Elihu geeft zijn mening
1De drie mannen wilden Job geen antwoord meer geven, omdat hij bleef volhouden dat hij onschuldig was. 2Toen werd Elihu, de zoon van de Buziet Baracheël uit de familie van Ram, kwaad omdat Job volhield dat hij onschuldig was tegenover God. 3Maar hij was ook boos op de drie vrienden van Job die hem wel hadden veroordeeld, maar zijn argumenten niet konden weerleggen. 4Elihu had nog niets gezegd omdat de drie anderen ouder waren dan hij.
5Maar toen hij zag dat zij geen antwoord meer wisten te geven, nam hij met een boos gezicht het woord en zei:
6‘Ik ben jong en u bent oud, daarom heb ik mij stilgehouden en heb ik u niet durven zeggen wat ik ervan denk.
7Want ik dacht: laat de ouderen eerst aan het woord, zij zullen zeker ook wijzer zijn.
8-9 Maar als het om wijsheid gaat, telt niet alleen de leeftijd mee. Het gaat eerder om de geest van de mens, de adem van de Almachtige. Hij geeft hem immers inzicht?
10Luister daarom naar mij, ik wil u ook mijn mening geven.
11-12 Ik heb een tijdje gewacht en ondertussen geluisterd naar wat u te zeggen had, maar geen van uw argumenten heeft Job ervan overtuigd dat hij een zondaar is.
13En zeg nu niet dat alleen God en niet de mens hem van zijn zonde kan overtuigen.
14Job heeft met mij niet geredetwist en ik wil uw argumenten laten voor wat zij zijn.
15U zit daar volkomen perplex en weet geen antwoord meer.
16Moet ik mij dan stil blijven houden als u er het zwijgen toe doet?
17Nee, ook ik zal mijn mening geven.
18Ik kan mij namelijk nauwelijks meer stilhouden, mijn geest spoort me aan om te spreken.
19Ik voel mij als een wijnzak zonder aftapkraan die bijna op barsten staat.
20Ik moet mijn hart luchten, dus laat ik mijn antwoorden geven.
21-22 Ik zal proberen voor niemand partij te kiezen, ik zal ook niemand vleien, want als ik dat zou doen, zou God mijn Schepper mij zonder meer wegvagen.’
Eliú
1Então esses três homens pararam de responder a Jó, pois este se julgava justo. 2Mas Eliú, filho de Baraquel, de Buz, da família de Rão, indignou-se muito contra Jó, porque este se justificava diante de Deus. 3Também se indignou contra os três amigos, pois não encontraram meios de refutar Jó, e mesmo assim o tinham condenado.32.3 Uma antiga tradução de escribas hebreus diz Jó, e assim haviam condenado a Deus. 4Eliú tinha ficado esperando para falar a Jó porque eles eram mais velhos que ele. 5Mas, quando viu que os três não tinham mais nada a dizer, indignou-se.
6Então Eliú, filho de Baraquel, de Buz, falou:
“Eu sou jovem, vocês têm idade.
Por isso tive receio e não ousei dizer a vocês o que sei.
7Os que têm idade é que devem falar, pensava eu,
os anos avançados é que devem ensinar sabedoria.
8Mas é o espírito32.8 Ou Espírito; também no versículo 18. dentro do homem que lhe dá entendimento;
o sopro do Todo-poderoso.
9Não são só os mais velhos32.9 Ou muitos; ou ainda grandes, os sábios,
não são só os de idade que entendem o que é certo.
10“Por isso digo: Escutem-me;
também vou dizer o que sei.
11Enquanto vocês estavam falando, esperei;
fiquei ouvindo os seus arrazoados;
enquanto vocês estavam procurando palavras,
12escutei suas palavras com toda atenção.
Mas nenhum de vocês demonstrou que Jó está errado.
Nenhum de vocês respondeu aos seus argumentos.
13Não digam: ‘Encontramos a sabedoria;
que Deus o refute, não o homem’.
14Só que não foi contra mim que Jó dirigiu as suas palavras,
e não vou responder a ele com os argumentos de vocês.
15“Vejam, eles estão consternados e não têm mais o que dizer;
as palavras lhes fugiram.
16Devo aguardar,
agora que estão calados e sem resposta?
17Também vou dar a minha opinião,
também vou dizer o que sei,
18pois não me faltam palavras,
e dentro de mim o espírito me impulsiona.
19Por dentro estou como vinho arrolhado,
como odres novos prestes a romper.
20Tenho que falar; isso me aliviará.
Tenho que abrir os lábios e responder.
21Não serei parcial com ninguém
e a ninguém bajularei,
22porque não sou bom em bajular;
se fosse, o meu Criador em breve me levaria.
