Jesaja 51 – HTB & ASCB

Het Boek

Jesaja 51:1-23

De Here zal Israël opnieuw zegenen

1Luister naar Mij, allen die rechtvaardigheid najagen, die de Here zoeken! Denk aan de mijn waaruit u werd gedolven en aan de rots waaruit u werd gehakt! 2Ja, denk aan uw voorouders Abraham en Sara van wie u afstamt. U maakt zich zorgen omdat u met zo weinigen bent, maar Abraham was helemaal alleen toen Ik hem riep. En toen Ik hem zegende, groeide hij uit tot een machtig volk.

3Want de Here zal Israël opnieuw zegenen en haar woestijnen laten bloeien. Haar troosteloze wildernis zal mooi worden als de tuin van Eden. Vreugde en blijdschap, dankbaarheid en heerlijke liederen zullen daar de boventoon voeren. 4Luister naar Mij, mijn volk, luister, Israël, want van Mij gaat onderwijzing uit en de waarheid die Ik doe kennen, verlicht de volken. 5Mijn heil en gerechtigheid zijn in aantocht, uw redding is nabij. Ik zal de volken regeren, zelfs de eilanden verwachten Mij en verlangen naar mijn krachtig optreden. 6Kijk omhoog naar de hemel en naar de aarde onder uw voeten, want de hemel zal als rook verdwijnen, de aarde verslijt als een kledingstuk en de aardbewoners zullen als vliegen sterven. Maar mijn redding geldt voor eeuwig, mijn rechtvaardig bewind zal nooit sterven of eindigen. 7Luister naar Mij, u die het verschil tussen goed en kwaad kent en die mijn wet in uw hart draagt. Wees niet bang voor verachting door de mensen of voor hun bespottingen. 8Want de mot zal hen vernietigen als kledingstukken, de worm zal hen opeten als wol, maar mijn gerechtigheid en heil zullen eeuwig duren, mijn reddend heil van generatie op generatie.

9Toon op dit moment uw kracht, o Here. Laat U zien als in de dagen van weleer toen U Egypte, de draak van de Nijl, versloeg. 10Bent U vandaag niet dezelfde machtige God die de zee drooglegde en er een pad doorheen maakte voor hen die U had bevrijd? 11Zo zullen al de vrijgekochten van de Here naar Sion huiswaarts kunnen gaan, liederen van eeuwige vreugde zingend. In de stad zullen zorgen en verdriet tot het verleden behoren, alleen vreugde en blijdschap zullen daar heersen.

12Ik, Ik ben het die u troost en deze vreugde geeft. Waarom bent u bang voor gewone stervelingen? Die verdorren als gras en verdwijnen. 13Dat komt omdat u de Here, uw maker, vergeet. Hij heeft de sterren over de hemel verspreid en de aarde gemaakt. Blijft u bang voor onderdrukking door mensen en leeft u de hele dag in angst voor hun woede? Waar zijn die belagers en hun woede dan? 14Binnenkort, al heel snel, zult u, gevangenen, worden vrijgelaten. De kerker, verhongering en dood zullen uw lot niet zijn. 15Want Ik ben de Here uw God, de Here van de hemelse legers, die dwars door de zee voor u een pad maakte, een droge doorgang tussen de hoge golven. 16En Ik heb mijn woorden in uw mond gelegd en Ik bracht u in veiligheid, geborgen in de holte van mijn hand. Ik plantte de hemelen op hun plaats en vormde de hele aarde. Ik zeg tegen Israël: ‘U bent mijn volk!’ 17Word wakker, word wakker, Jeruzalem! U hebt genoeg gedronken uit de beker van Gods toorn. U hebt hem tot de laatste druppel leeggedronken en raakte geheel bedwelmd. 18Geen van haar zonen heeft het overleefd om haar te helpen of te vertellen wat zij moet doen. 19Deze twee dingen troffen u: vertwijfeling en verwoesting. Ja, honger en het zwaard. Wie van uw vrienden is overgebleven? Wie zal u nu nog troosten? 20Want uw zonen zijn bezweken en liggen in de straten, hulpeloos als wilde geiten die in een valkuil zijn gelopen. De Here heeft zijn toorn en bestraffing over hen uitgegoten. 21Maar luister, onderdrukten—vol zorgen en wankelend, maar niet van de sterke drank— 22want dit zegt de Here uw God, die voor zijn volk zorgt: ‘Kijk, Ik neem de vreselijke beker uit uw handen, u hoeft niet langer van mijn toorn te drinken, het is voorbij. 23Maar Ik zal die beker in handen geven van hen die u martelden en uw zielen in het stof vertrapten en die over u heen liepen.’

Asante Twi Contemporary Bible

Yesaia 51:1-23

Sion Daapem Nkwagyeɛ

1“Montie me, mo a mopɛ tenenee akyiri kwan;

na mohwehwɛ Awurade;

Monhwɛ ɔbotan a wɔtwaa mo firii mu no

ne abopaebea a wɔtuu mo firii hɔ no;

2Monhwɛ Abraham mo agya,

ne Sara a ɔwoo mo no.

Ɛberɛ a mefrɛɛ no no, na ɔyɛ ɔbaakofoɔ,

na mehyiraa no maa nʼase trɛeɛ.

3Awurade bɛkyekye Sion werɛ ampa ara

na ne yam bɛhyehye no wɔ ne mmubuiɛ no ho;

ɔbɛyɛ nʼanweatam ahodoɔ sɛ Eden,

nʼasase a ada mpan bɛyɛ sɛ Awurade turo.

Wɔbɛhunu anigyeɛ ne ahosɛpɛ,

aseda ne nnwontoɔ wɔ ne mu.

