Jesaja 51 – HTB & NTLR

Het Boek

Jesaja 51:1-23

De Here zal Israël opnieuw zegenen

1Luister naar Mij, allen die rechtvaardigheid najagen, die de Here zoeken! Denk aan de mijn waaruit u werd gedolven en aan de rots waaruit u werd gehakt! 2Ja, denk aan uw voorouders Abraham en Sara van wie u afstamt. U maakt zich zorgen omdat u met zo weinigen bent, maar Abraham was helemaal alleen toen Ik hem riep. En toen Ik hem zegende, groeide hij uit tot een machtig volk.

3Want de Here zal Israël opnieuw zegenen en haar woestijnen laten bloeien. Haar troosteloze wildernis zal mooi worden als de tuin van Eden. Vreugde en blijdschap, dankbaarheid en heerlijke liederen zullen daar de boventoon voeren. 4Luister naar Mij, mijn volk, luister, Israël, want van Mij gaat onderwijzing uit en de waarheid die Ik doe kennen, verlicht de volken. 5Mijn heil en gerechtigheid zijn in aantocht, uw redding is nabij. Ik zal de volken regeren, zelfs de eilanden verwachten Mij en verlangen naar mijn krachtig optreden. 6Kijk omhoog naar de hemel en naar de aarde onder uw voeten, want de hemel zal als rook verdwijnen, de aarde verslijt als een kledingstuk en de aardbewoners zullen als vliegen sterven. Maar mijn redding geldt voor eeuwig, mijn rechtvaardig bewind zal nooit sterven of eindigen. 7Luister naar Mij, u die het verschil tussen goed en kwaad kent en die mijn wet in uw hart draagt. Wees niet bang voor verachting door de mensen of voor hun bespottingen. 8Want de mot zal hen vernietigen als kledingstukken, de worm zal hen opeten als wol, maar mijn gerechtigheid en heil zullen eeuwig duren, mijn reddend heil van generatie op generatie.

9Toon op dit moment uw kracht, o Here. Laat U zien als in de dagen van weleer toen U Egypte, de draak van de Nijl, versloeg. 10Bent U vandaag niet dezelfde machtige God die de zee drooglegde en er een pad doorheen maakte voor hen die U had bevrijd? 11Zo zullen al de vrijgekochten van de Here naar Sion huiswaarts kunnen gaan, liederen van eeuwige vreugde zingend. In de stad zullen zorgen en verdriet tot het verleden behoren, alleen vreugde en blijdschap zullen daar heersen.

12Ik, Ik ben het die u troost en deze vreugde geeft. Waarom bent u bang voor gewone stervelingen? Die verdorren als gras en verdwijnen. 13Dat komt omdat u de Here, uw maker, vergeet. Hij heeft de sterren over de hemel verspreid en de aarde gemaakt. Blijft u bang voor onderdrukking door mensen en leeft u de hele dag in angst voor hun woede? Waar zijn die belagers en hun woede dan? 14Binnenkort, al heel snel, zult u, gevangenen, worden vrijgelaten. De kerker, verhongering en dood zullen uw lot niet zijn. 15Want Ik ben de Here uw God, de Here van de hemelse legers, die dwars door de zee voor u een pad maakte, een droge doorgang tussen de hoge golven. 16En Ik heb mijn woorden in uw mond gelegd en Ik bracht u in veiligheid, geborgen in de holte van mijn hand. Ik plantte de hemelen op hun plaats en vormde de hele aarde. Ik zeg tegen Israël: ‘U bent mijn volk!’ 17Word wakker, word wakker, Jeruzalem! U hebt genoeg gedronken uit de beker van Gods toorn. U hebt hem tot de laatste druppel leeggedronken en raakte geheel bedwelmd. 18Geen van haar zonen heeft het overleefd om haar te helpen of te vertellen wat zij moet doen. 19Deze twee dingen troffen u: vertwijfeling en verwoesting. Ja, honger en het zwaard. Wie van uw vrienden is overgebleven? Wie zal u nu nog troosten? 20Want uw zonen zijn bezweken en liggen in de straten, hulpeloos als wilde geiten die in een valkuil zijn gelopen. De Here heeft zijn toorn en bestraffing over hen uitgegoten. 21Maar luister, onderdrukten—vol zorgen en wankelend, maar niet van de sterke drank— 22want dit zegt de Here uw God, die voor zijn volk zorgt: ‘Kijk, Ik neem de vreselijke beker uit uw handen, u hoeft niet langer van mijn toorn te drinken, het is voorbij. 23Maar Ik zal die beker in handen geven van hen die u martelden en uw zielen in het stof vertrapten en die over u heen liepen.’

Nouă Traducere În Limba Română

Isaia 51:1-23

O mântuire veșnică pentru Sion

1Ascultați‑Mă, voi, care urmăriți dreptatea,

voi, care‑L căutați pe Domnul!

Priviți spre stânca din care ați fost ciopliți

și spre groapa din care ați fost scoși!

