De Here als pottenbakker
1Och, als U eens de hemel openscheurde en naar beneden kwam! De bergen zouden schudden in uw aanwezigheid! 2Het verterende vuur van uw glorie zou de bossen platbranden en de oceanen laten droogkoken. De volken zouden voor U sidderen van angst, dan zouden uw vijanden erachter komen, waarom U zo geducht bent! 3Zo was het vroeger ook wanneer U naar beneden kwam, want U deed vreselijke dingen, die boven al onze vermoedens uitgingen en waar de bergen van schudden! 4Want wat niemand ooit heeft gezien of gehoord en wat niemand ooit heeft bedacht, dat heeft God allemaal klaar voor hen die op Hem wachten.
5U verwelkomt de mensen die graag goede dingen doen, die goddelijke wegen bewandelen. Maar wij zijn niet goddelijk, wij zondigen doorlopend en blijven dat heel ons leven doen. Daarom drukt uw toorn zwaar op ons. Hoe kunnen mensen als wij worden gered? 6Wij zijn allemaal besmet en bevlekt door de zonde. Als we onze mantels van gerechtigheid aantrekken, blijken het met bloed bevlekte kleren te zijn. Wij verdorren en vallen af als bladeren in de herfst. En als de wind blazen onze zonden ons weg. 7Toch roept niemand uw naam aan of smeekt U om genade. Daarom hebt U ons de rug toegekeerd en ons aan onze zonden uitgeleverd. 8En toch, Here, bent U onze vader. Wij zijn het klei en U bent de pottenbakker. Wij zijn allemaal gevormd door uw hand. 9Och, wees niet boos op ons, Here, en herinner U niet eeuwig onze zonden. Kijk en zie dat wij allemaal uw volk zijn. 10Uw heilige steden zijn verwoest, Jeruzalem is een troosteloze wildernis. 11Onze heilige, prachtige tempel, waar onze vaders U loofden, is platgebrand en alle mooie dingen zijn verwoest. 12Moet U ons nu nog uw hulp weigeren, Here, zelfs na dit alles? Zult U het stilzwijgen bewaren en ons blijven straffen?
1Ginoo, pikasa ang langit ug kanaog aron mangatay-og ang mga bukid sa imong presensya. 2Maingon nga ang kalayo mosunog sa mga laya nga sanga ug mopabukal sa tubig, ang imong pag-abot mopakurog sa mga nasod nga imong mga kaaway, ug maila nila kon kinsa ka. 3Sa dihang nanaog ka kaniadto ug naghimog katingalahang mga butang nga wala namo paabota, nangurog ang mga bukid sa imong presensya. 4Sukad masukad wala pa gayoy nakadungog o nakakita ug Dios nga sama kanimo nga motabang sa mga mosalig kaniya. 5Ginadawat mo ang mga nagakalipay sa pagbuhat ug matarong, ug nagasunod sa imong mga pamaagi. Apan nasuko ka kanamo kay nagpadayon kami sa pagsupak sa imong pamaagi. Busa unsaon pa man namo pagkaluwas? 6Nahisama kaming tanan sa usa ka hugawng butang, ug ang tanan namong mga maayong binuhatan sama lang sa hugawng trapo. Sama kaming tanan sa dahon nga nalaya, ug ang among kadaotan sama sa hangin nga mipalid kanamo. 7Wala gayoy bisan usa kanamo nga midangop kanimo ug naninguha sa pagkupot kanimo. Mao kana ang hinungdan kon nganong mitalikod ka kanamo, ug gipasagdan mo kami nga mangamatay64:7 mangamatay: sa literal, mangatunaw. tungod sa among mga sala. 8Apan sa gihapon ikaw ang among Amahan, Ginoo. Sama ikaw sa magkukolon, ug kami sama sa lapok. Ikaw ang naghimo kanamong tanan. 9Ginoo, ayaw palabihi ang imong kasuko kanamo; ayawg hinumdomi hangtod sa hangtod ang among mga sala. Nagahangyo kami kanimo nga tagdon mo kami, kay kaming tanan imong katawhan. 10Ang imong balaan nga mga siyudad, apil ang Jerusalem, nahisama sa disyerto nga walay nagpuyo. 11Nasunog ang among balaan ug matahom nga templo, diin gisimba ka sa among mga katigulangan. Naguba ang tanang mga butang nga among gipakamahal. 12Bisan ba niining tanan, dili mo pa gihapon kami tabangan, Ginoo? Magpakahilom ka na lang ba, ug silotan mo kami sa hilabihan?
