De reactie van Zofar
1Zofar uit Naäma zei:
2‘Ik zal snel reageren, want ik ben geschokt.
3Je beledigt mij met je verwijt en mijn verstand zegt me dat ik daarop moet antwoorden.
4-5 Je weet toch dat sinds de mens voor het eerst op aarde verscheen, de blijdschap en de vreugde van de goddelozen een kort leven zijn beschoren?
6Ook al reikt de trots van de goddeloze zo hoog als de hemelen en loopt hij met zijn neus in de lucht,
7toch zal hij voor eeuwig omkomen en worden weggeworpen zoals zijn uitwerpselen. Zij die hem kenden, zullen zich afvragen waar hij is gebleven.
8Als een droom zal hij vervagen, als een visioen plotseling verdwijnen.
9Niemand zal hem ooit terugzien. In zijn woonplaats zullen ze hem zelfs niet eens missen.
10Zijn kinderen moeten bedelen bij de armen, omdat hij zijn rijkdom is kwijtgeraakt.
11Al zit de jeugdige levenskracht nog in zijn botten, die verdwijnt samen met hem in het stof.
12Hij geniet van zijn goddeloosheid, die hij langzaam in zijn mond laat smelten,
13er zacht op zuigend, bang dat de smaak zal verdwijnen.
14Maar het voedsel dat hij heeft gegeten, wordt als slangengif in zijn ingewanden.
15Hij zal de rijkdom die hij opslokte, weer moeten uitbraken. God laat niet toe dat hij het binnenhoudt.
16Het is een levensgevaarlijk vergif voor hem geworden.
17Hij zal geen plezier hebben van de dingen die hij heeft gestolen en niet genieten van de stromen olie, honing en room.
18Zijn inspanningen zullen niet worden beloond, aan de winst van zijn handel zal hij geen plezier beleven.
19Want hij heeft de armen onderdrukt en hun huizen in beslag genomen, waarop hij geen recht had.
20Omdat hij van binnen geen rust kent, helpen al zijn schatten hem uiteindelijk niets.
21Maar als er niets meer is om te stelen, komt een einde aan zijn welvaart.
22Te midden van zijn overvloed zal hij in moeilijkheden raken en zal het toppunt van ellende hem in het verderf storten.
23Terwijl hij nog bezig is zijn buik te vullen, zal Gods toorn al op hem neerkomen.
24Hij zal wegvluchten, maar een pijl zal zijn rug doorboren.
25De pijl wordt uit zijn lichaam getrokken en de scherpe punt komt uit zijn gal. De angsten van de dood overvallen hem.
26Zijn schatten zullen verloren gaan in de diepste duisternis. Een laaiend vuur zal zowel hem als zijn goederen verslinden en alles verteren wat hij nog over had.
27De hemelen zullen zijn zonden openbaar maken en de aarde zal tegen hem getuigen.
28Zijn rijkdom zal op de dag van Gods toorn in een vloedgolf wegspoelen.
29Dat is Gods bestemming voor de goddeloze, de erfenis die God hem geeft.’
Zofar: Unrecht Gut gedeiht nicht!
1Nun fiel ihm Zofar aus Naama ins Wort:
2»Jetzt muss ich dir etwas sagen, Hiob!
Ich kann nicht länger warten!
3Dein Gerede beleidigt mich,
doch ich bin klug genug,
dir die passende Antwort zu geben!
4-5Seit Urzeiten,
seit Gott den Menschen auf die Erde setzte,
gilt dieses eine Gesetz:
Die Freude des Gottlosen ist nicht von Dauer;
sein Glück währt nur für kurze Zeit!
Weißt du das nicht?
6Steigt er auch in seinem Stolz bis in den Himmel auf
und reicht er mit dem Kopf bis an die Wolken,
7wird er doch für immer vergehen,
genauso wie sein eigener Kot.
Wer diesen Menschen kannte, wird sich fragen:
›Wo ist er nur geblieben?‹
8-9Er wird spurlos verschwinden wie ein Traum,
verfliegen wie ein flüchtiger Gedanke;
wo er wohnte, wird ihn keiner mehr erblicken.
10Seine Söhne werden bei den Armen betteln gehen,
weil er sein Hab und Gut zurückerstatten musste.
11Noch strotzt er vor Kraft,
doch bald wird er im Staube liegen.
12-13Böses tun ist ihm ein Vergnügen, ein Leckerbissen,
den er sich auf der Zunge zergehen lässt,
den er lange im Mund behält,
um den Geschmack nicht zu verlieren.
14Doch sobald er ihn verzehrt hat,
wird der Leckerbissen zu Schlangengift.
15Das unrechte Gut, das er verschlingt,
muss er wieder erbrechen, weil Gott ihn dazu zwingt!
16Was er so gierig in sich aufsaugt,
stellt sich als Schlangengift heraus;
ein Biss der Viper bringt ihn um.
17Er wird nicht im Überfluss leben;
Ströme von Milch und Honig fließen nicht für ihn.
18Was er sich mühevoll erworben hat,
muss er zurückgeben;
er darf es nicht genießen,
an seinem großen Gewinn kann er sich niemals freuen.
19Denn er unterdrückt und beraubt die Armen;
Häuser, die er selbst nicht baute, reißt er an sich.
20Seine Habgier, sie kennt keine Grenzen,
doch mit seinen Schätzen wird er nicht entkommen!
21Nichts ist seiner Fressgier je entgangen,
doch wird sein Wohlstand nur von kurzer Dauer sein.
22Auf der Höhe seiner Macht wird ihm angst und bange,
das Unglück trifft ihn mit voller Wucht.
23Soll er sich doch den Bauch vollschlagen!
Irgendwann kommt Gottes Zorn auf ihn herab;
er lässt seine Schläge auf ihn niederregnen.
24Wenn er dann um sein Leben läuft,
weil er dem Schwert entkommen will,
wird ihn einer mit dem Bogen niederstrecken.
25Der Bogenschütze zielt auf ihn und schießt:
Ein Pfeil durchbohrt sein Herz
und tritt am Rücken wieder aus;
so stirbt er, voller Angst.
26Seine angehäuften Schätze hat Gott fürs Unglück aufbewahrt;
ein Feuer wird sie verzehren,
das nicht von Menschenhand entzündet wurde.
Und wer in seinem Zelt noch überlebt,
dem wird es schlecht ergehen.
27Der Himmel wird seine ganze Schuld enthüllen
und die Erde gegen ihn als Zeuge auftreten.
28Was er im Laufe seines Lebens erworben hat,
wird in nichts zerrinnen,
wenn Gott in seinem Zorn Gericht hält.
29Wer sich Gott widersetzt,
hat dieses Ende verdient.
Dieses unheilvolle Erbe hat Gott ihm zugedacht.«
