Job 17 – HTB & JCB

Het Boek

Job 17:1-16

De gebrokenheid van Job

1‘Mijn geest is gebroken en ik ben meer dood dan levend, het graf staat al voor mij open.

2Spotzieke lieden omringen mij en waar ik ook kijk, zie ik hen die mij beledigen.

3-4 Zal dan niemand mijn onschuld bij God bevestigen? Maar U, mijn God, hebt er toch voor gezorgd dat zij dit niet begrijpen. Och, laat hen niet triomferen!

5Als iemand zich laat omkopen om zijn vrienden aan te klagen, zullen zijn kinderen blind door het leven gaan.

6Hij heeft mij tot mikpunt van openlijke spot gemaakt, de mensen spugen mij in het gezicht.

7Mijn ogen zijn dof van het huilen en ik ben nog maar een schim van wie ik vroeger was.

8Oprechte mensen staan verbaasd als zij mij zien en de onschuldige keert zich tegen de goddeloze.

9De rechtvaardigen laten zich niet van de goede weg afbrengen, de mensen met reine harten worden steeds sterker.

10Maar jullie kunnen mij beter met rust laten, want ik zie onder jullie geen wijs mens.

11Mijn goede dagen behoren tot het verleden. Mijn verwachtingen zijn niet uitgekomen. Mijn hartenwensen zijn in rook opgegaan.

12Zij maken van de nacht een dag en zeggen wanneer het donker is: “Het wordt zo weer licht.” Zo verdraaien zij de waarheid.

13-14 Als ik sterf, ga ik de duisternis in. Het graf is mijn woonplaats. De ontbinding is mijn vader en de wormen mijn moeder en zuster.

15Waar is mijn hoop dan gebleven? Kan iemand nog enige hoop voor mij ontdekken?

16Nee, mijn hoop en mijn verwachtingen gaan met mij het graf in. Samen zullen wij in het stof rusten.’

Japanese Contemporary Bible

ヨブ 記 17:1-16

17

1私の病は重く、死の一歩手前です。

墓は口を開いて私を迎えます。

2あざける者が私を取り巻き、

右を見ても左を見ても、彼らの姿が目につきます。

3-4私の潔白を証明してくれる者は、

どこにもいないのでしょうか。

ああ神よ、だれも私を理解しないよう仕向けたのは、

あなたです。

だから、お願いします。

彼らが勝ち誇らないようにしてください。

5わいろをもらって友人を告発するような者の

子どもたちは、目が衰えて見えなくなる。

6神は私を物笑いの種にした。

人々は私の顔につばを吐く。

7あまりの情けなさに、目は涙にかすむ。

今の私は昔の影にすぎない。

8公正な人がいたら、私を見て驚くだろう。

しかし最後には、潔白な人は不信心な者の先頭に立つ。

9正しい人は躍進を続け、

心のきよい人はいっそう力を増し加える。

10みんな、頼むから帰ってくれないか。

だれも、理解できていないのだ。

11私の古き良き時代は終わった。

希望は失せ、夢は破れた。

12夜を昼、昼を夜だと人は言う。

とんでもない錯覚だ。

13-14死ねば、暗闇の中に入り、

墓をわが父と言い、うじ虫をわが母、わが姉妹と呼ぶ。

15そうなったら、私の望みはどうなるのだ。

だれが、望みを見つけてくれるのか。

16それは、私とともに墓に下る。

ちりの中で共に憩うようになるのだ。」