4“Montie me, me nkurɔfoɔ;

monyɛ aso mma me, me ɔman:

Mmara no bɛfiri me nkyɛn akɔ;

na mʼatɛntenenee bɛyɛ hann ama aman no.

5Me tenenee reba ntɛm so,

me nkwagyeɛ nam ɛkwan so,

na mʼabasa de atɛntenenee bɛbrɛ aman no.

Nsupɔ no bɛhwehwɛ me

na wɔde anidasoɔ bɛtwɛn mʼabasa.

6Mompagya mo ani nhwɛ ɔsorosoro,

monhwɛ asase wɔ fam;

ɔsorosoro bɛtu ayera sɛ wisie

na asase bɛtete sɛ atadeɛ

na wɔn a wɔte so bɛwuwu sɛ nwansena.

Nanso me nkwagyeɛ bɛtena hɔ daa,

me tenenee to rentwa da.

7“Montie me, mo a monim deɛ ɛteneɛ,

mo a me mmara wɔ mo akoma mu:

Monnsuro nnipa animka

anaa momma wɔn ahohora ntu mo bo.

8Na nweweboa bɛwe wɔn te sɛ deɛ wɔwe atadeɛ;

ɔsonsono bɛsɛe wɔn te sɛ deɛ wɔsɛe kuntu.

Nanso me tenenee bɛtena hɔ daa

me nkwagyeɛ bɛfiri awoɔ ntoatoasoɔ akɔsi awoɔ ntoatoasoɔ so.”

9Nyane, nyane! Ao Awurade basa

hyɛ ahoɔden aduradeɛ;

nyane te sɛ nna a atwam no,

te sɛ tete awoɔ ntoatoasoɔ mu no.

Ɛnyɛ wo na wotwitwaa Rahab mu asinasini no,

na wohwiree asuboa kɛseɛ no mu no?

10Ɛnyɛ wo na womaa ɛpo weeɛ,

nsubunu mu nsuo no,

deɛ ɔpaee ɛkwan wɔ ɛpo bunu mu no

sɛdeɛ wɔn a wɔagye wɔn no bɛtumi atwa?

11Wɔn a Awurade apata ama wɔn bɛsane aba.

Wɔde nnwontoɔ bɛhyɛne Sion;

anigyeɛ a ɛnsa da bɛyɛ wɔn abotire,

anigyeɛ ne ahosɛpɛ bɛboro wɔn so,

awerɛhoɔ ne apinisie bɛtu ayera.

12“Me, me ara, mene wo werɛ kyekyefoɔ.

Hwan ne wo a wosuro ɔdasani,

nnipa mma a wɔyɛ ɛserɛ yi.

13Na wo werɛ afiri Awurade, wo yɛfoɔ,

deɛ ɔtrɛɛ ɔsorosoro mu

na ɔhyɛɛ asase ase no?

Wobɛkɔ so ara asuro ɔhyɛsoni no abufuo?

Wobɛkɔ so ara asuro deɛ ɔde ɔsɛeɛ asi nʼani so no anaa?

Na ɔhyɛsoni no abufuo wɔ he?

14Ɛrenkyɛre, wɔbɛgyaa nneduafoɔ ahufoɔ no;

wɔrenwuwu wɔ afiase amena mu,

na aduane remmɔ wɔn.

15Na mene Awurade, wo Onyankopɔn

deɛ ɔhwanyane ɛpo, ma nʼasorɔkye woro so.

Asafo Awurade, ne ne din.

16Mede me nsɛm ahyɛ wʼanomu,

na mede me nsa ase nwunu akata wo so.

Me a mede ɔsorosoro sii hɔ

na mehyɛɛ asase ase

na meka kyerɛ Sion sɛ, ‘Moyɛ me nkurɔfoɔ.’ ”

Awurade Abufuhyeɛ Kuruwa

17Nyane, nyane!

Sɔre, Ao, Yerusalem!

Wo a wanom afiri Awurade nsam

nʼabufuo kuruwa no,

wo a wanom apɔɔdɔ mu nsã atu puo

deɛ ɛma nnipa tɔ ntintan no.

18Wo mma a wowoo wɔn nyinaa mu

obiara nni hɔ a ɔkyerɛ wo ɛkwan;

mmammarima a wotetee wɔn nyinaa mu

obiara nni hɔ a ɔsɔ wo nsa mu.

19Saa ɔhaw prenu yi aba wo so,

hwan na ɔbɛkyekye wo werɛ?

Mmubuiɛ ne ɔsɛeɛ, ɛkɔm ne akofena,

hwan na ɔbɛhyɛ wo den?

20Wo mma atotɔ baha;

wɔdeda mmɔntene so baabiara,

te sɛ ɔtwe a afidie ayi no.

Awurade abufuo aba wɔn so

wo Onyankopɔn animka no.

21Enti tie yei, wo a worehunu amaneɛ

waboro, na nso ɛnyɛ nsã na aboro woɔ.

22Yei ne deɛ Otumfoɔ Awurade,

wo Onyankopɔn a ɔbɔ ne nkurɔfoɔ ho ban seɛ:

“Hwɛ, magye afiri wo nsa mu

kuruwa a ɛma wotɔɔ ntintan no

kuruwa a ɛyɛ mʼabufuo pɔɔdɔ no,

worennom bio.

23Mede bɛhyɛ wɔn a wɔha mo no nsa mu,

wɔn a wɔka kyerɛɛ mo sɛ,

‘Butu fam na yɛnnante wo so.’

Na wode wʼakyi yɛɛ fam

te sɛ abɔntene a wɔnante so.”