De reactie van Elifaz
1Elifaz sprak voor de derde maal tegen Job:
2‘Kan een gewone sterveling God van dienst zijn? Zelfs de meest wijze mens kan dat niet.
3Doet het de Almachtige ook maar enig plezier als jij rechtvaardig bent? Maakt het Hem iets uit of jij zonder zonden bent?
4Straft Hij je soms omdat je zo gelovig bent?
5Natuurlijk niet! Hij doet dat omdat je zo slecht bent! Je zonden zijn onmetelijk!
6Je moet bijvoorbeeld ten onrechte een onderpand hebben geëist van noodlijdende vrienden, ja, je moet mensen letterlijk en figuurlijk hebben uitgekleed.
7Je moet de dorstigen water en de hongerigen brood hebben geweigerd,
8terwijl je een vooraanstaand man was, een geëerd landeigenaar!
9Je stuurde weduwen weg zonder hen te helpen en hebt wezen van hun rechten beroofd.
10-11 Daarom ben je nu omringd door valstrikken en word je geplaagd door onverwachte gevaren, duisternis en aanstormende rampen.
12God is zo machtig, Hij woont hoger dan de hemelen, hoger dan de sterren.
13Maar dan zeg jij: “Daarom kan Hij niet zien wat ik doe. Hoe kan Hij door de dikke duisternis heen iets beoordelen?
14Want Hij is omringd door zware wolken, zodat Hij ons niet kan zien. Hij is ver boven ons verheven en wandelt door de hemelse zalen.”
15-16 Besef je niet dat degenen die de oude paden van de zonde bewandelen, in hun jeugd worden weggerukt en dat het fundament van hun leven wordt weggespoeld?
17Want zij zeiden tegen God: “Laat ons met rust, God! Wat kunt U nu voor ons doen?”
18Maar tegelijkertijd vergaten zij dat Hij hun woningen met allerlei goede dingen had gevuld. Daarom moet ik niets hebben van de houding van de goddelozen.
19De rechtvaardigen zullen er getuige van zijn dat zij worden vernietigd, de onschuldigen zullen de goddelozen uitlachen en zeggen:
20“Kijk, onze vijanden en hun welvaart worden vernietigd door het vuur!” Houd op met God tegen te spreken! Word het met Hem eens, dan zul je uiteindelijk rust krijgen!
21Zijn welwillendheid zal je omringen, als je maar wilt toegeven dat je het bij het verkeerde eind had.
22Luister naar zijn woorden en berg die op in je hart.
23Als je terugkeert naar God en het verkeerde uit je leven wegdoet, zul je in ere worden hersteld.
24Als je je geldzucht opzijzet en je goud weggooit,
25zal de Almachtige Zelf je goudschat worden, Hij zal je zuiverste zilver zijn!
26Dan zul je je weer verheugen in de Here en opzien naar God.
27Je zult tot Hem bidden en Hij zal naar jou luisteren. Al je beloften aan Hem zul je nakomen.
28Wat je ook maar wenst, zal gebeuren! En hemels licht zal schijnen op de weg die voor je ligt.
29Wanneer mensen worden vernederd en jij zegt: “Help hen overeind,” dan zal Hij de vernederden redden
30en zelfs jou zal Hij verlossen wegens je reine handen.’
Elifaz’ tredje tale til Job
1Elifaz gav straks svar på tiltale:
2„Hvad gavn har Gud af et menneske?
Hvad kan de kloge gøre for ham?
3Hvad ville det gavne den Almægtige,
hvis du var uskyldig og fejlfri?
4Straffer han dig måske for din fromhed?
Ville han dømme dig, hvis du var uskyldig?
5Nej, det må være på grund af din ondskab.
Du må have begået utallige synder.
6Måske du udnyttede en ven, som lånte penge af dig?
Måske tog du alle hans ejendele i pant?
7Måske du nægtede den tørstende vand
eller undlod at give den sultende mad?
8Selv om du var umådelig rig
og havde stor magt og indflydelse,
9afslog du måske at hjælpe enker i nød
og tog håbet fra forældreløse børn?
10Det må være derfor, du er fanget i en fælde
og nu må svede angstens sved.
11Derfor er du fange i et mørkt hul
og sidder i problemer til halsen.
12Bor Gud ikke i den højeste himmel?
Se på stjernerne og erkend hans storhed.
13Alligevel siger du: ‚Hvad ved Gud?
Han kan ikke se gennem de tætte skyer.
14Når han vandrer rundt på himmelbuen,
skjuler skyerne os for hans blik.’
15Er du på vej tilbage til de gamle traditioner,
som nogle af vores ugudelige forfædre fulgte?
16Husk på, at de blev revet bort i utide,
og deres livsgrundlag smuldrede under dem.
17De sagde til den almægtige Gud:
‚Lad os være i fred! Hvad kan du gøre for os!’
18Og dog var det ham, der gav dem velstand!
Men sådan vil jeg ikke tænke.
19De retskafne glæder sig, når de onde bliver straffet,
de uskyldige jubler og siger:
20‚Nu er det ude med vores fjender!
Alt, hvad de ejede, gik op i røg!’
21Slut nu fred med Gud,
lad dig forsone med ham,
så du igen kan blive lykkelig.
22Hør på ham, når han vejleder dig,
og ret dig efter, hvad han siger.
23Vend dog om til Gud og ydmyg dig,
gør op med enhver synd i dit liv.
24Opgiv din pengegriskhed,
skaf dig af med dit dyrebare guld,
25så den Almægtige selv bliver dit guld,
så du værdsætter ham mere end alt dit sølv.
26Så vil du kunne glæde dig over ham
og se ham frimodigt i øjnene.
27Så hører han dig, når du beder,
og du kan takke ham for, at svaret kommer.
28Hvad end du tager dig for, vil lykkes for dig,
og du kan se frem til lysere tider.
29De stolte og hovmodige piller han ned,
men de ydmyge giver han oprejsning.
30Gud redder den uskyldige.
Rens dig selv, så du kan blive reddet.”22,29-30 De to vers er ret uforståelige i grundteksten. Måske kan de oversættes som: Når folk har problemer, og du beder Gud om at hjælpe dem, vil han også redde dem. Han er parat til at hjælpe de uskyldige, og din retskaffenhed kan være med til at redde dem.
