Nadab en Abihu worden gestraft
1Maar Nadab en Abihu, de zonen van Aäron, deden vuur dat niet afkomstig was van het altaar in hun vuurpannen, legden daar reukwerk op en offerden dat aan de Here. Dit was in strijd met wat Hij hun had opgedragen. 2En vuur dat van de aanwezigheid van de Here kwam, doodde hen. 3Toen zei Mozes tegen Aäron: ‘Dit is wat de Here bedoelde toen Hij zei: “Voor wie in mijn nabijheid zijn, zal Ik de Heilige God zijn en voor de ogen van het hele volk zal Ik Mij verheerlijken.” ’ Aäron kon geen woord uitbrengen. 4Toen riep Mozes Misaël en Elsafan, de zonen van Uzziël, de oom van Aäron, bij zich en zei tegen hen: ‘Haal de lichamen voor de tabernakel weg en breng ze buiten het kamp.’ 5Zij gingen naar de tabernakel om de lichamen weg te halen en ze brachten deze in hun mantels buiten het kamp, zoals Mozes had gezegd.
6Toen zei Mozes tegen Aäron en zijn zonen Eleazar en Itamar: ‘Laat niet merken dat je rouwt, laat jullie haar niet loshangen en scheur je kleren niet. Anders zal God jullie ook doden en het hele volk straffen. De rest van het volk mag om Nadab en Abihu rouwen, vanwege het vreselijke vuur waarmee de Here hen heeft gedood. 7Jullie moeten op het terrein van de tabernakel blijven op straffe van de dood, want de zalfolie van de Here ligt op jullie.’ En zij deden wat Mozes hun had opgedragen.
8De Here zei tegen Aäron: ‘Drink nooit wijn of andere sterke drank voordat u de tabernakel binnengaat, anders zult u sterven. 9-11Dit geldt ook voor uw zonen en uw hele nageslacht, van generatie op generatie, want u moet kunnen onderscheiden wat heilig en onheilig is, wat rein en onrein is en het volk onderwijzen in de wetten die Ik, de Here, door Mozes heb gegeven.’
12Toen zei Mozes tegen Aäron en zijn twee overgebleven zonen, Eleazar en Itamar: ‘Neem het spijsoffer dat is overgebleven van de brandoffers van de Here en eet het, ongezuurd, naast het altaar op. Dit offer is allerheiligst, 13daarom moeten jullie het op een heilige plaats in de voorhof opeten. Het behoort aan jou en je zonen als een deel van de brandoffers van de Here, zó is het mij opgedragen.
14Maar de borst en de rechterschenkel die door het omhoog te heffen aan de Here zijn aangeboden, mogen op elke heilige plaats worden gegeten. Dat behoort jou, je zonen en je dochters toe als voedsel. Het is jullie deel van de vredeoffers van het volk Israël. 15Het volk moet de rechterschenkel die apart was gelegd, samen met de borst die tegelijk werd geofferd met de op het altaar verbrande stukken vet, aan de Here tonen door het omhoog te heffen. Daarna zullen ze aan jou en je gezin toebehoren. Dit is een opdracht van de Here.’
16Mozes zocht overal naar de bok van het zondoffer en ontdekte dat hij was verbrand! Hij werd erg boos op Eleazar en Itamar, de overgebleven zonen van Aäron. 17‘Waarom hebben jullie het zondoffer niet in het heiligdom opgegeten? Het was allerheiligst en God heeft het jullie gegeven om de schuld van het volk weg te nemen en verzoening over hun zonden te doen voor de ogen van de Here,’ zei hij boos. 18‘Omdat het bloed van het offer het heiligdom niet binnen was gebracht, hadden jullie het juist daar moeten eten, zoals ik jullie had opgedragen!’ 19Maar Aäron was het niet met Mozes eens. ‘Zij offerden hun zondoffer en brandoffer voor de Here,’ zei hij, ‘maar zou het goed zijn geweest in de ogen van de Here, als ik op een dag als deze van het zondoffer had gegeten?’ 20Toen Mozes hem aanhoorde, was hij het met hem eens.
Смерть Надава и Авиуда, нарушивших правила жертвоприношения
1Сыновья Харуна Надав и Авиуд взяли сосуды, положили в них тлеющие угли, добавили благовоний и принесли Вечному чуждый огонь10:1 Священнослужители должны были использовать уголь от жертвенника для жертвы всесожжения, чтобы жечь благовония (см. 16:12), но, вероятно, сыновья Харуна использовали «чуждый» огонь из другого источника. Также возможно, что сыновья Харуна были пьяны, потому что, согласно 9 стиху, Вечный тут же предупреждает священнослужителей не пить вина и пива., чего Он им не велел. 2Тогда Вечный послал огонь, который сжёг их, и они погибли перед Вечным. 3Тогда Муса сказал Харуну:
– Это то, о чём Вечный говорил:
«Среди приближающихся ко Мне Я явлю Свою святость;
на глазах у всего народа Я прославлюсь».
Харун промолчал.
4Муса позвал Мисаила и Элцафана, сыновей Узиила, дяди Харуна, и сказал им:
– Подойдите и вынесите ваших родственников за лагерь, подальше от святилища.
5Они подошли и, взяв их за рубашки, вынесли за лагерь, как приказал Муса.
6Муса сказал Харуну и его сыновьям Элеазару и Итамару:
– Не оплакивайте их, распуская волосы10:6 Или: «обнажая голову». и разрывая на себе одежду, иначе вы умрёте, а Вечный разгневается на весь народ. Но ваши сородичи, весь народ Исраила, могут оплакивать тех, кого Вечный испепелил. 7Не уходите от входа в шатёр встречи, иначе вы умрёте, ведь на вас помазание Вечного.
Они исполнили то, что сказал Муса.
Обязанности священнослужителей
8Вечный сказал Харуну:
9– Ты и твои сыновья не должны пить вино или другие алкогольные напитки, когда входите в шатёр встречи, иначе вы умрёте. Это вечное установление для грядущих поколений. 10Различайте между священным и несвященным, между чистым и нечистым 11и учите исраильтян установлениям, которые Вечный дал через Мусу.
12Муса сказал Харуну и его оставшимся сыновьям Элеазару и Итамару:
– Возьмите хлебное приношение, которое осталось из огненных жертв Вечному, и ешьте его, приготовленное без закваски, возле жертвенника, потому что это великая святыня. 13Ешьте его на святом месте, потому что оно – ваша доля и доля ваших сыновей в огненных жертвах Вечному; мне было так велено. 14Ты, твои сыновья и дочери можете есть грудину потрясания и бедро возношения. Ешьте их на чистом месте; они даны тебе и твоим детям как доля в жертвах примирения, приносимых исраильтянами. 15Бедро возношения и грудину потрясания следует приносить с жиром огненных жертв, чтобы их потрясали перед Вечным как приношение потрясания. Это будет постоянной долей тебе и твоим детям, как повелел Вечный.
16Когда Муса спросил о козле жертвы за грех и узнал, что его уже сожгли, он разгневался на Элеазара и Итамара, оставшихся сыновей Харуна. Он спросил:
17– Почему вы не ели жертву за грех на святом месте? Это великая святыня; она была дана вам, чтобы вы сняли вину народа, очистив его перед Вечным. 18Раз её кровь не внесли в святилище, вы должны были съесть жертву на святом месте, как я велел.
19Харун ответил Мусе:
– Сегодня они принесли жертву за грех и всесожжение Вечному, и всё же со мной случилось такое! Неужели Вечному было бы угодно, если бы я сегодня съел приношение за грех?
20Услышав это, Муса согласился.