2Uitați‑vă la Avraam, părintele vostru,

și la Sara care v‑a născut!

Când l‑am chemat, era doar el singur,

dar Eu l‑am binecuvântat și l‑am înmulțit!

3Domnul va mângâia într-adevăr Sionul,

va mângâia toate ruinele lui;

îi va face pustia ca Edenul,

și deșertul asemenea grădinii Domnului:

bucurie și veselie se vor afla în el,

mulțumire și cântare.

4Ia aminte la Mine, poporul Meu!

Pleacă‑ți urechea la Mine, neamul Meu!

Căci Legea va ieși de la Mine,

iar dreptatea Mea o voi face dintr-odată

o lumină pentru popoare!

5Dreptatea Mea este aproape,

mântuirea Mea a ieșit,

iar brațele Mele vor judeca popoarele.

Insulele așteaptă

și nădăjduiesc în brațul Meu.

6Ridicați‑vă ochii spre ceruri

și priviți în jos spre pământ!

Căci cerurile se vor risipi6 Lit.: vor fi rupte în bucăți. ca fumul,

pământul se va învechi ca o haină,

iar cei ce trăiesc pe el vor muri ca țânțarii.

Mântuirea Mea însă va fi pe vecie,

și dreptatea Mea nu va fi zdrobită.

7Ascultați‑Mă, voi, care cunoașteți dreptatea,

tu, popor, care ai în inimă Legea Mea!

Nu te teme de disprețul oamenilor,

nu te înspăimânta de insultele lor,

8căci îi va mânca molia ca pe o haină,

viermele îi va mânca așa cum mănâncă lâna.

Dreptatea Mea însă va dăinui pe vecie,

iar mântuirea Mea va fi pentru toate generațiile.“

9Trezește‑Te! Trezește‑Te! Îmbracă‑Te în putere,

braț al Domnului!

Trezește‑Te ca în zilele din vechime,

ca în generațiile de demult!

Nu ești Tu Acela Care l‑ai tăiat pe Rahab în bucăți,

Care l‑ai străpuns pe monstru?

10Nu ești Tu Acela Care ai uscat marea,

apele marelui adânc,

Care ai făcut un drum în adâncurile mării,

o cale de trecere pentru cei răscumpărați?

11Răscumpărații Domnului se vor întoarce

și vor intra în Sion cu strigăte de bucurie.

O bucurie veșnică va fi pe capul lor;

bucuria și veselia îi vor copleși,

iar durerea și suspinul vor fugi de la ei.

12„Eu, Eu sunt Cel Ce vă mângâi!

Cine ești tu, ca să te temi de omul care moare,

de fiul omului care este făcut ca iarba,

13și să uiți de Domnul, Creatorul tău,

Care a întins cerurile

și a întemeiat pământul,

și să‑ți fie frică neîncetat, toată ziua,

înaintea mâniei asupritorului care urmărește să distrugă?

Unde este mânia asupritorului?

14Cel subjugat va fi eliberat curând;

el nu va muri în temniță14 Sau: în groapă.

și nici nu‑i va lipsi pâinea.

15Căci Eu sunt Domnul, Dumnezeul tău,

Cel Care stârnește marea și face să‑i urle valurile –

Domnul Oștirilor este Numele Său.

16Am pus cuvintele Mele în gura ta

și te‑am acoperit cu umbra mâinii Mele,

ca să așez16 Lit.: ca să plantez. cerurile, să pun temeliile pământului

și să zic Sionului: «Tu ești poporul Meu!»“

Cupa mâniei Domnului

17Trezește‑te! Trezește‑te!

Ridică‑te, Ierusalime,

tu, care ai băut din mâna Domnului cupa mâniei Lui,

care ai sorbit până la drojdii potirul amețelii!

18Între toți fiii pe care i‑a născut,

nu este niciunul care să‑l călăuzească;

între toți fiii pe care i‑a crescut,

nu este niciunul care să‑l apuce de mână.

19Aceste două nenorociri au venit peste tine:

pustiirea și nimicirea, foametea și sabia.

Cine mai poate să plângă pentru tine?

Cine te mai poate mângâia?

20Fiii tăi zac leșinați la fiecare colț de uliță,

ca o antilopă prinsă în laț.

Sunt plini de mânia Domnului

și de mustrarea Dumnezeului tău.

21De aceea, ascultă aceasta, tu, care ești asuprit,

tu, care ești beat, dar nu de vin!

22Așa vorbește Stăpânul tău,

Domnul și Dumnezeul tău,

Apărătorul poporului Său:

„Iată, ți‑am luat din mână cupa amețelii,

iar din potirul mâniei Mele

nu vei mai bea vreodată!

23O voi pune în mâna celor ce te chinuie,

a celor care ți‑au zis:

«Apleacă‑te, ca să putem călca peste tine!»

Ți‑ai făcut atunci spatele ca pământul

și ca un drum pe care ei să umble!“