Het antwoord van Elifaz
1Op deze uitspraken antwoordde Elifaz:
2‘Je wordt beschouwd als een wijs man, maar je spreekt alleen maar nietszeggende woorden. Je bent gewoon een druktemaker!
3Het is niet goed zo te spreken, zulke woorden hebben geen enkele waarde.
4-5 Je vertekent de ware toewijding aan God en hebt geen ontzag voor Hem. Jouw zonden vertellen je mond wat hij moet zeggen. Je spreekt met de tong van een listig man.
6Daardoor veroordeel jij jezelf en niet ik, de woorden die je spreekt, getuigen tegen je.
7-8 Ben jij soms de eerste mens, werd jij geboren voordat de heuvels werden geschapen? Ken je de verborgen beslissingen van God? Heb jij soms de wijsheid in pacht?
9Weet je meer dan wij? Begrijp je meer dan wij kunnen begrijpen?
10Aan onze kant staan wijze bejaarde mannen die zelfs ouder zijn dan je vader.
11Is Gods troost niet genoeg voor jou? Zijn zijn woorden niet vriendelijk tegen jou gesproken?
12Waarom laat je je meeslepen door je zondige hart en vlammen je ogen zo?
13Je keert je tegen God en beschuldigt Hem in het wilde weg!
14Welk mens op aarde kan zo rein en rechtvaardig zijn als jij zegt?
15Als God zelfs de engelen niet volledig vertrouwt en zelfs de hemelen in zijn ogen niet volkomen rein zijn,
16waar blijft de mens dan met zijn verdorvenheid en zondigheid? De mens, die de zonde drinkt of het water is.
17-19Luister, ik zal je verklaren wat ik heb gezien en wat bevestigd wordt door de ervaringen van wijze mannen, die dit kregen overgeleverd van hun vaders (onze voorouders, die als enigen het land kregen toegewezen):
20een goddeloos mens heeft zijn hele leven met moeilijkheden te kampen. De geweldpleger heeft slechts enkele jaren de tijd.
21Hij wordt geplaagd door angstaanjagende geruchten en wanneer hij eindelijk rust heeft gevonden, wordt hij aangevallen door rovers.
22Hij gelooft niet dat hij nog ooit de duisternis kan ontvluchten en leeft voortdurend met de angst dat hij wordt vermoord.
23-24 Hij dwaalt rond, bedelend om voedsel. Zijn leven wordt beheerst door voortdurende angst, spanningen en vertwijfeling. Zijn vijanden overwinnen hem als een koning die klaarstaat voor de strijd.
25-26 Gewapend met zijn zwaarbeslagen schild balt hij zijn vuist tegen God. Hij daagt de Almachtige uit en valt Hem koppig aan.
27-28 Hoewel deze mens er vet en opgeblazen uitziet, zal hij in verwoeste steden moeten wonen, in verlaten huizen die tot puin zijn vervallen.
29Hij zal niet rijk blijven en er niet in slagen zijn bezittingen uit te breiden.
30Nee, hij zal voor altijd in duisternis leven en de adem van God zal hem vernietigen, de vlammen zullen alles wat hij heeft, verteren.
31Laat hij niet langer vertrouwen op zinloze bezigheden en zichzelf niet meer voor de gek houden, want zinloosheid zal zijn enige beloning zijn.
32Vroeger dan hij denkt, zal dit werkelijkheid worden. Spoedig zal de volle nutteloosheid ervan tot hem doordringen. Want alles waarop hij vertrouwde, zal vergaan.
33Hij zal lijken op een onvruchtbare wijnstok en op een olijfboom zonder bloesem.
34Want de plannen van de goddelozen zijn onvruchtbaar, Gods vuur verteert de huizen van de omkopers.
35Het enige dat zij ter wereld brengen, is zonde en hun innerlijk brengt alleen bedrog voort.’
Deuxième discours d’Éliphaz
Les méchants sont punis
1Eliphaz de Témân prit la parole et dit :
2Est-il digne d’un sage ╵de répliquer par un savoir ╵qui n’est rien que du vent,
de se remplir le ventre ╵d’un sirocco aride15.2 Vent brûlant venant du désert (27.21 ; 38.24 ; Gn 41.6 ; Jr 4.11) qui n’apporte ni rafraîchissement ni pluie fertilisante mais brûle tout sur son passage. ?
