Elihu wijst op Gods wonderen
1Vervolg van het betoog van Elihu:
‘Daarom ben ik vervuld van ontzag.
2Luister goed naar de donder van zijn stem.
3Hij rolt langs de hemel en de bliksemschichten schieten naar alle kanten van de aarde.
4Zij worden gevolgd door het onophoudelijke dreunen van de donder, de ontzagwekkende stem van zijn majesteit.
5Zijn stem klinkt op een geweldige manier door in de donder. Wij kunnen de omvang van zijn macht niet bevatten.
6Want Hij geeft sneeuw en regen opdracht om op de aarde te vallen.
7Dan ligt al het menselijke werk stil, zodat men overal zijn macht kan zien.
8De wilde dieren verbergen zich tussen de rotsen of in hun holen.
9De storm komt op vanuit het zuiden en vanuit het noorden komt de kou.
10God blaast over de rivieren en zelfs de grootste wateroppervlaktes bevriezen.
11Hij laadt de wolken met waterdamp en uit diezelfde wolken komt zijn bliksem.
12Hij stuurt de bliksemschichten met zijn hand en overal op aarde doen zij wat Hij beveelt.
13Hij stuurt de wolken als straf of—in zijn liefdevolle goedheid—als bemoediging voor de mensen.
14Luister, Job, sta stil en kijk naar de machtige wonderen van God!
15Weet u hoe God de wolken in de hand houdt en hoe Hij de bliksem daaruit tevoorschijn laat schieten?
16Begrijpt u hoe de wolken zo volmaakt kunnen zweven? Het is het wonderlijke werk van de Alwetende.
17Weet u waarom u het warm krijgt wanneer de wind uit het zuiden komt en het zulk rustig weer is?
18Kunt u zoals Hij de hemelkoepel maken, die zo hard is als een gegoten spiegel?
19-20 Als u denkt dat u zoveel weet, leer ons dan hoe wij tot God kunnen naderen. Want wij kunnen daar niet achter komen! Zouden wij Hem zo kunnen mededelen dat ik Hem wil spreken? Wil een mens levend worden opgeslokt?
21Want net zo min als wij in de zon kunnen kijken wanneer de wind alle wolken uit de lucht heeft weggedreven,
22zo min kunnen wij het oog richten op de ontzagwekkende majesteit van God, als Hij Zich vanuit de hemel over ons uitstort, gehuld in zijn duizelingwekkende pracht.
23Wij kunnen ons geen voorstelling maken van de macht van de Almachtige. Hij is zo rechtvaardig en goed dat Hij niemand zal onderdrukken.
24Geen wonder dat mensen overal ter wereld ontzag voor Hem hebben! Want zelfs de meest wijze man ter aarde maakt totaal geen indruk op Hem!’
La grandeur de l’œuvre de Dieu
1A ce spectacle mon cœur tremble
et il bat à tout rompre.
2Ecoutez, écoutez ╵le fracas de sa voix,
et tous ces grondements ╵qui sortent de sa bouche
3et vont rouler ╵dans toute l’étendue du ciel.
Et ses éclairs atteignent ╵les confins de la terre.
4Puis une voix rugit : ╵il fait tonner ╵sa voix majestueuse,
il ne retient plus ses éclairs ╵lorsqu’on entend sa voix.
5Oui, sa voix tonne ╵de façon extraordinaire,
il fait de grandes choses ╵dépassant notre entendement.
6Car il dit à la neige ╵de tomber sur la terre,
et il commande aux pluies, ╵même aux pluies torrentielles.
7Il paralyse ainsi ╵l’activité humaine,
afin que tous les hommes sachent ╵que c’est bien là son œuvre.
8Les animaux eux-mêmes ╵se terrent dans leurs gîtes
et ils s’abritent ╵au fond de leurs tanières.
9Des profondeurs australes ╵surgit un ouragan,
et des vents d’aquilon ╵amènent la froidure.
10Sous le souffle de Dieu, ╵l’eau se transforme en glace,
les étendues liquides ╵se figent en un bloc.
11Il charge les nuages ╵d’humidité,
et répand ses éclairs ╵à travers les nuées.
12Sa main les fait tourbillonner, ╵tournoyer selon ses desseins,
afin qu’ils exécutent ╵tout ce qu’il leur commande
sur la face du monde.
13S’agit-il de frapper ╵la terre du bâton
ou de lui témoigner ╵de la bonté ? ╵Ce sont eux qu’il délègue.
14Ecoute cela, Job,
arrête-toi, et réfléchis ╵aux merveilles de Dieu.
15Sais-tu comment ╵Dieu contrôle ces choses,
comment il fait jaillir ╵l’éclair de ses nuages ?
16Sais-tu comment les nues ╵conservent l’équilibre ?
Ce sont là les merveilles ╵de celui dont la science ╵atteint la perfection.
17Toi dont les habits sont trop chauds,
lorsque languit la terre ╵sous le vent du midi,
18peux-tu aider Dieu à étendre ╵la voûte des nuées
et la rendre solide ╵pareille à un miroir ╵coulé dans le métal37.18 Dans Dt 28.23, le ciel de bronze (nous dirions : de plomb) représente une canicule très forte. ?
19Pourrais-tu nous faire savoir ╵ce que nous lui dirons ?
Nous ne pourrons argumenter : ╵tout est obscur pour nous.
20Quand je prends la parole, ╵doit-on l’en avertir ?
Faut-il qu’on le mette au courant ╵pour qu’il soit informé ?
21Soudain disparaît la lumière, ╵cachée par les nuages,
mais, dès qu’un vent se lève, ╵ceux-ci sont balayés.
22Du septentrion vient ╵une lueur dorée,
autour de Dieu rayonne ╵un éclat redoutable.
23Il est le Tout-Puissant, ╵nous ne pouvons l’atteindre.
Il est grand en puissance
ainsi qu’en équité ;
pleinement juste, ╵il n’opprime personne37.23 Autre traduction : il n’opprime pas celui qui est pleinement juste..
24Voilà pourquoi les hommes ╵doivent le craindre,
mais lui ne tient pas compte ╵de ceux qui se croient sages.
