Het antwoord van Bildad
1Opnieuw antwoordde Bildad:
2‘Hoe lang wil je dit woordenspel nog volhouden? Spreek toch eens verstandig als je wilt dat wij antwoord geven!
3Beschouw je ons soms als vee dat te stom is om te kunnen praten en denken?
4Denk je dat de aarde beeft, omdat jij jezelf verscheurt in je toorn? Moet voor jou de wereld veranderd worden, moeten de bergen voor jou opzij gaan?
5Toch blijft het waar dat de goddelozen snel aan hun einde komen en dat hun licht wordt gedoofd en hun vlam geblust.
6In elk huis waar de goddeloosheid heerst, zal het donker worden.
7De zelfbewuste stap van de goddeloze mens verslapt en hij zal het slachtoffer worden van zijn eigen plannen.
8-9 Hij trapt in de val en zit muurvast. Rovers overvallen hem.
10Op elk pad dat hij kiest, ligt een valstrik voor hem klaar.
11Hij heeft een goede reden om bang te zijn, talloze gevaren liggen overal op de loer.
12Rampen overvallen hem wanneer hij zwak is.
13Het onheil vreet aan zijn huid, de dood zal hem verslinden.
14Hij zal uit zijn veilige huis worden weggesleurd en weggevoerd naar de koning der verschrikkingen.
15Zijn huis zal verdwijnen onder een vurige laag zwavel.
16Zijn wortels drogen op in de grond en zijn takken sterven af.
17Elke herinnering aan zijn aardse bestaan zal verdwijnen, niemand van zijn landgenoten zal zich hem herinneren.
18Hij zal vanuit het licht de duisternis worden ingedreven en uit de wereld worden weggejaagd.
19Hij heeft geen kinderen, geen afstammelingen onder zijn volk, geen enkele overlevende op de plaats waar hij eens woonde.
20Uit alle streken zullen zij beven van angst als zij zien welk lot hem treft.
21Ja, dat gebeurt met zondaars, met mensen die God de rug toekeren!’
Bildad
1Then Bildad the Shuhite replied:
2‘When will you end these speeches?
Be sensible, and then we can talk.
3Why are we regarded as cattle
and considered stupid in your sight?
4You who tear yourself to pieces in your anger,
is the earth to be abandoned for your sake?
Or must the rocks be moved from their place?
5‘The lamp of a wicked man is snuffed out;
the flame of his fire stops burning.
6The light in his tent becomes dark;
the lamp beside him goes out.
7The vigour of his step is weakened;
his own schemes throw him down.
8His feet thrust him into a net;
he wanders into its mesh.
9A trap seizes him by the heel;
a snare holds him fast.
10A noose is hidden for him on the ground;
a trap lies in his path.
11Terrors startle him on every side
and dog his every step.
12Calamity is hungry for him;
disaster is ready for him when he falls.
13It eats away parts of his skin;
death’s firstborn devours his limbs.
14He is torn from the security of his tent
and marched off to the king of terrors.
15Fire resides18:15 Or Nothing he had remains in his tent;
burning sulphur is scattered over his dwelling.
16His roots dry up below
and his branches wither above.
17The memory of him perishes from the earth;
he has no name in the land.
18He is driven from light into the realm of darkness
and is banished from the world.
19He has no offspring or descendants among his people,
no survivor where once he lived.
20People of the west are appalled at his fate;
those of the east are seized with horror.
21Surely such is the dwelling of an evil man;
such is the place of one who does not know God.’