3Va-t-il argumenter ╵à coups de mots futiles,
avec de longs discours ╵qui ne servent à rien ?
4Voilà que toi, ╵tu réduis à néant ╵la crainte due à Dieu,
et tu rends inutile ╵toute réflexion devant Dieu.
5C’est ton iniquité ╵qui inspire ta bouche,
et tu as adopté ╵la langue des rusés.
6C’est donc ta propre bouche ╵qui te condamnera, ╵ce ne sera pas moi.
Ce sont tes propres lèvres ╵qui déposeront contre toi.
7Es-tu le premier homme ╵qui soit né ici-bas ?
Aurais-tu vu le jour ╵bien avant les collines ?
8Aurais-tu entendu ╵ce qui s’est dit ╵dans le conseil de Dieu ?
Aurais-tu confisqué ╵pour toi seul la sagesse ?
9En fait, que sais-tu donc ╵que nous ne sachions pas ?
Qu’as-tu bien pu comprendre ╵qui nous ait échappé ?
10Il y a aussi parmi nous ╵des anciens, des vieillards
plus âgés que ton père !
11Tiens-tu pour peu de chose ╵le réconfort que Dieu t’apporte
et les paroles modérées ╵qui te sont adressées ?
12Où t’emporte ton cœur ?
A quoi font allusion ╵ces clignements des yeux ?
13Comment peux-tu oser ╵t’irriter contre Dieu,
et laisser échapper ╵tous ces propos ?
14Comment un être humain ╵pourrait-il être pur ?
Et comment l’être ╵né d’une femme ╵pourrait-il être juste ?
15Or, même à ses saints anges15.15 Voir 5.1 et note. ╵Dieu ne fait pas confiance,
le ciel n’est pas pur à ses yeux.
16Combien moins l’être détestable, ╵cet homme corrompu
qui commet l’injustice ╵comme il boirait de l’eau !
17Je vais t’instruire : écoute-moi !
Je vais te raconter ╵ce que j’ai découvert,
18l’enseignement des sages ╵qu’ils tenaient de leurs pères
qu’ils ont transmis sans rien cacher.
19A eux seuls, le pays ╵avait été donné,
et aucun étranger ╵n’était encore passé parmi eux.
20Tous les jours de sa vie, ╵le méchant connaît le tourment,
tout au long des années ╵réservées au tyran.
21Un bruit plein d’épouvante ╵résonne à ses oreilles
et même en temps de paix ╵un destructeur fondra sur lui.
22Il ne peut espérer ╵revenir des ténèbres,
et le glaive le guette.
23Il erre çà et là : ╵où donc trouver du pain ?
Il sait que des jours sombres ╵se préparent pour lui.
24Le tourment et l’angoisse ╵le jetteront dans l’épouvante
et se rueront sur lui ╵comme un roi préparé ╵à marcher au combat,
25parce que, contre Dieu ╵il a levé le poing,
et qu’il s’est élevé ╵contre le Tout-Puissant.
26Il a foncé sur lui ╵tête baissée
en s’abritant derrière ╵un épais bouclier.
27Son visage est bouffi de graisse,
ses flancs lourds d’embonpoint.
28Mais il aura pour domicile ╵des villes dévastées,
dans des maisons inhabitées,
tombant en ruine.
29Il ne pourra pas s’enrichir, ╵sa fortune ne tiendra pas,
et sa prospérité ╵ne s’étalera plus sur terre.
30Il ne pourra ╵échapper aux ténèbres.
La flamme rendra secs ╵tous ses rameaux15.30 Le méchant est comparé à un arbre.,
et il sera chassé ╵par le souffle de Dieu15.30 Autre traduction : et il fuira sa propre haleine..
31C’est dans la fausseté ╵qu’il a mis sa confiance.
Mais il se trompe, ╵car il récoltera ╵la fausseté.
32Avant que son jour vienne ╵cela s’accomplira,
et, jamais, sa ramure ╵ne reverdira plus.
33Il est comme une vigne ╵qui laisserait tomber ╵ses raisins encore verts,
ou comme un olivier ╵perdant ses fleurs.
34Car la famille de l’impie ╵demeurera stérile ;
les maisons qui abritent ╵la corruption ╵seront la proie des flammes.
35Car qui conçoit le mal ╵enfante le malheur
et au fond de son cœur ╵mûrit la tromperie.
