De ziekte van Job
1De engelen verschenen opnieuw voor de Here en Satan was er ook weer bij. 2‘Waar komt u nu vandaan?’ wilde de Here van Satan weten. ‘Ik heb een tocht over de aarde gemaakt,’ was Satans antwoord. 3‘En, hebt u nu op mijn dienaar Job gelet?’ vroeg de Here. ‘Hij is een voortreffelijk man, hij heeft ontzag voor God en gaat het verkeerde uit de weg. Hij heeft zijn geloof in Mij behouden, ondanks dat u Mij overhaalde u toe te staan hem zonder reden kwaad te doen.’ 4-5 ‘Zijn eigen huid is hem het meeste waard,’ vond Satan. ‘Een mens zal alles doen om zijn leven te redden. Laat hem maar eens goed ziek worden, dan vervloekt hij U midden in uw gezicht!’ 6‘Doe met hem wat u wilt,’ antwoordde de Here, ‘maar laat hem in leven.’
7Satan verliet de Here en trof Job met vreselijke zweren. Van top tot teen zat hij onder. 8Job pakte een potscherf om zich mee te krabben en ging buiten de poort midden in het stof en vuil zitten. 9Zijn vrouw zei tegen hem: ‘Blijf je nog steeds zo gelovig, ondanks alles wat je moet meemaken? Vervloek God toch en sterf!’ 10Maar hij antwoordde: ‘Dat is dom gepraat. Verwachten wij alleen maar goede dingen uit de hand van God en nooit tegenslag of moeilijke dingen?’ Ondanks al deze tegenslagen kwam er geen verkeerd woord over Jobs lippen.
11Toen drie vrienden van Job hoorden van het leed dat hem getroffen had, spraken zij af naar hem toe te gaan om hem te troosten en te bemoedigen. Het waren Elifaz uit Teman, Bildad uit Suach en Zofar uit Naäma. 12Job was zo veranderd dat zij hem van een afstand nauwelijks herkenden. Luid huilend scheurden zij hun kleren en gooiden stof in de lucht om hun verslagenheid kenbaar te maken. 13Zeven dagen en nachten zaten zij zwijgend bij hem op de grond. Niemand zei iets, want zij beseften dat zijn verdriet zo groot was dat woorden tekortschoten.
1On another day angels came to the Lord. Satan also came to him along with them. 2The Lord said to Satan, “Where have you come from?”
Satan answered, “From traveling all around the earth. I’ve been going from one end of it to the other.”
3Then the Lord said to Satan, “Have you thought about my servant Job? There isn’t anyone on earth like him. He is honest. He does what is right. He has respect for God and avoids evil. You tried to turn me against him. You wanted me to destroy him without any reason. But he still continues to be faithful.”
4Satan replied, “A man will give everything he has to save himself. So Job is willing to give up the lives of his family to save his own life. 5But now reach out your hand and strike his flesh and bones. Then I’m sure he will speak evil things against you. In fact, he’ll do it right in front of you.”
6The Lord said to Satan, “All right. I am handing him over to you. But you must spare his life.”
7Then Satan left the Lord and went on his way. He sent painful sores on Job. They covered him from the bottom of his feet to the top of his head. 8He got part of a broken pot. He used it to scrape his skin. He did it while he was sitting in ashes.
9His wife said to him, “Are you still continuing to be faithful to the Lord? Speak evil things against him and die!”
10Job replied, “You are talking like a foolish woman. We accept good things from God. So we should also accept trouble when he sends it.”
In spite of everything, Job didn’t say anything that was sinful.
11Job had three friends named Eliphaz the Temanite, Bildad the Shuhite, and Zophar the Naamathite. They heard about all the troubles that had come to Job. So they started out from their homes. They had agreed to meet together. They wanted to go and show their concern for Job. They wanted to comfort him. 12When they got closer to where he lived, they could see him. But they could hardly recognize him. They began to weep out loud. They tore their robes and sprinkled dust on their heads. 13Then they sat down on the ground with him for seven days and seven nights. No one said a word to him. That’s because they saw how much he was suffering.
