Jona weigert Gods opdracht uit te voeren
1De Here zei tegen Jona, de zoon van Amittai:
2Ga naar de grote stad Ninevé en geef haar inwoners namens Mij de volgende boodschap: ‘De Here zegt: Ik waarschuw u, want Ik kan uw slechtheid niet langer verdragen!’
3Maar Jona wilde niet. Hij ging naar de havenstad Jaffa waar hij een schip vond met de stad Tarsis als bestemming. Hij betaalde voor zijn overtocht, ging aan boord en vluchtte zo voor de Here.
4Terwijl het schip voortzeilde, joeg de Here echter een harde wind over de zee. Er ontstond een storm waardoor het schip dreigde te vergaan. 5In hun doodsangst riepen de bemanningsleden hun goden te hulp en gooiden de lading overboord om het schip lichter te maken. Terwijl dit gebeurde, lag Jona te slapen in het scheepsruim. 6De kapitein van het schip kwam naar beneden, wekte hem en zei: ‘Ligt u op een moment als dit te slapen? Vooruit, sta op. Roep uw god te hulp. Misschien zal hij genadig zijn en ons leven redden!’ 7De bemanning overlegde en besloot te loten om erachter te komen wie de goden had beledigd en dus de schuld had van deze verschrikkelijke storm. Jona bleek de schuldige te zijn. 8‘Wat hebt u uitgehaald,’ vroegen zij hem, ‘dat wij in deze vreselijke storm terechtkomen? Wie bent u? Wat doet u hier? Uit welk land komt u?’ 9-10 Hij zei: ‘Ik ben een Hebreeër en ik geloof in de Eeuwige, de God van de hemel, die de hemel, de aarde en de zee heeft gemaakt.’ Daarna vertelde hij hun dat hij op de vlucht was voor de Here. De angst sloeg de mannen om het hart toen zij dat hoorden. ‘Waarom hebt u dat gedaan?,’ riepen zij. 11‘Wat moeten wij met u doen om een eind te maken aan deze storm?’ Want de zee werd steeds dreigender. 12‘Gooi mij maar overboord,’ zei hij, ‘dan zal de zee weer tot rust komen. Want ik weet dat deze storm míjn schuld is.’
13Zij spanden zich nog meer in om het schip naar de wal te roeien, maar het lukte niet. Zij konden niet tegen de storm op. 14Toen schreeuwden zij in gebed tot de Here: ‘Here,’ smeekten zij, ‘laat ons toch niet sterven om de zonde van deze man en stel ons niet verantwoordelijk voor zijn dood, want het is niet onze schuld, U hebt naar uw eigen inzicht gehandeld.’ 15Toen pakten zij Jona en gooiden hem overboord in het woest kolkende water, en de storm ging liggen! 16De mannen werden vervuld met een diep ontzag voor de Here, zij brachten Hem offers en zwoeren Hem te zullen dienen. 17De Here had echter gezorgd voor een grote vis, die Jona inslikte. Jona bleef drie dagen en drie nachten in die vis.
Wala Nagtuman si Jonas sa Dios
1Karon, naghambal ang Ginoo kay Jonas nga anak ni Amitai. Siling niya, 2“Magkadto ka gilayon sa Nineve, ang dako nga siyudad, kag paandami ang mga tawo didto, tungod nakaabot na sa akon ang ila kalautan.” 3Pero naglakat gilayon si Jonas agod magpalagyo sa Ginoo1:3 magpalagyo sa Ginoo: siguro ang buot silingon, magpalagyo sa pagtawag sang Ginoo sa iya; ukon, magpalagyo sa Israel nga sa diin nagapuyo ang Ginoo sa iya templo. sa Tarshish. Nagdulhog siya sa Jopa kag nakakita siya didto sang barko nga mabiyahe pa-Tarshish. Gani nagbayad siya sang pamasahe kag nagsakay sa barko upod sa mga tripulante agod magpalagyo sa Ginoo.
4Sang nagapanakayon na sila, nagpadala ang Ginoo sang mabaskog nga hangin sa dagat, kag nagbagyo sing mabaskog hasta nga daw maguba na ang barko. 5Gani hinadlukan ang mga tripulante, kag ang kada isa sa ila nagpangayo sang bulig sa ila mga dios. Ginhaboy nila ang ila mga kargaminto sa dagat agod magmag-an ang barko.
Si Jonas iya nakapanaog na sadto sa idalom nga parte sang barko kag naghigda didto hasta nga natulugan siya sing mahamuok. 6Karon, nagkadto sa iya ang kapitan sang barko kag nagsiling, “Ano ka imo nga nagatulog ka pa! Bangon, kag magpangayo bulig sa imo dios! Basi pa lang maluoy siya sa aton, kag buligan niya kita agod indi kita mapatay.”
7Karon, naghambalanay ang mga tripulante, “Dali magabot-gabot kita agod mahibaluan ta kon sin-o ang kabangdanan sang sini nga kalamidad nga nag-abot sa aton.” Gani naggabot-gabot sila, kag ang nagabutan amo ang ngalan ni Jonas. 8Dayon nagsiling sila sa iya, “Palihog sugiri kami kon sin-o gid bala ang kabangdanan sang sini nga kalamidad nga nag-abot sa aton, kag kon ano ang imo trabaho kag kon sa diin ka naghalin. Sugiri man kami kon ano ang imo nasyon kag rasa.” 9Nagsabat si Jonas, “Hebreo ako kag nagasimba ako sa Ginoo, ang Dios sang langit1:9 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan. nga naghimo sang dagat kag sang duta.” 10Gani hinadlukan gid ang mga tripulante tungod kay ginsugid na sa ila nga daan ni Jonas nga nagpalagyo siya sa Ginoo. Nagsiling sila sa iya, “Indi maayo ang ginhimo mo.”
11Sang nagamadlos na gid, nagsiling ang mga tripulante kay Jonas, “Ano ang himuon namon sa imo agod magkalma ang dagat kag indi na makaperwisyo sa amon?” 12Nagsabat siya sa ila, “Hakwata ninyo ako kag ihulog sa dagat, kag dayon magakalma ang dagat kag indi na ini makaperwisyo sa inyo. Kay nahibaluan ko nga ako ang kabangdanan kon ngaa nag-abot ining mabaskog nga bagyo sa inyo.” 13Wala nila ginsunod si Jonas, sa baylo, nagpamugsay sila pabalik sa higad. Pero binudlayan sila kay nagamadlos na gid tapat. 14Gani nagpanawag sila sa Ginoo. Siling nila, “O Ginoo, nagapakitluoy kami sa imo, indi kami pagpatya tungod sa amon pagahimuon kay Jonas. Indi kami pagsukta sa amon pagpatay sa iya nga wala pa man namon masiguro nga nakasala siya matuod. Pero nahibaluan namon nga ining nagakalatabo suno sa imo pagbuot.” 15Gani ginhakwat nila si Jonas kag ginhulog sa dagat, kag nagkalma ang mabaskog nga balod. 16Tungod sini nga hitabo, dako gid ang pagtahod sang mga tawo sa Ginoo. Gani naghalad sila sa iya kag nagpromisa nga magapadayon sila sa pagsimba kag paghalad sa iya.
17Nagpadala ang Ginoo sang dako nga isda sa pagtulon kay Jonas. Gani gintulon siya sang isda, kag didto siya sa tiyan sini sa sulod sang tatlo ka adlaw kag tatlo ka gab-i.
