужели вы всё ещё не понимаете? – сказал Исо.
Исо Масех возвращает зрение слепому
22Когда они пришли в Вифсаиду, к Исо привели слепого и попросили прикоснуться к нему. 23Исо взял слепого за руку, вывел из селения, плюнул ему на глаза и, возложив на него руки, спросил:
– Видишь что-нибудь?
24Тот посмотрел вокруг и сказал:
– Вижу людей: словно двигаются деревья.
25Исо ещё раз приложил руки к его глазам, и он исцелился, зрение вернулось к нему, и он стал видеть всё чётко и ясно. 26Исо отправил его домой, сказав:
– Смотри, в селение не заходи.
Петрус признаёт Исо Масехом
(Мат. 16:13-16, 20; Лк. 9:18-21)
27Исо с учениками пошёл в селения, прилегающие к Кесарии Филипповой. По дороге Исо спросил их:
– За кого принимают Меня люди?
28Ученики ответили:
– За пророка Яхьё, другие же говорят, что Ты пророк Ильёс, а третьи – один из других пророков.
29– А вы кем считаете Меня? – спросил их Исо.
Петрус ответил:
– Ты – обещанный Масех8:29 Масех (переводится как «Помазанник») – праведный Царь и Освободитель, Спаситель, обещанный Всевышним ещё в Тавроте, Забуре и Книге Пророков..
30Но Исо велел им никому не говорить о Нём.
Исо Масех впервые говорит о Своей смерти и воскресении
(Мат. 16:21-23; Лк. 9:22)
31И Он начал учить их, что Ниспосланному как Человек предстоит много пострадать и быть отвергнутым старейшинами, главными священнослужителями и учителями Таврота, что Он будет убит, но через три дня воскреснет. 32Он прямо говорил об этом. Тогда Петрус отвёл Его в сторону и стал возражать. 33Исо же, обернувшись и посмотрев на учеников, строго сказал Петрусу:
– Прочь от Меня, сатана! Ты рассуждаешь по-человечески, не понимая того, что хочет Всевышний.
Цена следования за Исо Масехом
(Мат. 16:24-28; Лк. 9:23-27)
34Подозвав народ и Своих учеников, Исо сказал им:
– Если кто желает быть Моим последователем, пусть отречётся от самого себя, возьмёт свой крест8:34 Во времена Исо человека, приговорённого к распятию, заставляли нести к месту его казни крест, к которому он будет прибит. Поэтому Исо говорит здесь о том, что условием следования за Ним должна стать готовность человека принять на этом пути страдания и даже смерть. и последует за Мной. 35Потому что тот, кто хочет сберечь свою жизнь, потеряет её, а кто потеряет свою жизнь ради Меня и Радостной Вести, тот спасёт её. 36Ведь что пользы человеку приобрести весь мир, если при этом он повредит своей душе? 37И что человек может дать в обмен за свою душу? 38Кто постыдится Меня и Моих слов перед этим грешным и неверным Всевышнему поколением, того постыдится и Ниспосланный как Человек, когда придёт в славе Своего Отца со святыми ангелами.
