Job 29 – HTB & VCB

Het Boek

Job 29:1-25

Job kijkt terug op het verleden

1Job vervolgde:

2‘Och, was het nog maar zoals vroeger, toen God mij beschermde,

3toen Hij de weg voor mij verlichtte en ik veilig door het donker kon lopen.

4Ja, zoals in mijn jongere jaren, toen in mijn huis de vertrouwelijke omgang met God voelbaar was,

5toen de Almachtige nog dicht bij mij was en ik mijn kinderen om mij heen had,

6toen mijn zaken goed liepen en er room in overvloed was en de rots stromen olijfolie voor mij opleverde!

7In die tijd liep ik nog naar de stadspoort en nam daar mijn plaats in tussen de gerespecteerde leiders.

8De jongeren zagen mij en deden een stap opzij en zelfs de ouderen gingen uit eerbied voor mij staan.

9Vooraanstaande mensen zwegen wanneer ik sprak en namen aan wat ik zei.

10Zelfs de hoogste ambtenaren in de stad bewaarden het stilzwijgen.

11Allen luisterden graag naar wat ik zei. Ieder die mij zag, sprak goed van mij.

12Want ik hielp als eerlijke rechter de armen in hun nood en de vaderloze kinderen, die verder niemand hadden om hen te helpen.

13Ik werd gezegend door de stervenden die ik terzijde stond, weduwen maakte ik weer blij.

14Alles wat ik deed, was oprecht en eerlijk, want ik hulde mij in rechtvaardigheid!

15Ik diende als ogen voor de blinde en als voeten voor de verlamde.

16Ik was als een vader voor de armen en ik kwam op voor de rechten van vreemdelingen.

17Ik sloeg de slagtanden van goddeloze onderdrukkers uit en dwong hen hun slachtoffers met rust te laten.

18Ik dacht: “Ik sterf vast en zeker een rustige dood in mijn eigen vertrouwde omgeving, na een lang en goed leven.

19De dauw zal de hele nacht op mijn takken liggen en ze voorzien van water.

20Steeds opnieuw zal men mij lof toezwaaien en steeds weer zal ik nieuwe energie ontvangen om met gemak mijn boog te spannen.”

21Iedereen luisterde naar mij en stelde prijs op mijn advies. Als ik sprak, zweeg iedereen vol verwachting.

22Als ik was uitgesproken, zeiden zij niets meer, want mijn woorden bevredigden hen.

23Zij verlangden naar mijn uitspraken, zoals mensen in de droge tijd naar regen verlangen. Met open mond vingen zij mijn woorden op als waren die een lenteregen.

24Als zij de moed lieten zakken, lachte ik hen toe en dat gaf hun weer nieuwe moed. Mijn opgewektheid betekende veel voor hen.

25Ik gaf richting aan hun leven en trad onder hen op als leider, als een koning die zijn leger bevelen geeft en als iemand die de rouwenden troost.’

Vietnamese Contemporary Bible

Gióp 29:1-25

Gióp Nói về Ơn Phước Ngày Trước

1Gióp tiếp lời:

2“Ước gì tôi được trở về những ngày tháng trước,

khi Đức Chúa Trời còn chăm sóc tôi,

3khi ngọn đèn Chúa còn soi sáng trên đầu tôi

và tôi bước đi an toàn trong tối tăm.

4Khi tôi còn tráng kiện29:4 Ctd trong ngày gặt hái

tình bạn của Đức Chúa Trời thân thiết trong nhà tôi.29:4 Nt trại

5Khi Đấng Toàn Năng còn ở với tôi,

và con cái quây quần bên tôi.

6Khi lối tôi đi ngập kem sữa,

và đá tuôn ra suối dầu ô-liu cho tôi.

7Thời ấy, khi tôi ra cổng thành

và chọn ngồi giữa những lãnh đạo danh dự.

8Người trẻ tuổi đứng sang một bên khi thấy tôi,

còn người lớn tuổi đứng lên chào đón.

9Các hoàng tử đứng lên im tiếng,

và lấy tay che miệng lại.

10Các quan chức cao của thành đứng yên lặng,

giữ lưỡi mình trong kính trọng.

11Ai nghe tôi nói đều khen ngợi,

Ai thấy tôi đều nói tốt cho tôi.

12Vì tôi giải cứu người nghèo khổ khi họ cần đến,

và trẻ mồ côi cần nơi nương tựa.

13Những người đang hấp hối cũng chúc tụng tôi.

Và người góa bụa nhờ tôi mà tâm hồn ca hát.

14Mọi thứ tôi làm là chân thật.

Tôi mặc lấy công chính như áo,

và công lý như khăn quấn trên đầu tôi.

15Tôi là mắt cho người mù

và chân cho người què

16Tôi là cha của người nghèo khó,

và tra xét hoàn cảnh cho khách lạ.

17Tôi bẻ nanh vuốt bọn gian manh vô đạo

và rứt các nạn nhân ra khỏi răng chúng nó.

18Tôi tự bảo: ‘Chắc tôi sẽ được chết trong nhà tôi,

khi những ngày của tôi đã nhiều như cát.

19Vì tôi như rễ sẽ ăn ra cho đến dòng nước,

cả đêm sương đọng trên cành lá tôi.

20Vinh quang tôi sẽ mãi sáng chói trong tôi,

và sức mạnh tôi tiếp tục mới mẻ.’

21Mọi người lắng tai nghe ý kiến tôi.

Họ im lặng nghe tôi khuyên nhủ.

22Sau khi tôi nói, họ không còn gì để thêm,

vì lời tôi nói làm hài lòng họ.

23Họ mong tôi nói như người ta đợi mưa.

Họ uống lời tôi như uống nước mưa xuân.

24Khi họ nản lòng tôi cười với họ.

Mặt tôi rạng rỡ làm khích lệ họ.

25Như một thủ lãnh, tôi chỉ dẫn điều họ phải làm.

Tôi sống như nhà vua giữa đạo binh mình

và an ủi những ai sầu khổ.”