Lastering van Gods naam wordt gestraft
1-2 Opnieuw gaf de Here Mozes de opdracht: ‘Zeg het volk Israël dat het zuivere geperste olijfolie bij u brengt, zodat één lamp van de gouden kandelaar voortdurend kan blijven branden. 3-4 Elke ochtend en avond zal Aäron de gouden kandelaar die in de tabernakel staat voor het gordijn van het Heilige der Heiligen, van olie voorzien. Het zal een eeuwige vlam zijn voor de Here, van generatie op generatie.
5-8Elke sabbat zal de hogepriester twaalf toonbroden in twee rijen op de gouden tafel leggen die daar voor de Here staat. Die broden zullen worden gebakken van fijn meel, vier viertiende liter per brood. Op elke rij broden zal pure wierook worden gestrooid. Dit zal een gedenkoffer zijn, gebracht met vuur, als herdenking van het eeuwige verbond met het volk Israël. 9Het brood zal door Aäron en zijn zonen worden gegeten op een heilige plaats. Want dit zijn brandoffers voor de Here volgens een eeuwige wet van God, zij zijn allerheiligst.’
10Op een dag raakte een jongeman, wiens moeder Israëlitische en vader Egyptenaar was, in het kamp in gevecht met een van de mannen van Israël. 11Tijdens het gevecht lasterde de zoon van de Egyptenaar de naam van God en hij werd voor Mozes gebracht om te worden berecht. Zijn moeder heette Selomit, zij was de dochter van Dibri, uit de stam Dan. 12De jongeman werd gevangen gezet in afwachting van Gods beslissing over hem. 13-14 De Here zei tegen Mozes: ‘Breng hem buiten het kamp en laten allen die hem hebben horen lasteren, hun handen op zijn hoofd leggen, daarna zullen alle aanwezigen hem stenigen. 15-16 Vertel de Israëlieten dat ieder die God lastert, voor zijn zonde moet boeten: hij moet sterven. Alle aanwezigen zullen hem stenigen. Deze wet geldt zowel voor de buitenlander als voor de Israëliet die de naam van de Here lastert. Hij moet sterven. 17Ook alle moordenaars moeten ter dood worden gebracht. 18Maar ieder die een dier doodt, moet dat vergoeden. 19De straf op het toebrengen van lichamelijk letsel is dat de dader hetzelfde letsel wordt toegebracht, 20breuk om breuk, oog om oog, tand om tand. Wat iemand een ander aandoet, zal ook hem worden aangedaan. 21Wie een beest doodt, moet het vergoeden en wie een mens doodt, moet ter dood worden gebracht. 22U zult dezelfde wet hanteren voor de buitenlander en de geboren Israëliet, want Ik ben de Here, uw God.’
23Dus brachten zij de jongeman buiten het kamp en stenigden hem daar tot hij dood was, zoals de Here het Mozes had opgedragen.
Масло для светильника
(Исх. 27:20-21)
1Вечный сказал Мусе:
2– Вели исраильтянам принести тебе чистое оливковое масло для освещения, чтобы в светильниках можно было постоянно поддерживать огонь. 3Пусть Харун заправляет светильники, что в шатре встречи вне завесы, которая скрывает сундук с соглашением, чтобы они постоянно горели перед Вечным с вечера до утра. Это установление для грядущих поколений будет вечным. 4Лампады на светильнике из чистого золота24:4 Или: «на чистом светильнике». нужно всегда заправлять перед Вечным.
Священный хлеб
5– Возьми лучшую муку и испеки двенадцать хлебов, каждый из трёх килограммов муки. 6Выложи их в два ряда, по шесть в каждом, на стол из чистого золота24:6 Или: «на чистом столе». перед Вечным. 7На каждый ряд положи чистое благовоние, чтобы оно было при хлебе как памятная часть, как огненная жертва Вечному. 8Этот хлеб нужно класть перед Вечным всегда, суббота за субботой, от лица исраильтян по вечному соглашению. 9Он принадлежит Харуну и его сыновьям. Пусть они едят его в святом месте, потому что это великая святыня, их постоянная доля в огненных жертвах Вечному.
Наказание оскорбляющему Аллаха
10Сын исраильтянки и египтянина вышел с исраильтянами, и между ним и исраильтянином в лагере случилась драка. 11Бранясь, сын исраильтянки оскорблял имя Вечного, и его привели к Мусе. (Его мать зовут Шеломит, дочь данитянина Диври.) 12Его заключили под стражу до тех пор, пока не откроется о нём воля Вечного.
13Вечный сказал Мусе:
14– Выведи человека, оскорбившего Аллаха, за лагерь. Пусть те, кто слышал его, положат руки ему на голову, и пусть общество забьёт его камнями. 15Скажи исраильтянам: «Тот, кто проклянёт своего Бога, подлежит наказанию. 16Любой, кто станет оскорблять имя Вечного, будет предан смерти. Общество забьёт его камнями. Поселенец или уроженец страны, если он станет оскорблять имя Вечного, будет предан смерти.
17Тот, кто убьёт человека, должен быть предан смерти. 18Тот, кто убьёт чужую скотину, должен возместить животным за животное. 19Если кто-то нанесёт своему ближнему увечье, то сделанное им нужно сделать ему самому: 20перелом за перелом, глаз за глаз, зуб за зуб. Как он изувечил другого, так пусть изувечат и его. 21Убивший животное должен возместить, но убивший человека должен быть предан смерти. 22И для поселенца, и для уроженца страны пусть у вас будет один закон. Я – Вечный, ваш Бог».
23Муса приказал исраильтянам, и они вывели человека, оскорбившего Аллаха, за лагерь и забили камнями. Исраильтяне сделали так, как повелел Мусе Вечный.
