De vrede van God
1Rechtvaardige mensen verdwijnen, de vromen sterven te vroeg, maar niemand schijnt zich er iets van aan te trekken of zich af te vragen waarom dat gebeurt. Niemand schijnt te beseffen dat God hen wegneemt voordat de kwade dagen komen. 2Zij zullen in vrede rusten, allen die in hun leven de rechte weg bewandelen. 3Maar u: kom hier, heksenzonen, kinderen van echtbrekers en overspelige vrouwen! 4Wie bespot u? Tegen wie trekt u gezichten en steekt u de tong uit? Kinderen van zondaars en leugenaars! 5Met veel overgave aanbidt u uw afgoden in de schaduw van elke boom en in de dalen slacht u uw kinderen als mensenoffers onder de overhangende rotsen. 6De gladde stenen in de dalen zijn uw goden. U aanbidt ze en zij, niet Ik, zijn uw erfenis. Moet dit alles Mij gelukkig maken? 7-8 U hebt overspel gepleegd op de heuveltoppen, want u aanbidt daar uw afgoden en laat Mij in de steek. Achter gesloten deuren zet u uw afgodsbeelden op en aanbidt niet Mij, maar iemand anders. Dat is overspel, want u geeft deze afgoden uw liefde in plaats van Mij lief te hebben. 9U bracht geurig reukwerk en parfum als geschenk naar Moloch. U hebt ver gereisd, zelfs naar het dodenrijk, om nieuwe goden te vinden van wie u kon houden. 10U werd moedeloos tijdens het zoeken, maar u gaf het niet op. U sprak uzelf moed in en ging door. 11Waarom was u banger voor hen dan voor Mij? Hoe is het mogelijk dat u zelfs geen moment aan Mij hebt gedacht? Ben Ik te vriendelijk geweest, zodat u voor Mij geen angst voelt? 12En dan zijn daar uw ‘gerechtigheid’ en uw ‘goede werken’, maar die zullen u niet redden. 13Laten we maar eens kijken of uw hele verzameling afgoden u kan helpen als u schreeuwt om hulp! Zij zijn zo zwak dat de wind ze zonder moeite wegblaast! Ze tuimelen al om van een ademtocht.
Maar wie op Mij vertrouwt, zal het land bezitten en mijn heilige berg erven. 14Ik zal zeggen: herstel de weg! Haal de rotsen en stenen weg! Maak een goed begaanbare hoofdweg klaar voor de terugkomst van mijn volk uit gevangenschap. 15De hoge en doorluchtige, die de eeuwigheid bewoont, de Heilige, zegt: Ik leef in die hoge en heilige plaats, maar ook bij ieder die berouwvol en nederig is, Ik verfris de nederigen en geef nieuwe moed aan mensen met een berouwvol hart. 16Want Ik zal niet altijd tegen u vechten, noch voor altijd mijn toorn op u loslaten. Als Ik dat deed, zou de hele mensheid verdwijnen, mensen die Ik Zelf gemaakt heb. 17Ik was boos en sloeg deze begerige mensen neer. Maar zij gingen gewoon door met zondigen en deden alles wat hun zondige hart wilde. 18Ik heb gezien wat zij doen, maar toch zal Ik hen genezen! Ik zal hen leiden en troosten, hen helpen met berouw hun zonden te belijden. 19Vrede, vrede voor hen, dichtbij en veraf, want Ik zal hen allemaal genezen. 20Maar zij die Mij blijven afwijzen, zijn als de rusteloze zee die nooit stilligt, maar altijd modder en vuil opwoelt. 21Voor hen, zegt mijn God, is er geen vrede!
1The righteous perish,
and no-one takes it to heart;
the devout are taken away,
and no-one understands
that the righteous are taken away
to be spared from evil.
2Those who walk uprightly
enter into peace;
they find rest as they lie in death.
3‘But you – come here, you children of a sorceress,
you offspring of adulterers and prostitutes!
4Who are you mocking?
At whom do you sneer
and stick out your tongue?
Are you not a brood of rebels,
the offspring of liars?
5You burn with lust among the oaks
and under every spreading tree;
you sacrifice your children in the ravines
and under the overhanging crags.
6The idols among the smooth stones of the ravines are your portion;
indeed, they are your lot.
Yes, to them you have poured out drink offerings
and offered grain offerings.
In view of all this, should I relent?
7You have made your bed on a high and lofty hill;
there you went up to offer your sacrifices.
8Behind your doors and your doorposts
you have put your pagan symbols.
Forsaking me, you uncovered your bed,
you climbed into it and opened it wide;
you made a pact with those whose beds you love,
and you looked with lust on their naked bodies.
9You went to Molek57:9 Or to the king with olive oil
and increased your perfumes.
You sent your ambassadors57:9 Or idols far away;
you descended to the very realm of the dead!
10You wearied yourself by such going about,
but you would not say, “It is hopeless.”
You found renewal of your strength,
and so you did not faint.
11‘Whom have you so dreaded and feared
that you have not been true to me,
and have neither remembered me
nor taken this to heart?
Is it not because I have long been silent
that you do not fear me?
12I will expose your righteousness and your works,
and they will not benefit you.
13When you cry out for help,
let your collection of idols save you!
The wind will carry all of them off,
a mere breath will blow them away.
But whoever takes refuge in me
will inherit the land
and possess my holy mountain.’
Comfort for the contrite
14And it will be said:
‘Build up, build up, prepare the road!
Remove the obstacles out of the way of my people.’
15For this is what the high and exalted One says –
he who lives for ever, whose name is holy:
‘I live in a high and holy place,
but also with the one who is contrite and lowly in spirit,
to revive the spirit of the lowly
and to revive the heart of the contrite.
16I will not accuse them for ever,
nor will I always be angry,
for then they would faint away because of me –
the very people I have created.
17I was enraged by their sinful greed;
I punished them, and hid my face in anger,
yet they kept on in their wilful ways.
18I have seen their ways, but I will heal them;
I will guide them and restore comfort to Israel’s mourners,
19creating praise on their lips.
Peace, peace, to those far and near,’
says the Lord.
‘And I will heal them.’
20But the wicked are like the tossing sea,
which cannot rest,
whose waves cast up mire and mud.
21‘There is no peace,’ says my God, ‘for the wicked.’
